Post by Kietree on Apr 25, 2024 12:52:22 GMT
Stel, 60+ qua leeftijd. We hebben camper type MH-B van Canadream via Tioga Tours geboekt. 1e overnachting in Acclaim airport hotel in Calgary. We halen de camper zaterdag 2 september op in Calgary en leveren hem 29 september weer af in Vancouver. We hebben een route-idee gemaakt met routeplanner van Tioga maar die staat niet vast en is niet accuraat omdat niet alle plaatsen te vinden waren in de routeplanner. O.a. vanwege bosbranden in Canada willen we de vrijheid hebben om onze route aan te passen en daarom vooraf geen campings gereserveerd. Enige uitzondering is 2 nachten camping in Banff geboekt en daar vandaan ook de bus naar Moraine Lake gereserveerd. We willen o.a. hwy 20 rijden vanaf Williams Lake naar Bella Coola en met het veer naar Port Hardy op Vancouver Island. Ook hwy 93 Icefields Parkway staat op ons menu. Vliegtickets hebben we zelf geboekt via en bij KLM. ETA was nog geldig van 2022, zo ook onze Nationale Parken pas (Discovery pass).
- 2.865 km gereden met camper
- 703 liter benzine gebruikt, kosten C$ 1.145,63
- camping 27 nachten, kosten C$ 1.336,33
Vrijdag 1 september, van thuis naar Calgary.
Het is nu vrijdagochtend 06.30 uur en we zitten op Schiphol. Zijn ingecheckt en nemen even pauze met koffie. Om 7 uur bij gate D22 om vlucht BA0423 naar London Heathrow te nemen. Vanaf Heathrow vliegen we dan met Lufthansa uitgevoerd door Air Canada naar Calgary, vluchtnummer AC851.
In april hebben we deze reis en vluchten bij KLM geboekt. Het plan was met KL0677 rechtstreeks van Amsterdam naar Calgary, vertrektijd 12.35 uur. Op woensdagavond zit ik achter mijn pc en zie 2 mailtjes van KLM binnenrollen om 21.46 uur. Voor check-in was het nog te vroeg, onze vertrektijd ligt meer dan 30 uur in de toekomst. Nieuwsgierig als ik ben, even lezen wat er in de mails staat. Onze boekingscode van KLM herken ik, maar niet dat we 2 september naar Parijs vliegen en vervolgens naar Calgary. Hans was op weg naar bed. Nog eens gelezen en ja, het staat er echt. Zeker een foute mailbatch van KLM of zoiets. Originele boeking gecheckt en daar staat echt dat we vrijdag 1 september in de middag naar Calgary vliegen, niet 2 september via Parijs. Hans even geroepen en hij ziet hetzelfde als ik. Gelukkig, ik mankeer niets aan mijn ogen op de avond. We hebben een afspraak met Canadream om zaterdag om 13.00 uur de gehuurde camper op te halen dus we willen vrijdag naar Calgary, niet zaterdag. Daarom KLM gebeld maar het is na 22 uur en dan kun je alleen in de Engelse taal geholpen worden. Je wordt doorgesluisd naar Manilla. Het Engels is geen probleem en de meneer staat ons netjes te woord maar is niet goed op de hoogte van de situatie in Europa. Hij kan ons omboeken naar vrijdag 1 september. Wel vroeger vertrekken en overstappen in Londen. Na omboeking blijken we te vliegen naar Londen City airport en vanaf Gatwick airport verder te reizen naar Calgary. Hij zegt dat we kunnen lopen of met treintje naar het andere vliegveld kunnen. Als ik dit check op Google maps liggen deze 2 vliegvelden 80 km van elkaar verwijderd. Dat is dus niet te lopen. Daarna zei hij dat een transfer agent dat allemaal wel regelt. We vliegen niet meer met KLM en daarom krijgen we de kosten van economy comfort stoelen retour. Wordt op creditcard gerestitueerd.
Donderdagochtend nemen we contact op met KLM in Nederland en het verhaal verteld. De dame is het met ons eens, dit is geen praktisch alternatief voor onze rechtstreekse vlucht naar Calgary. Ze boekt ons weer om naar British airways, vanaf Schiphol naar Heathrow/Londen met vluchtnummer BA0423. Vanaf Heathrow gaan we dan met Lufthansa uitgevoerd door Air Canada naar Calgary met vluchtnummer AC851. We moeten wel al om 07.40 uur van Schiphol vertrekken en om 10.15 uur van Londen naar Calgary. Helaas is deze vlucht vertraagd en we vertrekken rond 11.30 uur. Donderdagavond rollen sms al binnen over vertraagde vertrektijd.
Ik kon niet inchecken bij Air Canada, wel bij British Airways maar niet door naar Calgary. Daarna nog eens met KLM-contact opgenomen omdat we niet konden inchecken. Bovendien wilden we ook graag weer meer beenruimte hebben in naar Calgary. Daar kon KLM niets in betekenen en dat moesten we vrijdag maar op Schiphol doen bij het inchecken.
Je raadt het al, op Schiphol bij BA konden we geen luxere stoelen boeken in de vlucht van Air Canada. Ze heeft wel de bagage kunnen doorlabelen naar Calgary en ons ingecheckt op de AC vlucht. Handbagage(koffers) moest ook ingecheckt worden om in de laadruimte te verdwijnen want er was te weinig ruimte in de passagierscabine. Een rugzak o.i.d. mag wel want die kunnen onder de stoel geschoven worden en handbagage koffertje niet. In het vliegtuig krijgen we van BA een flesje water en een Kellogg’s reep. De vlucht duurt ook maar 1 uur of zoiets en de piloot informeert zijn passagiers goed.
Heathrow vliegveld is groot en we worden met een bus van aankomst-terminal 5 naar terminal 2 gereden, duurt ongeveer 10 minuten. In terminal 2 gaan we op zoek naar onze vlucht op de borden. Het vluchtnummer staat erop maar nog geen gate van waar we zullen vertrekken. De balie van Air Canada opgezocht om te proberen stoelen met meer beenruimte te boeken. Dat gaat niet omdat we KLM-gasten zijn, 1 dag eerder had het wel gekund. Mevrouw van KLM heeft ons donderdag niet goed geïnformeerd. Als we rechtstreeks bij Air Canada geboekt zouden hebben, is het wel mogelijk om op de reisdag andere stoelen te kiezen, tegen betaling natuurlijk. We hebben beetje rondgelopen in winkels en ergens ontbeten. Zodra een gate bekend was zijn we op zoek gegaan naar gate B39 en dat is van waar wij waren meer dan een stief kwartiertje lopen. We zitten in het middenpad van 3 stoelen. Het zijn rijen van 3x3 en naast mij is een stoel onbezet, voor ons ook. We krijgen flesjes water aangeboden. Later ook keuze van een maaltijd, kip of pasta. Ook met wijn erbij, als je dat wilt net als bij KLM. We ervaren wel regelmatig wat turbulentie en daarom is het grootste gedeelte van de vlucht ‘stoelriemen vast’. Als gevolg van de turbulentie serveren ze geen warme dranken zoals thee en koffie. We hadden graag koffiegedronken maar dat zat er niet in deze vlucht. Het personeel liep een paar keer met waterflesjes te leuren. Aan het einde van de vlucht wordt een warme snack aangeboden, kip of vegetarisch. Tijdens de vlucht heb ik 3 films gekeken. Avatar the way of water, a man called Otto (Tom Hanks) en Bones of Crows. De laatste is grotendeels een waargebeurd verhaal over inheemse mensen (‘indianen’) waarvan de kinderen worden weggehaald en in internaten worden opgevoed maar ook misbruikt op allerlei manieren.
Op Calgary airport moet je bij een kiosk/terminal een aantal vragen beantwoorden en je paspoort wordt daar gelijk elektronisch gecheckt. Daar komt een papiertje uit, soort kassabon, en dat lever je bij de ambtenaar weer in. Op zoek naar een infobalie die ons kan aanmelden bij Acclaim hotel om de pendelbus te laten komen. Gevonden, mevrouw belt met haar privé telefoon. Aardige geste. We moeten naar halte 37 buiten het vliegveldgebouw. Na enige tijd komt het busje van Acclaim maar er staan zoveel mensen dat we er niet meer inpassen. Een ander Nederlands stel en wij wachten tot het busje terugkomt. Zij zijn ook net geland met KL0677 rechtstreeks vanaf Schiphol. Ze hadden in november 2022 geboekt en wij in april 2023. Misschien zijn wij er daarom uitgegooid??? We hadden bij de bagagebanden al gezien dat ook KL0677 gearriveerd was.
We zijn snel bij het hotel en ingecheckt. We hebben kamer 364. We gaan wat eten en drinken, het is nog vroeg in de middag in Calgary. Droog zonnig weer 22 C dus heerlijk. Vakantie gaat nu echt beginnen. Op het dak van het hotel zijn 2 hot tubs en het zonnetje schijnt en daarom ben ik rond 18 uur alleen in de hot tub gaan zitten. Er is verder niemand. Wel rustig. We boeken 2 campings voor zaterdag- en zondagnacht. Horseshoe Canyon en Dinosaur rv park. De kamer is prima en we hebben een king size bed. De douche is met een regendouchekop aan het plafond. Er staat zelfs een (2e) tv in de badkamer. Tegen 22 uur ga ik naar bed en slaap tot 04.30 uur ongeveer. Niet in 1 keer door. Daarna in de badkamer een boodschappenlijst gemaakt en geappt. Weer terug naar bed om nog even te slapen als het lukt.
Ik kon niet inchecken bij Air Canada, wel bij British Airways maar niet door naar Calgary. Daarna nog eens met KLM-contact opgenomen omdat we niet konden inchecken. Bovendien wilden we ook graag weer meer beenruimte hebben in naar Calgary. Daar kon KLM niets in betekenen en dat moesten we vrijdag maar op Schiphol doen bij het inchecken.
Je raadt het al, op Schiphol bij BA konden we geen luxere stoelen boeken in de vlucht van Air Canada. Ze heeft wel de bagage kunnen doorlabelen naar Calgary en ons ingecheckt op de AC vlucht. Handbagage(koffers) moest ook ingecheckt worden om in de laadruimte te verdwijnen want er was te weinig ruimte in de passagierscabine. Een rugzak o.i.d. mag wel want die kunnen onder de stoel geschoven worden en handbagage koffertje niet. In het vliegtuig krijgen we van BA een flesje water en een Kellogg’s reep. De vlucht duurt ook maar 1 uur of zoiets en de piloot informeert zijn passagiers goed.
Heathrow vliegveld is groot en we worden met een bus van aankomst-terminal 5 naar terminal 2 gereden, duurt ongeveer 10 minuten. In terminal 2 gaan we op zoek naar onze vlucht op de borden. Het vluchtnummer staat erop maar nog geen gate van waar we zullen vertrekken. De balie van Air Canada opgezocht om te proberen stoelen met meer beenruimte te boeken. Dat gaat niet omdat we KLM-gasten zijn, 1 dag eerder had het wel gekund. Mevrouw van KLM heeft ons donderdag niet goed geïnformeerd. Als we rechtstreeks bij Air Canada geboekt zouden hebben, is het wel mogelijk om op de reisdag andere stoelen te kiezen, tegen betaling natuurlijk. We hebben beetje rondgelopen in winkels en ergens ontbeten. Zodra een gate bekend was zijn we op zoek gegaan naar gate B39 en dat is van waar wij waren meer dan een stief kwartiertje lopen. We zitten in het middenpad van 3 stoelen. Het zijn rijen van 3x3 en naast mij is een stoel onbezet, voor ons ook. We krijgen flesjes water aangeboden. Later ook keuze van een maaltijd, kip of pasta. Ook met wijn erbij, als je dat wilt net als bij KLM. We ervaren wel regelmatig wat turbulentie en daarom is het grootste gedeelte van de vlucht ‘stoelriemen vast’. Als gevolg van de turbulentie serveren ze geen warme dranken zoals thee en koffie. We hadden graag koffiegedronken maar dat zat er niet in deze vlucht. Het personeel liep een paar keer met waterflesjes te leuren. Aan het einde van de vlucht wordt een warme snack aangeboden, kip of vegetarisch. Tijdens de vlucht heb ik 3 films gekeken. Avatar the way of water, a man called Otto (Tom Hanks) en Bones of Crows. De laatste is grotendeels een waargebeurd verhaal over inheemse mensen (‘indianen’) waarvan de kinderen worden weggehaald en in internaten worden opgevoed maar ook misbruikt op allerlei manieren.
Op Calgary airport moet je bij een kiosk/terminal een aantal vragen beantwoorden en je paspoort wordt daar gelijk elektronisch gecheckt. Daar komt een papiertje uit, soort kassabon, en dat lever je bij de ambtenaar weer in. Op zoek naar een infobalie die ons kan aanmelden bij Acclaim hotel om de pendelbus te laten komen. Gevonden, mevrouw belt met haar privé telefoon. Aardige geste. We moeten naar halte 37 buiten het vliegveldgebouw. Na enige tijd komt het busje van Acclaim maar er staan zoveel mensen dat we er niet meer inpassen. Een ander Nederlands stel en wij wachten tot het busje terugkomt. Zij zijn ook net geland met KL0677 rechtstreeks vanaf Schiphol. Ze hadden in november 2022 geboekt en wij in april 2023. Misschien zijn wij er daarom uitgegooid??? We hadden bij de bagagebanden al gezien dat ook KL0677 gearriveerd was.
We zijn snel bij het hotel en ingecheckt. We hebben kamer 364. We gaan wat eten en drinken, het is nog vroeg in de middag in Calgary. Droog zonnig weer 22 C dus heerlijk. Vakantie gaat nu echt beginnen. Op het dak van het hotel zijn 2 hot tubs en het zonnetje schijnt en daarom ben ik rond 18 uur alleen in de hot tub gaan zitten. Er is verder niemand. Wel rustig. We boeken 2 campings voor zaterdag- en zondagnacht. Horseshoe Canyon en Dinosaur rv park. De kamer is prima en we hebben een king size bed. De douche is met een regendouchekop aan het plafond. Er staat zelfs een (2e) tv in de badkamer. Tegen 22 uur ga ik naar bed en slaap tot 04.30 uur ongeveer. Niet in 1 keer door. Daarna in de badkamer een boodschappenlijst gemaakt en geappt. Weer terug naar bed om nog even te slapen als het lukt.
Zaterdag 2 september 2023, Calgary naar Horseshoe Canyon.
Kort voor 8 uur staan we op en douchen onder de regendouche. Het bed slaapt goed, veel kussens. Airco en wifi werkt goed in het hotel. Ook vandaag is het mooi droog zomerweer en wordt zelfs 29 C. We hebben een ontbijtvoucher en mogen 1 item kiezen van het menu p.p. Ook 2 koffie/thee p.p. Verder ligt er onbeperkt brood, boter, pindakaas en jam. Het brood kunnen je ook grillen. We worden bediend door een vriendelijke bediening. Ik kies een yoghurt met granola, appelsaus en stroop. Hans neemt gebakken ei, spek en aardappeltjes.
Terug naar de kamer en inpakken. Om 11 uur verlaten we de kamer en vermaken ons in de hal met bellen, internet en dagboek schrijven. Dadelijk met een taxi vanaf het hotel naar Canadream. We hebben een afspraak om 13 uur om de camper op te halen. Het is een gele taxi en de taxichauffeur kent Canadream en het adres niet maar met behulp van de navigatie komen we er wel en rijden zelfs voorbij, rondje van de zaak. We betalen $ 25 voor de rit.
Terug naar de kamer en inpakken. Om 11 uur verlaten we de kamer en vermaken ons in de hal met bellen, internet en dagboek schrijven. Dadelijk met een taxi vanaf het hotel naar Canadream. We hebben een afspraak om 13 uur om de camper op te halen. Het is een gele taxi en de taxichauffeur kent Canadream en het adres niet maar met behulp van de navigatie komen we er wel en rijden zelfs voorbij, rondje van de zaak. We betalen $ 25 voor de rit.
Bij Canadream zijn we 1 van de eersten, lijkt het. Kim(berley) helpt ons en ik kan mijn rijbewijs niet vinden. We hebben nog 2 campingstoelen erbij gehuurd. Jan heeft ons een tour door en rondom de camper gegeven. Hij rijdt ons ook dichter bij de werkplaats en daar kan Hans met een trap het dak op. Daar is alles in orde. Samen maken we een ronde en fotograferen alle schadeplekjes. Per email hebben we formulier van Canadream ontvangen waarin de schades staan die zij zelf al genoteerd hebben. We kunnen de foto’s zien en accepteren. Ons bewijs dat we de gefotografeerde schades niet gemaakt hebben gaat op basis datum van onze foto’s. Raar verhaal maar we zullen zien straks in Vancouver. Ik vind Kim(berley) niet sympathiek. We rijden richting Airdrie naar de Walmart en halen voor $ 323,51 boodschappen inclusief een elektrisch kacheltje. Dan nog even naar Dollarama voor een paar dingen. Tanken bij de Shell en langs Sobeys liquor store voor bier en wijn. Het is inmiddels al 18 uur geweest en we stellen de TomTom in op Horsehoe canyon campground. Klein stukje snelweg en dan hwy 9 via Bleiseker naar de camping. Onderweg zien we een vos en 3 herten. Tijdens de rit zoek ik nog eens naar mijn rijbewijs en vind die ook in het schuifetui. De camping staat al behoorlijk vol en we hebben plek 71 zoals gereserveerd. Pull through plek en complete hook up. Er was niets anders meer. We kopen een schepijs in het campingwinkeltje/kantoor. Best lekker. Lopen ook even naar de parkeerplaats van de Horseshoe canyon om het uitzicht te bewonderen. Dan koffers uitpakken en alles een plekje geven. De indeling van de camper is weer anders dan de vorige keren. Ook niet hetzelfde als eerder gehuurd type MH-B. De toegangsdeur zit vooraan gelijk naast de passagiersdeur. Dan komt het keukenblok, de combi-oven zit onder het fornuis. Niet een magnetron op ooghoogte. Daarnaast koelkast met diepvriezer erboven. Hangkledingkast met 1 legplank bovenin. Het bed zit daar tegenover in een slide out. Het hoofdeinde van het bed zit in de slide out. Ook u-bank met eettafel zit in een slide out aan de bestuurderskant. 2 slide outs aan 1 (bestuurders)kant van de camper. Het achterste gedeelte is de natte ruimte met aan de rechterkant het toilet en daar tegenover lades en een kast erboven. In het midden wastafel met spiegelkast erboven en links zit de douche. Vanaf het bed en de kast zit er een verhoging in de vloer, oppassen geblazen als je uit bed stapt aan de voorkant. Er zit een schuifdeur tussen de natte ruimte en de rest van de camper. Tussen het slaap- en voorste gedeelte is er een vouwdeur. Wifi van de camping werkt niet, ook onze eigen apparatuur niet. Het sanitair hebben we nog niet gezien. We zijn van plan te douchen in de camper. We zetten de wekker voor 8 uur morgenochtend en om 11 uur moeten we van de camping af.
Vandaag 120 km gereden.
Vandaag 120 km gereden.
Zondag 3 september, van Horseshoe Canyon naar Drumheller.
Vóór 8 uur zijn we wakker en staan op. Goed geslapen, het was een rustige nacht. Het bed slaapt wel lekker. Douchen en ontbijten, daarna afkoppelen. Camper naar achter rijden om grijze tank leeg te maken. Rioolslang lekt in de camper bij het aansluitpunt in het opberg vak voor de slang. Ik maak nog foto/film van de plek en dan is het bijna 11 uur als we vertrekken. Ik heb nog even naar het sanitair op de camping gekeken. Niet verkeerd maar ook niet super schoon. 2 douches met douchegordijn en een betaalautomaat om te douchen in het hokje en 3 toiletten. Sanitair gebouw is toegankelijk met een code.
Helaas kunnen we niet geparkeerd staan op de camping en rijden naar de overkant waar we C$ 2 moeten betalen voor een bezoek/parkeerplaats van Horseshoe canyon. Gisteravond kostte het niets…. We betreden de canyon via een trap naar beneden en wandelen daar rond. Je kan de heuvels beklimmen. Het landschap is apart maar ik kan niet de vorm van het hoefijzer ontdekken. Weer terug boven nog een stukje langs de kloof gelopen en op een bankje wat gedronken en chocolade gegeten. Daarna naar de camper gewandeld en op de navigatie het Royal Tyrrel museum in Drumheller ingetoetst. Rit van 39 km o.i.d. over weg 9. In eerste instantie inrit van het museum voorbij gereden dus bij het golfterrein gekeerd en weer terug naar de inrit van het museum. We rijden per ongeluk voorbij de inrit naar camper parkeerplaatsen dus het was werken en keren om weer terug te komen op de overvolle autoparkeerplaats. Er stond een lange rij bij de ingang. Parkeren op camper parkeerplaats en informeren bij de buren. Uiteindelijk besluiten we tot iets anders. Het Dinosaur trail in noordelijke richting te rijden via weg 837 naar Bleriot ferry, een trekveerpont over Red Deer rivier en aan de andere kant van de rivier over 837 weer in zuidelijke richting terug naar Drumheller. We stoppen op weg naar Bleriot ferry bij Horsethief Canyon en nemen een kijkje. Het landschap is allemaal ‘badlands’ en lijkt op Horseshoe canyon maar hier is de Red Deer rivier die ook door het landschap loopt.
Als we met het veer zijn overgevaren volgt al snel uitkijkpunt Orkney Hill, een prachtig uitzicht over de badlands (gegroefde zandsteenheuvels) aan de andere kant van de rivier. Ik hoorde iemand zeggen dat hij het op Grand Canyon vond lijken. Kan ik niet beoordelen want daar ben ik niet geweest. Het is geen goed zicht door rook (geen helder weer) dus daarom geen mooie foto’s te maken van dit aanzicht. Ook struikjes met Buffalo bes veelvuldig aanwezig. Dit was de laatste stop voor de Dinosaur rv camping waar we rond 16 uur arriveren. We staan op het West park, plaats B2 met elektriciteit en water C$ 68,25. Er is wifi maar het is niet stabiel. We drinken een bakje koffie en gaan dan te voet de grote dino bij het Visitor Centre bekijken. Bij het VC boeken we het museum voor maandagochtend om 10 uur, gelijk als het open gaat. Normaal is het museum maandag gesloten maar het is een feestdag deze maandag.
Hans pint bij Scotiabank en dan gaan we eten bij Yavis restaurant/sportcafé. Hans neemt een mammoetburger en ik zalm, met drankjes erbij. Het eten is goed en we betalen C$ 75. Ook het wifi werkt prima, zonder hapering. We spreken af om te proberen of we nog 1 nacht op deze camping kunnen blijven. Rond 20.15 uur weer terug bij de camping en we kunnen blijven op B2 tegen betaling van C$ 63 contant. We douchen vanavond en staan morgenochtend om 7.30 uur op. Ontbijtspullen klaargezet. Willen uiterlijk 9.30 uur wegrijden naar het museum.
Vandaag 74 km gereden.
Vóór 8 uur zijn we wakker en staan op. Goed geslapen, het was een rustige nacht. Het bed slaapt wel lekker. Douchen en ontbijten, daarna afkoppelen. Camper naar achter rijden om grijze tank leeg te maken. Rioolslang lekt in de camper bij het aansluitpunt in het opberg vak voor de slang. Ik maak nog foto/film van de plek en dan is het bijna 11 uur als we vertrekken. Ik heb nog even naar het sanitair op de camping gekeken. Niet verkeerd maar ook niet super schoon. 2 douches met douchegordijn en een betaalautomaat om te douchen in het hokje en 3 toiletten. Sanitair gebouw is toegankelijk met een code.
Helaas kunnen we niet geparkeerd staan op de camping en rijden naar de overkant waar we C$ 2 moeten betalen voor een bezoek/parkeerplaats van Horseshoe canyon. Gisteravond kostte het niets…. We betreden de canyon via een trap naar beneden en wandelen daar rond. Je kan de heuvels beklimmen. Het landschap is apart maar ik kan niet de vorm van het hoefijzer ontdekken. Weer terug boven nog een stukje langs de kloof gelopen en op een bankje wat gedronken en chocolade gegeten. Daarna naar de camper gewandeld en op de navigatie het Royal Tyrrel museum in Drumheller ingetoetst. Rit van 39 km o.i.d. over weg 9. In eerste instantie inrit van het museum voorbij gereden dus bij het golfterrein gekeerd en weer terug naar de inrit van het museum. We rijden per ongeluk voorbij de inrit naar camper parkeerplaatsen dus het was werken en keren om weer terug te komen op de overvolle autoparkeerplaats. Er stond een lange rij bij de ingang. Parkeren op camper parkeerplaats en informeren bij de buren. Uiteindelijk besluiten we tot iets anders. Het Dinosaur trail in noordelijke richting te rijden via weg 837 naar Bleriot ferry, een trekveerpont over Red Deer rivier en aan de andere kant van de rivier over 837 weer in zuidelijke richting terug naar Drumheller. We stoppen op weg naar Bleriot ferry bij Horsethief Canyon en nemen een kijkje. Het landschap is allemaal ‘badlands’ en lijkt op Horseshoe canyon maar hier is de Red Deer rivier die ook door het landschap loopt.
Als we met het veer zijn overgevaren volgt al snel uitkijkpunt Orkney Hill, een prachtig uitzicht over de badlands (gegroefde zandsteenheuvels) aan de andere kant van de rivier. Ik hoorde iemand zeggen dat hij het op Grand Canyon vond lijken. Kan ik niet beoordelen want daar ben ik niet geweest. Het is geen goed zicht door rook (geen helder weer) dus daarom geen mooie foto’s te maken van dit aanzicht. Ook struikjes met Buffalo bes veelvuldig aanwezig. Dit was de laatste stop voor de Dinosaur rv camping waar we rond 16 uur arriveren. We staan op het West park, plaats B2 met elektriciteit en water C$ 68,25. Er is wifi maar het is niet stabiel. We drinken een bakje koffie en gaan dan te voet de grote dino bij het Visitor Centre bekijken. Bij het VC boeken we het museum voor maandagochtend om 10 uur, gelijk als het open gaat. Normaal is het museum maandag gesloten maar het is een feestdag deze maandag.
Hans pint bij Scotiabank en dan gaan we eten bij Yavis restaurant/sportcafé. Hans neemt een mammoetburger en ik zalm, met drankjes erbij. Het eten is goed en we betalen C$ 75. Ook het wifi werkt prima, zonder hapering. We spreken af om te proberen of we nog 1 nacht op deze camping kunnen blijven. Rond 20.15 uur weer terug bij de camping en we kunnen blijven op B2 tegen betaling van C$ 63 contant. We douchen vanavond en staan morgenochtend om 7.30 uur op. Ontbijtspullen klaargezet. Willen uiterlijk 9.30 uur wegrijden naar het museum.
Vandaag 74 km gereden.
Maandag 4 september 2023 Drumheller
Wekker gaat om 7.30 uur maar ik was al wakker en heb heet water aangezet. Het kacheltje kan ook wel aan in de badkamer. Het is afgekoeld en bewolkt nat weer. Een minder mooie dag dus. Wassen, aankleden, ontbijten, afwassen en klaar maken voor ons bezoek aan het Royal Tyrrel museum. We zijn er om 9.50 uur en de parkeerplaats voor campers is vrijwel leeg. We lopen de trap op naar de ingang van het museum. Er staan 2 rijen, mensen met tickets en zonder. Al voor 10 uur mogen we naar binnen. Het museum is interessant en mooi. Ook voor kinderen aantrekkelijk gemaakt door interactieve dingen en een quiz. Er zijn ook aardig wat ouders met kinderen. Je volgt een route en zo kom je door het hele museum. Rond 12.30 uur hebben we alles wel gezien en drinken koffie in het RTM-café in het museum. Als we buiten komen is het nog steeds bewolkt en vochtig weer dus we rijden richting Drumheller en vervolgens verder zuidwaarts via weg 10 naar suspension bridge in Rosedale maar die is gesloten. Wel even foto maken. Dan maar naar Atlas Cole mijn bij East Coulee. Die is wel open maar de rondleidingen stroken niet met onze aanwezigheid. Het is 14.30 uur als we hier zijn en hij kan om 16 uur iets aanbieden. Je mag wel het terrein op maar zonder uitleg lijkt het ons minder interessant en laten we het mijnmuseum voor wat het is. Terug naar Hoodoo trail en daar stoppen we om hoodoos te bekijken. Ze zijn een paar meter hoog en hebben verschillende grillige vormen. Zoals bij een paddenstoel rijst vanuit een brede, donkere basis een meestal lichtgekleurde, ranke ronde pijler (zandsteen) op. Die is vrijwel altijd bedekt met een harde en vlakke plaat die als een hoed het gesteente eronder beschermt tegen de onophoudelijke werking van de erosie. Het miezert nog steeds. Verder terug over weg 10 naar Rosedale en daar nemen we weg 10x naar Wayne. Dit is een weg van ongeveer 6 km met 11 smalle bruggetjes over de Rosebud rivier. Wayne is een nederzetting van nog geen 30 inwoners. Het is grappig op een zo kort stuk zoveel bruggen te ervaren.
Verder in noordelijke richting naar Drumheller en het wordt droog maar blijft bewolkt. We halen duidelijk geen 20 C vandaag. Tanken doen we bij Fas Gas (goedkoopste $ 1,379) en daar tegenover is Dollarama voor nog wat boodschappen. Op naar de Dinosaur rv camping, plaats 2B. Het is rond 17 uur. Beetje schoonmaken want onze wandelschoenen hebben een dikke laag prut onderaan de zolen dus de campervloer ziet er niet uit. Het handvat van de keukenkraan valt uit elkaar dus Hans repareert dit provisorisch, want we hebben geen inbussleutels om vast te draaien. Eten koken doen we zelf in de camper. Het wifi op de camping werkt vandaag beter dan gisteren. Waarschijnlijk omdat de camping een stuk minder gevuld is dan gisteren. Het seizoen is nu grotendeels voorbij. Omdat wifi werkt, mails gestuurd naar Tioga en TomTom-verhuurder. TomTom zeurt steeds over flitser updates en zegt steeds dat zijn batterij leeg is. De komende 2 nachten in Banff staan we op een camping van Banff National Park en daar is geen wifi.
We staan morgen om 8 uur op en rijden naar Tunnel Mountain trailer Court camping bij Banff. Misschien via Canadream in Calgary om mijn rijbewijs te laten zien. Voor de keukenkraan en de aansluiting van de slang om afvalwater te lozen in het riool lekt behoorlijk in het compartiment van de camper.
Vandaag 79 km gereden.
Wekker gaat om 7.30 uur maar ik was al wakker en heb heet water aangezet. Het kacheltje kan ook wel aan in de badkamer. Het is afgekoeld en bewolkt nat weer. Een minder mooie dag dus. Wassen, aankleden, ontbijten, afwassen en klaar maken voor ons bezoek aan het Royal Tyrrel museum. We zijn er om 9.50 uur en de parkeerplaats voor campers is vrijwel leeg. We lopen de trap op naar de ingang van het museum. Er staan 2 rijen, mensen met tickets en zonder. Al voor 10 uur mogen we naar binnen. Het museum is interessant en mooi. Ook voor kinderen aantrekkelijk gemaakt door interactieve dingen en een quiz. Er zijn ook aardig wat ouders met kinderen. Je volgt een route en zo kom je door het hele museum. Rond 12.30 uur hebben we alles wel gezien en drinken koffie in het RTM-café in het museum. Als we buiten komen is het nog steeds bewolkt en vochtig weer dus we rijden richting Drumheller en vervolgens verder zuidwaarts via weg 10 naar suspension bridge in Rosedale maar die is gesloten. Wel even foto maken. Dan maar naar Atlas Cole mijn bij East Coulee. Die is wel open maar de rondleidingen stroken niet met onze aanwezigheid. Het is 14.30 uur als we hier zijn en hij kan om 16 uur iets aanbieden. Je mag wel het terrein op maar zonder uitleg lijkt het ons minder interessant en laten we het mijnmuseum voor wat het is. Terug naar Hoodoo trail en daar stoppen we om hoodoos te bekijken. Ze zijn een paar meter hoog en hebben verschillende grillige vormen. Zoals bij een paddenstoel rijst vanuit een brede, donkere basis een meestal lichtgekleurde, ranke ronde pijler (zandsteen) op. Die is vrijwel altijd bedekt met een harde en vlakke plaat die als een hoed het gesteente eronder beschermt tegen de onophoudelijke werking van de erosie. Het miezert nog steeds. Verder terug over weg 10 naar Rosedale en daar nemen we weg 10x naar Wayne. Dit is een weg van ongeveer 6 km met 11 smalle bruggetjes over de Rosebud rivier. Wayne is een nederzetting van nog geen 30 inwoners. Het is grappig op een zo kort stuk zoveel bruggen te ervaren.
Verder in noordelijke richting naar Drumheller en het wordt droog maar blijft bewolkt. We halen duidelijk geen 20 C vandaag. Tanken doen we bij Fas Gas (goedkoopste $ 1,379) en daar tegenover is Dollarama voor nog wat boodschappen. Op naar de Dinosaur rv camping, plaats 2B. Het is rond 17 uur. Beetje schoonmaken want onze wandelschoenen hebben een dikke laag prut onderaan de zolen dus de campervloer ziet er niet uit. Het handvat van de keukenkraan valt uit elkaar dus Hans repareert dit provisorisch, want we hebben geen inbussleutels om vast te draaien. Eten koken doen we zelf in de camper. Het wifi op de camping werkt vandaag beter dan gisteren. Waarschijnlijk omdat de camping een stuk minder gevuld is dan gisteren. Het seizoen is nu grotendeels voorbij. Omdat wifi werkt, mails gestuurd naar Tioga en TomTom-verhuurder. TomTom zeurt steeds over flitser updates en zegt steeds dat zijn batterij leeg is. De komende 2 nachten in Banff staan we op een camping van Banff National Park en daar is geen wifi.
We staan morgen om 8 uur op en rijden naar Tunnel Mountain trailer Court camping bij Banff. Misschien via Canadream in Calgary om mijn rijbewijs te laten zien. Voor de keukenkraan en de aansluiting van de slang om afvalwater te lozen in het riool lekt behoorlijk in het compartiment van de camper.
Vandaag 79 km gereden.
Dinsdag 5 september, van Drumheller naar Banff.
Het was best fris gedurende de nacht en het is aardig afgekoeld in de camper als ik voor 6 uur wakker word. Gisteravond zelfs nog een deken uit de kast gepakt en boven op het dekbed gelegd aan mijn kant. Ik zet vast de verwarming voor heet water aan en ook het kacheltje zodat de temperatuur wat aangenamer is als we straks opstaan. Heet water is wel lekker om te douchen. Probeer nog wat te slapen en rond 8 uur staan we op.
Het ziet er bewolkt en nattig uit maar het regent niet of nauwelijks. Douchen, ontbijten, afwassen. Wifi werkt dus ik kan mail checken. Gisteravond laat mails naar TomTom-verhuurder en Tioga gestuurd en er zijn antwoorden want het is al einde middag in Nederland. Daar kan ik wat mee. Flitserupdates doet TomTom verhuurder niet aan en we moeten verbinden via plug met sigarettenaansteker, alleen usb poort is te weinig spanning. Dat gaan we proberen. Ook een mail gestuurd naar Xipo (voorheen Droam) i.v.m. niet werken van de hotspot. We hebben geen internetverbinding en er staat 11 GB tegoed op. Daar baal ik van. Geld uitgegeven en niet functioneren. Zal wel iets met geavanceerde instellingen zijn. Vorig jaar hadden ze ook iets vergeten.
Vóór 11 uur koppelen we stroom en water af en rijden naar sani dump op de camping om de zwarte (toilet) en grijze (afwas/douche) tanks te legen in het riool. Er is nog steeds behoorlijke lekkage bij de aankoppeling van de slang in de camper. Gelukkig heeft het vak waar de slang aangesloten en opgeborgen ligt, dopjes die open kunnen zodat je e.e.a. leeg kunt laten lopen, op de grond weliswaar maar wat moet je anders? Spoelen alles goed na met vers schoon water uit de kraan en verlaten de camping.
Nog even langs Dollarama voor inbussleutels voor de keukenkraan en we ruilen de wisser voor een grotere om. Dan beginnen we echt aan onze route van vandaag naar Banff, via Canadream in Calgary. Daar ga ik mijn rijbewijs showen en kunnen ze naar onze problemen met kraan en slang kijken.
Het was best fris gedurende de nacht en het is aardig afgekoeld in de camper als ik voor 6 uur wakker word. Gisteravond zelfs nog een deken uit de kast gepakt en boven op het dekbed gelegd aan mijn kant. Ik zet vast de verwarming voor heet water aan en ook het kacheltje zodat de temperatuur wat aangenamer is als we straks opstaan. Heet water is wel lekker om te douchen. Probeer nog wat te slapen en rond 8 uur staan we op.
Het ziet er bewolkt en nattig uit maar het regent niet of nauwelijks. Douchen, ontbijten, afwassen. Wifi werkt dus ik kan mail checken. Gisteravond laat mails naar TomTom-verhuurder en Tioga gestuurd en er zijn antwoorden want het is al einde middag in Nederland. Daar kan ik wat mee. Flitserupdates doet TomTom verhuurder niet aan en we moeten verbinden via plug met sigarettenaansteker, alleen usb poort is te weinig spanning. Dat gaan we proberen. Ook een mail gestuurd naar Xipo (voorheen Droam) i.v.m. niet werken van de hotspot. We hebben geen internetverbinding en er staat 11 GB tegoed op. Daar baal ik van. Geld uitgegeven en niet functioneren. Zal wel iets met geavanceerde instellingen zijn. Vorig jaar hadden ze ook iets vergeten.
Vóór 11 uur koppelen we stroom en water af en rijden naar sani dump op de camping om de zwarte (toilet) en grijze (afwas/douche) tanks te legen in het riool. Er is nog steeds behoorlijke lekkage bij de aankoppeling van de slang in de camper. Gelukkig heeft het vak waar de slang aangesloten en opgeborgen ligt, dopjes die open kunnen zodat je e.e.a. leeg kunt laten lopen, op de grond weliswaar maar wat moet je anders? Spoelen alles goed na met vers schoon water uit de kraan en verlaten de camping.
Nog even langs Dollarama voor inbussleutels voor de keukenkraan en we ruilen de wisser voor een grotere om. Dan beginnen we echt aan onze route van vandaag naar Banff, via Canadream in Calgary. Daar ga ik mijn rijbewijs showen en kunnen ze naar onze problemen met kraan en slang kijken.
Het is rond kwart voor 1 als we bij Canadream arriveren. Parkeren de camper op een inleverplek en gaan het kantoor in. We worden meteen geholpen en sleutelbos wordt meegenomen. Het duurt niet lang en intussen Whatsapp ik met het thuisfront en zoek snel wat op via Wifi van Canadream. We krijgen de sleutels terug en ze zeggen dat alles is opgelost. Controleren kunnen we dat nu niet dus we geloven hen op hun woord. Op naar supermarkt voor wat boodschappen en dan verder naar de camping in Banff voor 2 nachten waar ze overigens geen wifi hebben. Het is Tunnel Mountain Trailer Court camping in Banff National Park en daar hebben ze zoiets over het algemeen niet. Dit heb ik thuis al gereserveerd, 1 van de laatste plaatsen die nog te krijgen was. In Calgary scheen het zonnetje en was het lekker weer maar in Banff gaat het vanmiddag helaas regenen volgens de app. Hoe dichter we bij Banff en de bergen komen, hoe slechter het weer wordt. Inderdaad regen. Hopelijk is het morgen beter want we hebben alles geregeld om naar Moraine Lake te gaan met de bus. Daar kun je niet met de auto komen en bussen moeten gereserveerd worden anders is de kans klein dat je er gaat komen.
We rijden over expressway 1 die van oost naar west Canada loopt. We hoeven geen nationale parkpas (Discovery pass) te kopen want die van vorig jaar is nog geldig. Bij de ingang van de camping aangekomen rond half 5 regent het nog maar onze reservering is bekend en we kunnen naar geboekte plaats 811 met stroom, water en rioolafvoer. Aankoppelen en slide outs uit. Niet naar het ongezellige weer kijken maar dan…. het lekt bij de slide out van het bed. Drooggemaakt maar het blijft lekken binnen en ook het bed (matras) is aan de zijkant nat. Hans probeert met plakband een gootje te maken zodat het in een emmer loopt maar het is niet echt dé oplossing. Ik stel voor om boven op de slide out te kijken als dat kan of de rubbers verkeerd zitten o.i.d. maar Hans wil hier niet van weten. Later stel ik voor om slide out in te trekken en te slapen boven de bestuurderscabine. Wel even behelpen met beddengoed. Hans legt de matrassen boven de bestuurderscabine en we maken het bed op. Met ingetrokken slide out komt er geen water meer naar binnen. Er wordt niet uitgebreid gekookt. Afwassen en Hans zet foto’s over op de laptop en gaat boven in bed liggen.
Vandaag 257 km gereden.
We rijden over expressway 1 die van oost naar west Canada loopt. We hoeven geen nationale parkpas (Discovery pass) te kopen want die van vorig jaar is nog geldig. Bij de ingang van de camping aangekomen rond half 5 regent het nog maar onze reservering is bekend en we kunnen naar geboekte plaats 811 met stroom, water en rioolafvoer. Aankoppelen en slide outs uit. Niet naar het ongezellige weer kijken maar dan…. het lekt bij de slide out van het bed. Drooggemaakt maar het blijft lekken binnen en ook het bed (matras) is aan de zijkant nat. Hans probeert met plakband een gootje te maken zodat het in een emmer loopt maar het is niet echt dé oplossing. Ik stel voor om boven op de slide out te kijken als dat kan of de rubbers verkeerd zitten o.i.d. maar Hans wil hier niet van weten. Later stel ik voor om slide out in te trekken en te slapen boven de bestuurderscabine. Wel even behelpen met beddengoed. Hans legt de matrassen boven de bestuurderscabine en we maken het bed op. Met ingetrokken slide out komt er geen water meer naar binnen. Er wordt niet uitgebreid gekookt. Afwassen en Hans zet foto’s over op de laptop en gaat boven in bed liggen.
Vandaag 257 km gereden.
Woensdag 6 september, excursie Moraine Lake.
Het was een onrustige nacht want wat gaan we vandaag doen? Via trapje van 4 treden naar beneden om naar wc enz. te gaan ’s nachts is wel onhandig. Boven de bestuurderscabine loopt het ook schuin af dus het voeteneinde van het bed is heel laag. Ik vind het te laag om daar met mijn hoofd te liggen. Aan het hoofdeinde heb geen je muur/steun o.i.d. dus hoofdkussen kan naar beneden op de grond vallen. Dit is niet bedoeld als klagen maar even de situatie proberen te schetsen.
Rond 7 uur wakker en heet water aangezet. Rond half 8 ga ik uit bed en douchen. Het is droog gebleven binnen nadat we de slide out van het bed hebben ingeschoven gisteravond. Verzinnen of we Canadream benaderen maar bedenken zelf een (voorlopige) oplossing. Na het douchen hebben we in de douchebak gezien waar het water naar toe stroomt en blijft staan omdat de camper niet waterpas staat. Het water staat als het ware aan de binnenkant, naar het midden toe. De douchebak zit aan dezelfde kant als de slide outs. We moeten proberen dat we andersom NIET waterpas staan. Aan de kant van de slide outs en de douche zitten ook de aansluitingen van water/elektriciteit en riool. We draaien de camper van rijrichting en gooien slang/snoer onder de camper door. De aansluitingen van de camping kunnen we niet aanpassen dus dan maar zo. We hopen nu dat het regenwater wat op het ‘dak’ van de slide out valt naar de andere kant (buitenkant) afloopt en niet richting de binnenkant van de camper. We schuiven slide out en we zien vanavond wel weer als we terugkomen hoe de vlag erbij staat. Het hoort natuurlijk niet zo. Het is bovenop niet goed afgesloten/gekit op de hoek van de slide out. Weer terug naar Canadream in Calgary kost tijd, benzine en km. Camper rijdt 1 ltr op 3 à 4 km dus dat zijn vele liters benzine want het is ongeveer 140 km enkele rit. We hebben 3.200 km vooruitbetaald en iedere km die we meer rijden moeten we betalen à C$ 0,45 per km.
Kort na 9.30 uur laten we de camper voor wat het is en gaan naar de bushalte van bus 2 op de camping om naar Banff te komen. Er zitten al mensen bij de bushalte. Ik heb in augustus thuis via website van Roam Transit 2 ‘Super Passes’ gekocht à C$ 25 per stuk en die zijn vandaag geldig in het OV. Daarmee hebben we dan ook vertrektijden gereserveerd voor de bus (lijn 8X) van Banff naar Lake Louise om 11.15 uur en aansluitend met pendelbus naar Moraine Lake. Ben je niet 15 minuten vóór vertrektijd bij de bushalte vervalt de reservering en kan een ander jouw plaats innemen. We zijn te vroeg in Banff en gaan daarom koffiedrinken en daar is ook weer wifi. Altijd handig voor van alles en nog wat. Het regent onderweg van Banff naar Lake Louise en het is bijna 1 uur reistijd met de bus over expressway 1. Als we bij Lake Louise aankomen regent het nog helaas. Het is ook niet warm, ik ben blij met mijn vest en jas. Even naar de wc en dan komt de pendelbus naar het volgende meer al snel. Het is een smalle weg naar boven met de bus. Heel af en toe zagen we een stukje blauwe lucht of het zonnetje wat probeert door de bewolking te breken maar het is minimaal. Er zijn verschillende wandelroutes bij Moraine Lake. We klimmen eerst de ‘rockpile’ op en vanaf daar zijn er mooie uitzichten. De zon doet haar best en schijnt regelmatig waardoor het meer nog mooier blauw kleurt, lijkt het. Geen regen meer. Het is prachtig en alle bezoekers zijn druk aan het fotograferen met het meer op de achtergrond en zo. Na een poosje verlaten we de ‘rockpile’ en beginnen aan de wandeling naar Consolation Lakes. Deze maken we echter niet af en keren eerder terug. Dan lopen we langs de oever van het meer tot aan de waterval, verder kun je niet want het pad stopt. Je kunt ook kano’s huren om over het meer te peddelen maar we vinden de prijs niet normaal. C$ 140 + tax voor 1 uur kanohuur. Dat doen we dus niet. Het is tegen half vier als het weer zachtjes begint te regenen en we zijn bij de kanohuur/café/giftshop. Het café moet je in de rij staan en daar hebben we geen zin in. Even door het winkeltje gelopen om iets te scoren maar er is niets van onze gading. We lopen naar de pendelbus en kunnen vrijwel gelijk instappen.
Als we bij Lake Louise aankomen is het weer droog en schijnt de zon regelmatig dus we lopen naar het meer en scharrelen daar wat rond. Er staat daar een bekend groot hotel (Fairmont) en ook hier zijn weer kano’s te huren en het blijkt dat de prijs nog gekker kan. C$ 145 voor 30 minuten en C$ 155 voor 1 uur. Ondanks de absurde prijzen (vinden wij) zijn er veel kano’s op het meer. Rond kwart over 4 houden we het voor gezien en gaan naar de parkeerplaats van de bussen. Onze gereserveerde tijd is 16.49 uur maar misschien kunnen we eerder mee. Het blijkt dat we die net gemist hebben dus ff wachte… en ja hoor vóór half 5 is ‘onze’ bus er en mogen we erin. Terug naar Banff en we hebben besloten om daar te dineren.
Eenmaal in Banff eten we bij Pacini aan Banff Avenue tegenover de high school. Biertje, cocktail om deze dag weer te vieren en wat eten. Hans eet een langwerpige pizza en ik kabeljauw met linguini (volgens mij gewoon spaghetti). Smaakt prima. We besluiten een toetje samen te delen en nemen ook koffie. Kosten C$ 125. Om 20.02 uur gaat een bus naar de camping maar ze rijden de hele avond nog. Wij vinden het welletjes voor vandaag.
Jippie, camper is droog vanbinnen. Matrassen en beddengoed verhuizen we weer naar beneden naar de slide out en daar gaan we slapen. Morgen gaan we verder naar een volgende overnachtingsplek, is het plan. Slaap lekker.
Donderdag 7 september, van Banff naar Icefield Discovery
Vóór 8 uur opgestaan en douchen. Het heeft geregend afgelopen nacht maar we hebben geen lekkage binnen in de camper gehad. Alles is nog droog. Onze oplossing om de camper niet waterpas te zetten en schuin hellend heeft gewerkt. Ontbijten, afwassen en vloer doen zodat we met schone camper op pad gaan naar Columbia Icefield. We legen de tanks en het gaat zonder lekkage, er is een nieuwe slang geleverd met goed werkende dichtingsringen. Aanstaande nacht overnachten we op een parkeerplaats van Columbia Icefield wat gebruikt wordt als kampeerplaats zonder voorzieningen.
Verlaten de camping vóór 11 uur (uitchecktijd) Eerst nog even in Banff stad een paar boodschappen doen en bellen met Canadream over de lekkende slide out. We vinden een parkeerplaats bij het station in Banff. Daar is een speciale parkeerplaats voor een aantal campers waar je max 9 uur gratis mag staan maar niet overnachten. Vlakbij zit Tim Hortons (koffie) en daar hebben ze wifi. Ik neem een koffie en croissant en we gaan samen bellen naar Canadream Calgary. Volgens de man van Canadream zit er geen garantie op waterdichtheid van de slide out en hij verbindt ons door naar het callcenter van Canadream. De dame van het callcenter zegt hetzelfde en ze vergoeden wel C$ 20 om handdoeken te kopen zodat we het kunnen droogmaken. Ik probeer duidelijk te maken dat het beddengoed/matras van Canadream ook nat wordt als er binnen lekkage is maar dat mag niet baten. Ze wil weten waar we zijn en naar toe gaan en checkt het weer voor ons op de plekken. Het blijft allemaal droog, zegt ze. Dat we nog meer dan 20 nachten te gaan hebben en veel verder willen reizen, lijkt haar niet anders te stemmen. Ik geef aan dit een slechte service te vinden van Canadream aan haar klanten en dan komt er wel nog iets uit dat ze Jasper towing in Jasper gebruiken voor technische problemen. We zijn van plan naar Jasper te gaan. Ik noteer later het adres en misschien gaan we langs maar het is denk niet het bedrijf wat geschikt is om lekkages te verhelpen. Dit is ook een manier om met klanten en problemen om te gaan. Ik Whatsapp nog wat met het thuisfront en dan naar de supermarkt. Die is vlakbij en deze supermarkt is klein vergeleken met de meesten in Canada. Terug naar de camper en we verlaten Banff na 12 uur.
Het is ongeveer 200 km naar Columbia Icefield en we rijden via weg 1A Bow Valley Parkway waar je max 60 km mag maar wel meer kans hebt om wilde dieren te spotten. We stoppen bij Johnston Canyon om de watervallen te bezichtigen. Best aardig, we lopen alleen naar de ‘lower falls’ niet naar de hoge die verder weg liggen.
Bij Lake Louise moeten we een klein stukje over expressway 1 en dan verder over weg 93 Icefield’s Parkway. Hier mag geen vrachtverkeer rijden en je hebt een Nationale Parkpas nodig om hier te rijden en eventueel te stoppen bij bezienswaardigheden en zo. Dit is allemaal nog Banff National Park. Het is geen straf om hier te rijden in de Canadese Rocky Mountains en bergtoppen met eeuwige sneeuw te zien, zo ook gletsjers.
Stoppen o.a. bij Crowfoot glacier en Bow Lake om foto’s te maken van zowel vogels als stilstaande natuur. Volgende stop is Peyto Lake, een prachtig meer qua kleur. Het is niet ver lopen van de parkeerplaats maar wel een steile klim. Hier zijn we al eerder geweest maar het blijft fotogeniek. Laatste stop is bij Saskatchewan River Crossing waar alleen ik uit de auto ga. Hans blijft zitten want hij vindt het welletjes voor vandaag. Het is tegen half 7 als we bij Columbia Icefield Discovery Center in Jasper National Park arriveren. Hier vandaan kun je excursie maken met de ‘snow coach’ naar de gletsjer en er is een Skywalk sinds 2014. Dat laatste willen we morgen doen omdat we dat nog niet gedaan hebben. Laatste keer dat we hier waren in 2010 was de Skywalk er nog niet.
Er is een grote parkeerplaats die ook gebruikt wordt als kampeerplek zonder voorzieningen gedurende de nacht tegen betaling van C$ 16,75. Het is onbemand dus zelf registratie. Er liggen formulieren en potloodjes om in te vullen en een paal waar je de envelop met (gepast) geld in doet. Te veel geld is ook goed maar je krijgt niets terug. Je kan ook via creditcard betalen, daar liggen ook formulieren voor. Vanaf de parkeerplaats heb je een mooi uitzicht op de gletsjers en er staan borden om te waarschuwen voor beren die hier blijkbaar rondneuzen. Wel grappig, op de parkeerplaats komt een hele grote kampeerbus met een mini Cooper erachter aan de trekhaak. Het verschil in grootte van de 2 voertuigen vind ik opvallend maar handig is het wel om een auto bij je te hebben zodat je niet met de camper op pad moet, de steden en smalle wegen in enz.
Bij het Icefield Center is een winkeltje, Starbucks en à la carte restaurant Altitude. Alleen het restaurant is nog open als we boven komen maar dat is prima want komen juist om te eten en van het uitzicht met ondergaande zon te genieten. Het restaurant serveert geen hamburgers, gewoon lekker eten dus we genieten met een drankje erbij. Hans eet rundvlees en ik zalm. Het dessert wekt niet onze interesse en daarom nemen we een Monte Cristo koffie met drank en slagroom. Lekker! Kosten C$ 150.
Er is ook wifi in het gebouw en we checken of we morgen bij het plaatsje Jasper in het Jasper National Park op een camping een plek met voorzieningen kunnen reserveren maar helaas. Ook niet in Mount Robson provincial park. Wel zonder elektriciteit maar dat willen we niet. We gaan dan waarschijnlijk naar Valemount, nog iets verder naar een commerciële camping.
Buiten is het pikdonker en we moeten een hoop traptreden af naar de parkeerplaats waar onze camper staat. Telefoon met zaklantaarn altijd handig. In de camper valt het nog mee qua temperatuur. Dat zal morgenochtend wel anders zijn want we kunnen niet ons elektrisch kacheltje gebruiken want dat loopt op 110 volt en dat hebben we niet. We kunnen de camper morgenochtend ook met gas verwarmen dus dat moet lukken. Ook heet water met gas maken om te douchen.
Icefield Centre opent morgen om 9.30 uur. Welterusten.
Vandaag 206 km gereden.
Vóór 8 uur opgestaan en douchen. Het heeft geregend afgelopen nacht maar we hebben geen lekkage binnen in de camper gehad. Alles is nog droog. Onze oplossing om de camper niet waterpas te zetten en schuin hellend heeft gewerkt. Ontbijten, afwassen en vloer doen zodat we met schone camper op pad gaan naar Columbia Icefield. We legen de tanks en het gaat zonder lekkage, er is een nieuwe slang geleverd met goed werkende dichtingsringen. Aanstaande nacht overnachten we op een parkeerplaats van Columbia Icefield wat gebruikt wordt als kampeerplaats zonder voorzieningen.
Verlaten de camping vóór 11 uur (uitchecktijd) Eerst nog even in Banff stad een paar boodschappen doen en bellen met Canadream over de lekkende slide out. We vinden een parkeerplaats bij het station in Banff. Daar is een speciale parkeerplaats voor een aantal campers waar je max 9 uur gratis mag staan maar niet overnachten. Vlakbij zit Tim Hortons (koffie) en daar hebben ze wifi. Ik neem een koffie en croissant en we gaan samen bellen naar Canadream Calgary. Volgens de man van Canadream zit er geen garantie op waterdichtheid van de slide out en hij verbindt ons door naar het callcenter van Canadream. De dame van het callcenter zegt hetzelfde en ze vergoeden wel C$ 20 om handdoeken te kopen zodat we het kunnen droogmaken. Ik probeer duidelijk te maken dat het beddengoed/matras van Canadream ook nat wordt als er binnen lekkage is maar dat mag niet baten. Ze wil weten waar we zijn en naar toe gaan en checkt het weer voor ons op de plekken. Het blijft allemaal droog, zegt ze. Dat we nog meer dan 20 nachten te gaan hebben en veel verder willen reizen, lijkt haar niet anders te stemmen. Ik geef aan dit een slechte service te vinden van Canadream aan haar klanten en dan komt er wel nog iets uit dat ze Jasper towing in Jasper gebruiken voor technische problemen. We zijn van plan naar Jasper te gaan. Ik noteer later het adres en misschien gaan we langs maar het is denk niet het bedrijf wat geschikt is om lekkages te verhelpen. Dit is ook een manier om met klanten en problemen om te gaan. Ik Whatsapp nog wat met het thuisfront en dan naar de supermarkt. Die is vlakbij en deze supermarkt is klein vergeleken met de meesten in Canada. Terug naar de camper en we verlaten Banff na 12 uur.
Het is ongeveer 200 km naar Columbia Icefield en we rijden via weg 1A Bow Valley Parkway waar je max 60 km mag maar wel meer kans hebt om wilde dieren te spotten. We stoppen bij Johnston Canyon om de watervallen te bezichtigen. Best aardig, we lopen alleen naar de ‘lower falls’ niet naar de hoge die verder weg liggen.
Bij Lake Louise moeten we een klein stukje over expressway 1 en dan verder over weg 93 Icefield’s Parkway. Hier mag geen vrachtverkeer rijden en je hebt een Nationale Parkpas nodig om hier te rijden en eventueel te stoppen bij bezienswaardigheden en zo. Dit is allemaal nog Banff National Park. Het is geen straf om hier te rijden in de Canadese Rocky Mountains en bergtoppen met eeuwige sneeuw te zien, zo ook gletsjers.
Stoppen o.a. bij Crowfoot glacier en Bow Lake om foto’s te maken van zowel vogels als stilstaande natuur. Volgende stop is Peyto Lake, een prachtig meer qua kleur. Het is niet ver lopen van de parkeerplaats maar wel een steile klim. Hier zijn we al eerder geweest maar het blijft fotogeniek. Laatste stop is bij Saskatchewan River Crossing waar alleen ik uit de auto ga. Hans blijft zitten want hij vindt het welletjes voor vandaag. Het is tegen half 7 als we bij Columbia Icefield Discovery Center in Jasper National Park arriveren. Hier vandaan kun je excursie maken met de ‘snow coach’ naar de gletsjer en er is een Skywalk sinds 2014. Dat laatste willen we morgen doen omdat we dat nog niet gedaan hebben. Laatste keer dat we hier waren in 2010 was de Skywalk er nog niet.
Er is een grote parkeerplaats die ook gebruikt wordt als kampeerplek zonder voorzieningen gedurende de nacht tegen betaling van C$ 16,75. Het is onbemand dus zelf registratie. Er liggen formulieren en potloodjes om in te vullen en een paal waar je de envelop met (gepast) geld in doet. Te veel geld is ook goed maar je krijgt niets terug. Je kan ook via creditcard betalen, daar liggen ook formulieren voor. Vanaf de parkeerplaats heb je een mooi uitzicht op de gletsjers en er staan borden om te waarschuwen voor beren die hier blijkbaar rondneuzen. Wel grappig, op de parkeerplaats komt een hele grote kampeerbus met een mini Cooper erachter aan de trekhaak. Het verschil in grootte van de 2 voertuigen vind ik opvallend maar handig is het wel om een auto bij je te hebben zodat je niet met de camper op pad moet, de steden en smalle wegen in enz.
Bij het Icefield Center is een winkeltje, Starbucks en à la carte restaurant Altitude. Alleen het restaurant is nog open als we boven komen maar dat is prima want komen juist om te eten en van het uitzicht met ondergaande zon te genieten. Het restaurant serveert geen hamburgers, gewoon lekker eten dus we genieten met een drankje erbij. Hans eet rundvlees en ik zalm. Het dessert wekt niet onze interesse en daarom nemen we een Monte Cristo koffie met drank en slagroom. Lekker! Kosten C$ 150.
Er is ook wifi in het gebouw en we checken of we morgen bij het plaatsje Jasper in het Jasper National Park op een camping een plek met voorzieningen kunnen reserveren maar helaas. Ook niet in Mount Robson provincial park. Wel zonder elektriciteit maar dat willen we niet. We gaan dan waarschijnlijk naar Valemount, nog iets verder naar een commerciële camping.
Buiten is het pikdonker en we moeten een hoop traptreden af naar de parkeerplaats waar onze camper staat. Telefoon met zaklantaarn altijd handig. In de camper valt het nog mee qua temperatuur. Dat zal morgenochtend wel anders zijn want we kunnen niet ons elektrisch kacheltje gebruiken want dat loopt op 110 volt en dat hebben we niet. We kunnen de camper morgenochtend ook met gas verwarmen dus dat moet lukken. Ook heet water met gas maken om te douchen.
Icefield Centre opent morgen om 9.30 uur. Welterusten.
Vandaag 206 km gereden.
Vrijdag 8 september, van Icefield Discovery naar Valemount
Het is inderdaad aardig afgekoeld gedurende de nacht dus kort na 7 uur zet ik de gaskachel op 21 C en wat later zet ik ook de heater voor warm water aan. Tegen 8 uur is alles dan aardig op temperatuur. Als we opstaan staat de zon aan de hemel en het belooft een mooie dag te worden qua weer. De ramen zijn beslagen aan de binnenkant maar met de zon erop worden ze droog. Douchen, ontbijten, afwassen. Het gebruikelijke ritueel.
Kort na half 10 wandelen we naar het Icefield centrum om kaartjes voor de Skywalk te kopen. Er staat een bordje dat niet alles toegankelijk is wat later niet waar blijkt te zijn. Na C$ 90,30 betaald te hebben voor 2 personen krijgen we de kaarten en mogen om 10.30 uur met de bus mee naar de Skywalk. Even van het wifi gebruik maken in de tussentijd. Om 10.15 uur richting de bus en we hebben Sam als buschauffeur die een leuk verhaal heeft onderweg voor de korte rit naar Skywalk. Hij geeft informatie op een humoristische manier. Het is rustig bij de Skywalk en veel mensen van de groep slaan informatieborden over en racen naar het hoefijzer met de glazen bodem maar de weg ernaartoe is ook mooi en informatief. Je kunt zo lang blijven als je wilt, iedere 20 minuten ongeveer komt er een bus gasten brengen en neemt ook weer mensen mee terug. Wij vinden het een leuke ervaring, de moeite waard. Tegen 12 uur weer met bus mee terug.
Lopen naar de camper en halen laptop op om te internetten bij het centrum. Blijf lekker buiten zitten in het zonnetje bij de vuilcontainers met 2 raven. Daarna haal ik koffie en croissant bij Starbucks en met de beker in de hand als een Amerikaan naar de camper. Gaan met die banaan richting Jasper. Komen ook nog eens langs de Skywalk en ik probeer te filmen maar is lastig al rijdend.
Korte stop bij Tangle creek, watervallen langs de weg.
Geprobeerd bij afslag Sunwapta Falls te parkeren om naar de watervallen te gaan maar er is geen plek voor onze camper. Terug naar weg 93 Icefields Parkway. De weg 93 is mooi om te rijden met Rocky Mountains om je heen waarvan sommige toppen nog wit zijn (eeuwige sneeuw) en sommige afgeplatte bergen hebben een laag poedersuiker op hun hoed (mijn interpretatie).
Stoppen bij een picknickplaats en genieten van het uitzicht op Athabasca rivier en aan de andere kant van de weg is berg Kerkeslin 2955 mtr.
Volgende afslag is Athabasca Falls en daar is gelukkig wel parkeergelegenheid voor onze camper. Hoop te zien en fotograferen/filmen qua watervallen, potholes en na de waterval het verder verloop van de Athabasca rivier die hier meandert door het landschap en steeds weer nieuwe wegen vindt. Hier begint ook weg 93A naar Jasper, grotendeels langs de rivier. Deze weg is smaller (geen vluchtstrook), minder druk en daardoor meer kans op wilde dieren. Bij Wabasso camping nagevraagd en niets meer te krijgen in Jasper National Park, met of zonder elektriciteit. Alles volgeboekt. Ook in Mount Robson Provincial Park geen sites met elektriciteit meer, weet het personeel van Wabasso camping ons te vertellen. We hebben dus een stukje van Icefields Parkway 93 gemist. Vanaf Jasper komend kun je een loop rijden naar Athabasca Falls over 93 en 93A.
In stad Jasper hebben we getankt bij Petro Canada voor C$ 1,559 per liter. Aanzienlijk duurder dan in het zuiden van Alberta waar we nog getankt hebben voor C$ 1,379. In British Columbia gaat het alleen maar duurder worden, richting C$ 2 per liter. Het had leuk geweest om hier nog wat te blijven maar dat gaat helaas nu niet meer. Jasper heeft maar half zo veel bezoekers als Banff op jaarbasis maar is 40% groter en heeft 3 maal zo veel beren, elanden en kariboe. We zijn hier in 2008 en 2010 ook geweest dus het is niet dat we al dit moois nog nooit gezien/ervaren hebben maar het verveelt nooit.
Verlaten Jasper en gaan via Yellowhead hwy 16 richting Mount Robson Provincial Park waar we (dus) niet zullen kamperen. Mount Robson is de hoogste berg van de Canadese Rocky Mountains met 3.954 mtr en ligt vaak met de top in de wolken maar dit keer is er alleen een kleine witte wolk bij de top omdat het een mooie zonnige droge dag is. We stoppen bij het Mount Robson PP visitor centre maar ook dit is gesloten hoewel het nog geen 17 uur is. Het is zelfs nog geen 16 uur want we zijn tijdzone gepasseerd bij Yellowhead Pass. We hebben nu 9 uren tijdverschil met Nederland i.p.v. 8 uur.
Er zijn commerciële campings bij Valemount in British Columbia en daar gaan we heen. We rijden nu op weg 5, ook Yellowhead hwy genoemd en ook wel route van ‘trails and lakes’. Vlak vóór Jackman Flats Provincial Park zien we een zwarte beer langs de weg op zijn/haar gemak smullen wat de berm te bieden heeft. Er zijn aan beide zijden van de weg auto’s en zo gestopt, een zogenaamde berenfile, om het dier te volgen en vast te leggen op de gevoelige plaat. Deze weg loopt door naar Clearwater bij Wells Gray Provincial Park met aan de ene kant de Rocky Mountains en aan de andere kant van de weg Columbia Mountains.
Stoppen bij iRVin’s Park and campground en die is niet vol. Sites zijn pull through met elektriciteit/water/riool aansluiting, ons plekje is nummer 7. Overnachting is C$ 43 met Canadream korting die we krijgen van de beheerder. Heel netjes, zonder vragen. We zijn vriendelijk ontvangen en netjes geholpen. Het wifi werkt goed en is met wachtwoord. Ook het sanitair met 3 douchecabines inclusief stoel en 5 toiletten is netjes en schoon bij de dames. Ruimte genoeg, goede verlichting en ventilatie. De wassalon ziet er ook prima uit, mooie nieuwe machines en drogers.
Sinds Banff horen we weer (goederen)treinen ’s avonds en ’s nachts, zo ook hier. Dat hoort voor ons gevoel bij West Canada. De meeste treinen zijn voor onze begrippen erg lang, meer dan 200 wagons met meerdere locomotieven. We slapen er doorheen. Het wordt wel fris vannacht zoals de afgelopen nachten ook, 4-5 gr. Celsius. We hebben stroom van de camping dus we zetten het kacheltje klaar om morgenochtend aan te zetten.
Vandaag 227 km gereden.
Het is inderdaad aardig afgekoeld gedurende de nacht dus kort na 7 uur zet ik de gaskachel op 21 C en wat later zet ik ook de heater voor warm water aan. Tegen 8 uur is alles dan aardig op temperatuur. Als we opstaan staat de zon aan de hemel en het belooft een mooie dag te worden qua weer. De ramen zijn beslagen aan de binnenkant maar met de zon erop worden ze droog. Douchen, ontbijten, afwassen. Het gebruikelijke ritueel.
Kort na half 10 wandelen we naar het Icefield centrum om kaartjes voor de Skywalk te kopen. Er staat een bordje dat niet alles toegankelijk is wat later niet waar blijkt te zijn. Na C$ 90,30 betaald te hebben voor 2 personen krijgen we de kaarten en mogen om 10.30 uur met de bus mee naar de Skywalk. Even van het wifi gebruik maken in de tussentijd. Om 10.15 uur richting de bus en we hebben Sam als buschauffeur die een leuk verhaal heeft onderweg voor de korte rit naar Skywalk. Hij geeft informatie op een humoristische manier. Het is rustig bij de Skywalk en veel mensen van de groep slaan informatieborden over en racen naar het hoefijzer met de glazen bodem maar de weg ernaartoe is ook mooi en informatief. Je kunt zo lang blijven als je wilt, iedere 20 minuten ongeveer komt er een bus gasten brengen en neemt ook weer mensen mee terug. Wij vinden het een leuke ervaring, de moeite waard. Tegen 12 uur weer met bus mee terug.
Lopen naar de camper en halen laptop op om te internetten bij het centrum. Blijf lekker buiten zitten in het zonnetje bij de vuilcontainers met 2 raven. Daarna haal ik koffie en croissant bij Starbucks en met de beker in de hand als een Amerikaan naar de camper. Gaan met die banaan richting Jasper. Komen ook nog eens langs de Skywalk en ik probeer te filmen maar is lastig al rijdend.
Korte stop bij Tangle creek, watervallen langs de weg.
Geprobeerd bij afslag Sunwapta Falls te parkeren om naar de watervallen te gaan maar er is geen plek voor onze camper. Terug naar weg 93 Icefields Parkway. De weg 93 is mooi om te rijden met Rocky Mountains om je heen waarvan sommige toppen nog wit zijn (eeuwige sneeuw) en sommige afgeplatte bergen hebben een laag poedersuiker op hun hoed (mijn interpretatie).
Stoppen bij een picknickplaats en genieten van het uitzicht op Athabasca rivier en aan de andere kant van de weg is berg Kerkeslin 2955 mtr.
Volgende afslag is Athabasca Falls en daar is gelukkig wel parkeergelegenheid voor onze camper. Hoop te zien en fotograferen/filmen qua watervallen, potholes en na de waterval het verder verloop van de Athabasca rivier die hier meandert door het landschap en steeds weer nieuwe wegen vindt. Hier begint ook weg 93A naar Jasper, grotendeels langs de rivier. Deze weg is smaller (geen vluchtstrook), minder druk en daardoor meer kans op wilde dieren. Bij Wabasso camping nagevraagd en niets meer te krijgen in Jasper National Park, met of zonder elektriciteit. Alles volgeboekt. Ook in Mount Robson Provincial Park geen sites met elektriciteit meer, weet het personeel van Wabasso camping ons te vertellen. We hebben dus een stukje van Icefields Parkway 93 gemist. Vanaf Jasper komend kun je een loop rijden naar Athabasca Falls over 93 en 93A.
In stad Jasper hebben we getankt bij Petro Canada voor C$ 1,559 per liter. Aanzienlijk duurder dan in het zuiden van Alberta waar we nog getankt hebben voor C$ 1,379. In British Columbia gaat het alleen maar duurder worden, richting C$ 2 per liter. Het had leuk geweest om hier nog wat te blijven maar dat gaat helaas nu niet meer. Jasper heeft maar half zo veel bezoekers als Banff op jaarbasis maar is 40% groter en heeft 3 maal zo veel beren, elanden en kariboe. We zijn hier in 2008 en 2010 ook geweest dus het is niet dat we al dit moois nog nooit gezien/ervaren hebben maar het verveelt nooit.
Verlaten Jasper en gaan via Yellowhead hwy 16 richting Mount Robson Provincial Park waar we (dus) niet zullen kamperen. Mount Robson is de hoogste berg van de Canadese Rocky Mountains met 3.954 mtr en ligt vaak met de top in de wolken maar dit keer is er alleen een kleine witte wolk bij de top omdat het een mooie zonnige droge dag is. We stoppen bij het Mount Robson PP visitor centre maar ook dit is gesloten hoewel het nog geen 17 uur is. Het is zelfs nog geen 16 uur want we zijn tijdzone gepasseerd bij Yellowhead Pass. We hebben nu 9 uren tijdverschil met Nederland i.p.v. 8 uur.
Er zijn commerciële campings bij Valemount in British Columbia en daar gaan we heen. We rijden nu op weg 5, ook Yellowhead hwy genoemd en ook wel route van ‘trails and lakes’. Vlak vóór Jackman Flats Provincial Park zien we een zwarte beer langs de weg op zijn/haar gemak smullen wat de berm te bieden heeft. Er zijn aan beide zijden van de weg auto’s en zo gestopt, een zogenaamde berenfile, om het dier te volgen en vast te leggen op de gevoelige plaat. Deze weg loopt door naar Clearwater bij Wells Gray Provincial Park met aan de ene kant de Rocky Mountains en aan de andere kant van de weg Columbia Mountains.
Stoppen bij iRVin’s Park and campground en die is niet vol. Sites zijn pull through met elektriciteit/water/riool aansluiting, ons plekje is nummer 7. Overnachting is C$ 43 met Canadream korting die we krijgen van de beheerder. Heel netjes, zonder vragen. We zijn vriendelijk ontvangen en netjes geholpen. Het wifi werkt goed en is met wachtwoord. Ook het sanitair met 3 douchecabines inclusief stoel en 5 toiletten is netjes en schoon bij de dames. Ruimte genoeg, goede verlichting en ventilatie. De wassalon ziet er ook prima uit, mooie nieuwe machines en drogers.
Sinds Banff horen we weer (goederen)treinen ’s avonds en ’s nachts, zo ook hier. Dat hoort voor ons gevoel bij West Canada. De meeste treinen zijn voor onze begrippen erg lang, meer dan 200 wagons met meerdere locomotieven. We slapen er doorheen. Het wordt wel fris vannacht zoals de afgelopen nachten ook, 4-5 gr. Celsius. We hebben stroom van de camping dus we zetten het kacheltje klaar om morgenochtend aan te zetten.
Vandaag 227 km gereden.
Zaterdag 9 september, van Valemount naar Wells Gray Provincial Park.
Het was inderdaad fris vannacht en voor 6 uur heb ik de kachel aangezet. Als om 8 uur de wekker gaat, hebben we nog geen zin om op te staan. Heater van het water aangezet en nog even blijven liggen. Rond half 9 ons bed uit en het dagelijkse ritueel. Hans doet vandaag ook ramen poetsen van de cabine aan de buitenkant m.b.v. picknickbank van de camping. Ik zoek en boek een camping in de buurt van Clearwater voor de komende 2 nachten voor C$ 115,50. Het wordt Wells Gray Golf resort buiten Clearwater bij het provinciale park. Het is ongeveer 230 km en we vertrekken pas tegen 12 uur. Officieel is uitchecktijd 11 uur maar omdat het niet druk is, vormt dit geen probleem.
Even naar het dorp Valemount en bij IGA-supermarkt halen we een paar boodschappen. Dan vervolgen we Yellowhead hwy 5 naar Clearwater. Onderweg worden we gewaarschuwd dat er iets mis is met onze bandenspanning dus op een veilige plaats langs de weg gestopt en een rondje rondom de camper gelopen om de banden te checken. Lijkt alles okay. We hebben hier geen bereik met onze telefoons dus maar weer verder rijden. Waarschuwing is uit bij het starten van de motor. Daarna zien we een beer langs de weg maar zijn niet gestopt. We willen naar dorp Blue River om daar proberen contact te maken met Canadream. Het geluidssignaal en het lampje zijn nog 2x aangegaan en dus maar weer gestopt. We denken dat er iets mis is met de sensor. Langs de weg zien we een bord met wat er allemaal is in Blue River, o.a. 2 benzinestations dus daar gaan we langs. Er stopt nog een auto. Blijken ook Nederlandse vakantiegangers te zijn en we maken een praatje en ze willen e.e.a. weten van campingleven en prijzen. Ze zijn net als wij vrijdag 1 september in Calgary aangekomen (met overstap in Toronto). Ook zij gaan naar Clearwater, Vancouver Island en eindigen in Vancouver net als wij. In Blue River parkeren we bij Petro Canada en vragen of we kunnen bellen. Meneer gebruikt zijn privé telefoon en belt naar gratis telefoonnummer van Canadream. Ik vertel ons verhaal en het callcenter vraagt waar we heen gaan. Clearwater. Okay dat is goed. Daar is meer kans dat er een bedrijf is wat ons eventueel kan helpen. Als we in Clearwater zijn, moeten we terugbellen. In de tussentijd zullen ze dan zoeken in Clearwater naar een geschikte garage o.i.d.
Het is een mooie rit tussen de bergen naar Clearwater en het gaat allemaal goed met de banden. Als we bij de camping zijn is het bijna 17 uur en dan sluit het callcenter dus morgen maar weer proberen. Campingbeheerder geeft ons plaats nummer 117 i.p.v. 106, is rustiger zegt hij. We staan aan de beek. Geen rioolaansluiting maar er is wel sani dump mogelijkheid hier op het terrein. Camping is niet vol en het is nog steeds prachtig weer. Wifi werkt. Vandaag nog geen koffie op dus ik zet een kopje en trakteer mezelf op een plak cake. Halen rundvlees, entrecote uit de diepvries en eten spaghetti en sla erbij. Canadese witte wijn hebben we ook nog dus smullen maar ;>)).
Tijdens het koken gaat de rookmelder af ondanks dat we de ventilatie laten draaien. Er zit in deze camper geen afzuigkap boven het gasfornuis. Dat zat in andere campers altijd wel. Hans haalt de batterij uit de rookmelder, dat is de enige remedie weten we van andere jaren. Er breekt iets af.
Inlezen over de omgeving voor morgen, dagboek schrijven en wat internetten onder het genot van onze eigen muziek van de telefoon via geluidssysteem van de camper. Het wordt nu wel ook (nog) vroeger donker in deze tijdzone. Vóór 20 uur is de zon al onder.
Vandaag 235 km gereden.
Het was inderdaad fris vannacht en voor 6 uur heb ik de kachel aangezet. Als om 8 uur de wekker gaat, hebben we nog geen zin om op te staan. Heater van het water aangezet en nog even blijven liggen. Rond half 9 ons bed uit en het dagelijkse ritueel. Hans doet vandaag ook ramen poetsen van de cabine aan de buitenkant m.b.v. picknickbank van de camping. Ik zoek en boek een camping in de buurt van Clearwater voor de komende 2 nachten voor C$ 115,50. Het wordt Wells Gray Golf resort buiten Clearwater bij het provinciale park. Het is ongeveer 230 km en we vertrekken pas tegen 12 uur. Officieel is uitchecktijd 11 uur maar omdat het niet druk is, vormt dit geen probleem.
Even naar het dorp Valemount en bij IGA-supermarkt halen we een paar boodschappen. Dan vervolgen we Yellowhead hwy 5 naar Clearwater. Onderweg worden we gewaarschuwd dat er iets mis is met onze bandenspanning dus op een veilige plaats langs de weg gestopt en een rondje rondom de camper gelopen om de banden te checken. Lijkt alles okay. We hebben hier geen bereik met onze telefoons dus maar weer verder rijden. Waarschuwing is uit bij het starten van de motor. Daarna zien we een beer langs de weg maar zijn niet gestopt. We willen naar dorp Blue River om daar proberen contact te maken met Canadream. Het geluidssignaal en het lampje zijn nog 2x aangegaan en dus maar weer gestopt. We denken dat er iets mis is met de sensor. Langs de weg zien we een bord met wat er allemaal is in Blue River, o.a. 2 benzinestations dus daar gaan we langs. Er stopt nog een auto. Blijken ook Nederlandse vakantiegangers te zijn en we maken een praatje en ze willen e.e.a. weten van campingleven en prijzen. Ze zijn net als wij vrijdag 1 september in Calgary aangekomen (met overstap in Toronto). Ook zij gaan naar Clearwater, Vancouver Island en eindigen in Vancouver net als wij. In Blue River parkeren we bij Petro Canada en vragen of we kunnen bellen. Meneer gebruikt zijn privé telefoon en belt naar gratis telefoonnummer van Canadream. Ik vertel ons verhaal en het callcenter vraagt waar we heen gaan. Clearwater. Okay dat is goed. Daar is meer kans dat er een bedrijf is wat ons eventueel kan helpen. Als we in Clearwater zijn, moeten we terugbellen. In de tussentijd zullen ze dan zoeken in Clearwater naar een geschikte garage o.i.d.
Het is een mooie rit tussen de bergen naar Clearwater en het gaat allemaal goed met de banden. Als we bij de camping zijn is het bijna 17 uur en dan sluit het callcenter dus morgen maar weer proberen. Campingbeheerder geeft ons plaats nummer 117 i.p.v. 106, is rustiger zegt hij. We staan aan de beek. Geen rioolaansluiting maar er is wel sani dump mogelijkheid hier op het terrein. Camping is niet vol en het is nog steeds prachtig weer. Wifi werkt. Vandaag nog geen koffie op dus ik zet een kopje en trakteer mezelf op een plak cake. Halen rundvlees, entrecote uit de diepvries en eten spaghetti en sla erbij. Canadese witte wijn hebben we ook nog dus smullen maar ;>)).
Tijdens het koken gaat de rookmelder af ondanks dat we de ventilatie laten draaien. Er zit in deze camper geen afzuigkap boven het gasfornuis. Dat zat in andere campers altijd wel. Hans haalt de batterij uit de rookmelder, dat is de enige remedie weten we van andere jaren. Er breekt iets af.
Inlezen over de omgeving voor morgen, dagboek schrijven en wat internetten onder het genot van onze eigen muziek van de telefoon via geluidssysteem van de camper. Het wordt nu wel ook (nog) vroeger donker in deze tijdzone. Vóór 20 uur is de zon al onder.
Vandaag 235 km gereden.
Zondag 10 september, Wells Gray provincial park.
Het is 8 uur als de wekker gaat. Het lijkt nog niet zonnig maar dat komt omdat we onder de bomen staan. Het wordt een warme droge zonnige dag in Wells Gray Provincial Park. Het golfterrein ligt mooi zo. Het schijnt een professioneel terrein te zijn en er komen hier mensen van buitenaf om te oefenen. Een hoop campinggasten golfen niet maar vinden de camping prima. Sanitair ziet er goed uit en wasserette is okay, wat oudere machines. Misschien wel gebruik maken van de wasserette later of morgen. We hebben hier 2 nachten gereserveerd, zaterdag- en zondagnacht. Camping is niet vol. We hebben een rustige nacht gehad, geen herrie van buren of zo.
Hans probeert de rookmelder te reviseren maar dat lukt niet. We halen het ding van het plafond, dan maar zonder deze vakantie. Na het ochtendritueel inclusief Hans die de voorruiten wast lopen we naar het kantoor van de camping om naar Canadream te bellen i.v.m. bandenspanning. Het is rond half 11 en de dame geeft ons de telefoon. Ik spreek Mike weer (zelfde als gisteren volgens mij) maar hij heeft blijkbaar nog niets opgezocht zoals hij gisteren beloofd heeft. Hij wil ons terugbellen en gaat dat doen via Whatsapp over 10 minuten….
Het duurt wel wat langer dan 10 minuten en we krijgen geen verbinding via Whatsapp. Daarom stuurt hij Whatsapp bericht. We moeten binnen 90 minuten bij KAL Tire in Clearwater zijn. Slide outs in, afkoppelen and off we go. We zijn ruimschoots op tijd (rond 11.30 uur) maar de deur aan de voorkant is dicht en op slot. Het is zondag. Aan de achterkant van het gebouw zien we een vrachtauto en mensen. Maken een praatje en zij staan ook te wachten omdat ze een lekke band hebben. Na een poosje rommelen we aan de achterdeur en komt er een jongeman. Hij gaat eerst de vrachtauto helpen want die was het eerste aanwezig en daarna zijn wij aan de beurt. Hij checkt de banden en bandenspanning van alle 6 banden en kan niets ontdekken, misschien wat hoog qua spanning dus iets lucht eruit. Sensor misschien afgegaan door de warmte en het toenemen van de druk in de banden omdat ze warmer werden. Hij weet het niet. Rekening gaat rechtstreeks naar Canadream.
Vlakbij is Tim Hortons (voor koffie), supermarkt voor boodschappen en een bank zodat we geld kunnen pinnen. In de supermarkt heb ik een grappig gesprek met een man als we in de rij staan bij de kassa. Hij vraagt o.a. of ik weet wat BC betekent. In principe is het de afkorting van de provincienaam maar in de volksmond is het ook Bring Cash omdat het een duurdere provincie is dan de andere provincies van Canada. Ze zijn nog niet zo ver in Canada qua recycling wat betreft flesjes/blikjes enz. met statiegeld. Automaten in onze supermarkten zijn er al meer dan 40 jaar, hier heb ik ze nog niet gezien. Terwijl wij al wel sinds 2008 statiegeld op ieder blikje betalen als we hier in Canada zijn. Ik ga hier eens proberen statiegeld (deposit) terug te krijgen voor onze lege blikjes en flessen. Bij deze supermarkt mag je bij de customer service balie max 24 stuks inleveren. Alleen limonade, geen bier of wijn. Geen groot succes dus. Wat wel mogelijk is al een aantal jaren, is het navullen van drinkwaterflessen. Het wordt afgeraden om het water uit de tanks van de camper te drinken omdat je niet weet hoe de kwaliteit is, ook niet van het campingwater. Vaak moet het campingwater eerst gekookt worden voor je het consumeert. Wij kopen daarom altijd in het begin van de vakantie grote (4 ltr of zo) flessen en vullen die opnieuw bij automaten in de supermarkt. Niet in iedere supermarkt te vinden trouwens. Een nieuwe fles kost tussen C$ 2 - 4 en opvullen kost minder dan C$ 1. Van Canadian Superstore vernomen dat ze gestopt zijn met de vulautomaten vorig najaar.
Het is na 14 uur als we weer terug het Wells Gray park inrijden om diverse watervallen te bezichtigen. We beginnen met Spahat Falls, smalle (9 mtr) hoge (73 mtr) waterval en wat verder weg om te zien. Helaas is Moul Falls gesloten. Daar schijn je achter de waterval langs te kunnen lopen. Dan rijden we naar Dawson Falls, een brede (107 mtr) plattere (hoogte 18 mtr) waterval waar je heel dichtbij kunt komen. Maken daar ook een praatje met een aantal mensen met hond. Volgende is Helmcken Falls maar die slaan we nu over. We rijden door, gedeeltelijk over een onverharde weg, naar Bailey’s Chute. Rustig rijden en het rammelt wel maar we komen er na ongeveer 14 km. We lopen het pad naar het uitzichtplatform zodat we springende zalmen kunnen zien die stroomopwaarts naar hun geboortegrond willen om te paren. We zien vele zalmen uit het water omhoogkomen en springen maar ik heb geen zalm gezien die het haalt om over de stroomversnelling heen te komen naar boven. Het lijkt me ook wel een plek voor vissende beren maar die zien we niet. Na een poosje vergapen aan dit spektakel en foto’s en filmpjes gemaakt te hebben wandelen we weer terug naar de parkeerplaats waar de camper staat. Op de parkeerplaats staat 1 personenauto en wij, erg rustig dus. Ook bij Dawson Falls was het parkeren goed te doen. Tegen 18 uur rijden we weer richting Wells Gray golf resort, onze camping voor een 2e overnachting.
Vlak bij de ingang van het golf resort is Helmcken Falls lodge met een restaurant en we willen kijken of we daar kunnen dineren. Dat kan, om 19.45 uur. Het is geen super menukaart maar ze hebben ook wijn en bier dus wie weet. Brengen de camper naar zijn plek via de weg over het golfterrein en sluiten de boel weer aan. Ons rijdend huis is aardig stoffig aan de buitenkant en via de achteruitrijdcamera is niets meer te zien. We lopen over het golfterrein rond 19.30 uur naar het restaurant en wat komt er de golfbaan op gelopen op 4 poten i.p.v. 2 benen met een zwarte bontjas aan, jawel hoor…. een zwarte beer. Scharrelt op zijn gemak rond en zoekt golfballen, denk ik :>)). Ik heb mijn videocamera vergeten en pak mijn telefoon maar zie door de schemering niet wat ik film en loop ondertussen gewoon door met Hans voorop, niet hard maar stap wel door. Af en toe kijkt de beer onze kant op, is mijn indruk maar hij gaat zijn eigen gang. We hoeven zijn pad niet te kruisen naar het restaurant en lopen evenwijdig aan elkaar. Arriveren op tijd bij het restaurant en lopen binnen naar boven de trap want niemand verwelkomt ons beneden ondanks dat we bellen. Het is echt een lodge, alles van hout, dikke stammen als muren. Eland, kariboe enz. aan de muur. Muziek is wel onze smaak. Het eten helaas niet. Niet voor herhaling vatbaar, geen aanbeveling waard. Er zitten aantal Nederlanders, ook mensen die kaartspelletjes doen. Als we na 21 uur buiten komen is het pikdonker en geen straatverlichting, ook niet op de golfbaan. Dus met zaklantaarn en telefoon vinden we onze weg naar de camping en camper. Hopen natuurlijk dat de beer ook lekker uitrust van een mooie warme zonnige dag en droomt over sappige bessen en niet oude besjes zoals wij. Komen veilig aan, drinken nog wat in de camper.
Vandaag 118 km gereden.
Maandag 11 september, van Wells Gray provincial park naar Lone Butte.
Om 8 uur gaat de wekker en staan we op.
Geen reactie ontvangen van de campings die ik gisteravond heb aangeschreven. Als we straks deze camping verlaten, bij het kantoor even bellen naar de volgende camping of er plek voor ons is. Gelukkig mag dat en ze hebben plaats bij Cariboo Bonanza Resort in Lone Butte. Camping ligt aan Horse Lake waar veel gevist wordt. Het hele gebied staat in het kader van de vissport omdat hier veel meren zijn.
Eerst nog naar de Helmcken Falls want dat is gisteren niet gelukt. Parkeerplaat is niet vol, plaats genoeg en de waterval is dichtbij. Deze is 141 mtr hoog en 23 mtr breed. Helmcken is hoger dan Niagara die 53 mtr hoog is maar Niagara is véél breder. Helmcken is de 4e qua grootte in Canada en daarmee zeker een bezoek waard.
We verlaten Wells Gray pp en rijden verder over hwy 5 naar Little Fort en nemen daar weg 24 Interlakes hwy. Tanken doen we hier voor C$ 100, prijs C$ 1,759 per liter. Het is een mooie rustige weg 24, weinig verkeer en je rijdt niet meer tussen hoge bergen maar door Highlands. De kleuren van bomen en struiken veranderen langzaam. Er zit al geel tussen het groen, de najaar verkleuring van de bladeren is begonnen vóór ze eraf vallen. Wel mooi met het zonnetje erop wat af en toe door de wolken piept. Het is overwegend bewolkt maar wel droog. Lekker weer maar niet te warm.
Tegen half 3 komen we bij de camping aan het meer. Ziet er prachtig uit zo aan het water en het heeft zeker een Zwitserse invloed. Eenmaal in het kantoor blijken het van oorsprong Zwitsers te zijn, Bruno en Dora Sprecher met familie. Er staan kneuterige houten huisjes (die je kunt huren) met een veranda waar bloembakken aan hangen, gevuld met geraniums-lobelia-petunia enz. Ziet er heel verzorgd en schattig uit zoals in Zwitserland. Alles is keurig op orde en schoon, in de wasserette, wc en douches. Ook heel behulpzaam, geld wisselen voor de wasmachines en drogers. Het is maandag dus wasdag, ouderwets. Heb ik nog nooit op maandag gedaan maar nu wel terwijl ik op vakantie ben. Het wordt tijd want ondergoed- en sokkenvoorraad wordt minder. Terwijl de was draait eet ik een boterham en zet koffie. Daar krijg ik weer cake bij. We hebben ook een plank te leen gekregen om de camper niet waterpas neer te zetten zodat eventueel regenwater naar de goede kant afloopt en niet de camper in zoals in Banff.
Ineens is er onrust want we hebben geen stroom meer van het net van de camping, dus geen 110 volt meer. Dat zien we aan het koffiezetapparaat en de oven/magnetron, die doen het ineens niet meer. We controleren alle zekeringen, afkoppelen en weer aankoppelen. Zekering bij het stroompunt van de camping. Pakken het instructieboek van Canadream erbij en volgen procedures maar levert niet het gewenste resultaat. Hans is er (weer) klaar mee en wil morgen naar Vancouver en de camper inleveren. Komt goed uit dat de was schoon is, makkelijk met koffer pakken. Het kan toch ook aan iets van de camping liggen dat we geen stroom meer hebben? Proberen ook nog stroom van een andere plek maar het mag niet baten. Hans gaat naar kantoor en Marcel komt ons helpen met meetapparatuur. Oorzaak onduidelijk maar na een poosje werkt het weer. We zijn blij en gaan eten. We koken niet maar eten ‘koude dingen’ zoals aardappelsalade, sla en gekookte gemarineerde zalm vergezeld van Canadese rode wijn. In alle consternatie was er ook een hert op de camping wat ik gefilmd heb.
Na een poosje, als de zon onder is, rond 8 uur valt de stroom weer weg. Ik weer naar kantoor wat gesloten is maar ze wonen ernaast en daar is licht aan. Marcel en Jennifer komen weer kijken en helpen. We (m.n. zij) gaan met meetapparatuur, verlengsnoeren, stekkers enz. aan de gang. Alles weer aan de praat maar nu slechts 15 ampère i.p.v. 30. Hopelijk blijft het nu de hele nacht werken zodat we morgenochtend kacheltje, föhn, koffiezetapparaat en zo kunnen gebruiken. Niet allemaal tegelijk want we hebben maar 15 ampère. Het is weer een enerverende middag/avond geweest en het vertrouwen in Canadream neemt behoorlijk af. Moet wel gezegd worden, dit probleem kan ook aan de aardkabel o.i.d. van de camping liggen. Vóór 17 uur Canadream callcenter ook weer gebeld maar kreeg voicemail. Bericht achtergelaten om terug te bellen. Zal wel morgen worden…..
Vandaag 176 km gereden.
Om 8 uur gaat de wekker en staan we op.
Geen reactie ontvangen van de campings die ik gisteravond heb aangeschreven. Als we straks deze camping verlaten, bij het kantoor even bellen naar de volgende camping of er plek voor ons is. Gelukkig mag dat en ze hebben plaats bij Cariboo Bonanza Resort in Lone Butte. Camping ligt aan Horse Lake waar veel gevist wordt. Het hele gebied staat in het kader van de vissport omdat hier veel meren zijn.
Eerst nog naar de Helmcken Falls want dat is gisteren niet gelukt. Parkeerplaat is niet vol, plaats genoeg en de waterval is dichtbij. Deze is 141 mtr hoog en 23 mtr breed. Helmcken is hoger dan Niagara die 53 mtr hoog is maar Niagara is véél breder. Helmcken is de 4e qua grootte in Canada en daarmee zeker een bezoek waard.
We verlaten Wells Gray pp en rijden verder over hwy 5 naar Little Fort en nemen daar weg 24 Interlakes hwy. Tanken doen we hier voor C$ 100, prijs C$ 1,759 per liter. Het is een mooie rustige weg 24, weinig verkeer en je rijdt niet meer tussen hoge bergen maar door Highlands. De kleuren van bomen en struiken veranderen langzaam. Er zit al geel tussen het groen, de najaar verkleuring van de bladeren is begonnen vóór ze eraf vallen. Wel mooi met het zonnetje erop wat af en toe door de wolken piept. Het is overwegend bewolkt maar wel droog. Lekker weer maar niet te warm.
Tegen half 3 komen we bij de camping aan het meer. Ziet er prachtig uit zo aan het water en het heeft zeker een Zwitserse invloed. Eenmaal in het kantoor blijken het van oorsprong Zwitsers te zijn, Bruno en Dora Sprecher met familie. Er staan kneuterige houten huisjes (die je kunt huren) met een veranda waar bloembakken aan hangen, gevuld met geraniums-lobelia-petunia enz. Ziet er heel verzorgd en schattig uit zoals in Zwitserland. Alles is keurig op orde en schoon, in de wasserette, wc en douches. Ook heel behulpzaam, geld wisselen voor de wasmachines en drogers. Het is maandag dus wasdag, ouderwets. Heb ik nog nooit op maandag gedaan maar nu wel terwijl ik op vakantie ben. Het wordt tijd want ondergoed- en sokkenvoorraad wordt minder. Terwijl de was draait eet ik een boterham en zet koffie. Daar krijg ik weer cake bij. We hebben ook een plank te leen gekregen om de camper niet waterpas neer te zetten zodat eventueel regenwater naar de goede kant afloopt en niet de camper in zoals in Banff.
Ineens is er onrust want we hebben geen stroom meer van het net van de camping, dus geen 110 volt meer. Dat zien we aan het koffiezetapparaat en de oven/magnetron, die doen het ineens niet meer. We controleren alle zekeringen, afkoppelen en weer aankoppelen. Zekering bij het stroompunt van de camping. Pakken het instructieboek van Canadream erbij en volgen procedures maar levert niet het gewenste resultaat. Hans is er (weer) klaar mee en wil morgen naar Vancouver en de camper inleveren. Komt goed uit dat de was schoon is, makkelijk met koffer pakken. Het kan toch ook aan iets van de camping liggen dat we geen stroom meer hebben? Proberen ook nog stroom van een andere plek maar het mag niet baten. Hans gaat naar kantoor en Marcel komt ons helpen met meetapparatuur. Oorzaak onduidelijk maar na een poosje werkt het weer. We zijn blij en gaan eten. We koken niet maar eten ‘koude dingen’ zoals aardappelsalade, sla en gekookte gemarineerde zalm vergezeld van Canadese rode wijn. In alle consternatie was er ook een hert op de camping wat ik gefilmd heb.
Na een poosje, als de zon onder is, rond 8 uur valt de stroom weer weg. Ik weer naar kantoor wat gesloten is maar ze wonen ernaast en daar is licht aan. Marcel en Jennifer komen weer kijken en helpen. We (m.n. zij) gaan met meetapparatuur, verlengsnoeren, stekkers enz. aan de gang. Alles weer aan de praat maar nu slechts 15 ampère i.p.v. 30. Hopelijk blijft het nu de hele nacht werken zodat we morgenochtend kacheltje, föhn, koffiezetapparaat en zo kunnen gebruiken. Niet allemaal tegelijk want we hebben maar 15 ampère. Het is weer een enerverende middag/avond geweest en het vertrouwen in Canadream neemt behoorlijk af. Moet wel gezegd worden, dit probleem kan ook aan de aardkabel o.i.d. van de camping liggen. Vóór 17 uur Canadream callcenter ook weer gebeld maar kreeg voicemail. Bericht achtergelaten om terug te bellen. Zal wel morgen worden…..
Vandaag 176 km gereden.
Dinsdag 12 september, Lone Butte.
Rond 7 uur zet ik het kacheltje aan. Rond kwart over 7 gaat Hans zijn telefoon maar het stopt vóór we op hebben kunnen nemen. Het was Canadream en daarna horen we niets meer. Om 8 uur gaat de wekker maar geen zin om op te staan. Blijven liggen en we staan rond 10 uur (pas) op. Gaan de camping niet af vandaag. Het is droog maar bewolkt en later op de dag gaat het regenen. We hebben de camper aan 1 kant op een plank gezet dus het regenwater moet aflopen en we hebben geen lekkage in de camper. Marcel is vanochtend weer bezig geweest met meten en we hebben nog steeds stroom van de camping.
Het brood is bijna op en we gaan op kantoor vragen of ze dat hebben. Er ligt een brood in de diepvries en dat nemen we mee. We komen in gesprek met Bruno, oudere Zwitserse man die 33 jaar geleden de camping begonnen is of gekocht heeft. Ook hij vindt het schandalig hoe Canadream reageert en biedt (zelfs) aan om met ze te bellen. Blijven een tijdje om over van alles en nog wat te babbelen. Zijn dochter Jennifer runt met haar verloofde Marcel nu eigenlijk de camping. Marcel komt ook nog even om een duit in het zakje te doen. Hij heeft nog niet gevonden wat en/of er iets mis is met hun installatie.
Ik heb weer gemaild met XIPO Connect gisteravond over onze niet werkende hotspot en data. Ze hebben gereageerd en vragen naar APN-instellingen. Zoeken op internet maar vinden geen bevredigend antwoord zodat we zelf probleem kunnen oplossen. Daarom bel ik Ton via WhatsApp om te vragen maar gezamenlijk komen we er niet uit. Maken wat foto’s van de instellingen op onze telefoon van de hotspot en sturen een reactie per email naar XIPO Connect met de foto’s als bijlagen zodat het voor hen duidelijk is en ze ons hopelijk kunnen helpen. Wel wachten tot morgenochtend want de werkdag is voorbij in Nederland.
’s Middags is internet in de camper niet meer te gebruiken. Slecht weer en alle gasten proberen te internetten of zo? We kunnen naar kantoor lopen, daar is een ander netwerk beschikbaar met een ander wachtwoord. Rond 17 uur zien we even een verlegen zonnetje maar is al gauw weer verdwenen helaas. We gaan dadelijk koken. Gekookte aardappels, sperziebonen en kipdijfilet met ui. Ook nog beslissen waar we morgen naar toe zullen rijden. Williams Lake, het begin van Chilcotin hwy no.20 naar Bella Coola? Dat was ons plan maar we zijn wat onzeker over de kwaliteit van de Canadream camper, gezien onze ervaringen van de afgelopen dagen. Daarbij komt het ontbreken van dekking van telefoonnetwerk. Deze weg is niet helemaal geasfalteerd, slechts voor 90%. Een gedeelte is onverharde weg, tegen het einde bij Bella Coola wat aan zee ligt in een fjord. Vanaf Williams Lake naar Bella Coola is ongeveer 460 km en in Bella Coola kun je op de ferry naar Vancouver Island. Er zit een afdaling in deze weg, The Hill genoemd. Dit is een bochtrijke en steile weg met stijgingspercentages tot 18%.
2 campings komen in aanmerking, Williams Lake Stampede campground en Chilcotin Lodge in Riske Creek aan het begin van hwy 20. Afwachten of er bij Chilcotin lodge plaats is voor ons. Vanavond foto’s en film van videocamera op laptop overgezet, luisterend naar onze eigen muziek vanaf Hans zijn telefoon via installatie van de camper. Een dagje weinig doen en op zijn beloop laten is ook wel prettig.
Morgen dus ‘on the road again’ en ervaren wat de dag ons brengt. Williams Lake droog weer en 20 gr. Celsius met zon. Bella Coola heeft voor de rest van de week minder goede weersvoorspelling maar wellicht verandert dat nog.
We gaan naar Chilcotin lodge en dat is voorbij Williams Lake. Ze hebben nog 1 plek met elektriciteit en water. Op tijd naar bed en morgen gezond weer op.
Rond 7 uur zet ik het kacheltje aan. Rond kwart over 7 gaat Hans zijn telefoon maar het stopt vóór we op hebben kunnen nemen. Het was Canadream en daarna horen we niets meer. Om 8 uur gaat de wekker maar geen zin om op te staan. Blijven liggen en we staan rond 10 uur (pas) op. Gaan de camping niet af vandaag. Het is droog maar bewolkt en later op de dag gaat het regenen. We hebben de camper aan 1 kant op een plank gezet dus het regenwater moet aflopen en we hebben geen lekkage in de camper. Marcel is vanochtend weer bezig geweest met meten en we hebben nog steeds stroom van de camping.
Het brood is bijna op en we gaan op kantoor vragen of ze dat hebben. Er ligt een brood in de diepvries en dat nemen we mee. We komen in gesprek met Bruno, oudere Zwitserse man die 33 jaar geleden de camping begonnen is of gekocht heeft. Ook hij vindt het schandalig hoe Canadream reageert en biedt (zelfs) aan om met ze te bellen. Blijven een tijdje om over van alles en nog wat te babbelen. Zijn dochter Jennifer runt met haar verloofde Marcel nu eigenlijk de camping. Marcel komt ook nog even om een duit in het zakje te doen. Hij heeft nog niet gevonden wat en/of er iets mis is met hun installatie.
Ik heb weer gemaild met XIPO Connect gisteravond over onze niet werkende hotspot en data. Ze hebben gereageerd en vragen naar APN-instellingen. Zoeken op internet maar vinden geen bevredigend antwoord zodat we zelf probleem kunnen oplossen. Daarom bel ik Ton via WhatsApp om te vragen maar gezamenlijk komen we er niet uit. Maken wat foto’s van de instellingen op onze telefoon van de hotspot en sturen een reactie per email naar XIPO Connect met de foto’s als bijlagen zodat het voor hen duidelijk is en ze ons hopelijk kunnen helpen. Wel wachten tot morgenochtend want de werkdag is voorbij in Nederland.
’s Middags is internet in de camper niet meer te gebruiken. Slecht weer en alle gasten proberen te internetten of zo? We kunnen naar kantoor lopen, daar is een ander netwerk beschikbaar met een ander wachtwoord. Rond 17 uur zien we even een verlegen zonnetje maar is al gauw weer verdwenen helaas. We gaan dadelijk koken. Gekookte aardappels, sperziebonen en kipdijfilet met ui. Ook nog beslissen waar we morgen naar toe zullen rijden. Williams Lake, het begin van Chilcotin hwy no.20 naar Bella Coola? Dat was ons plan maar we zijn wat onzeker over de kwaliteit van de Canadream camper, gezien onze ervaringen van de afgelopen dagen. Daarbij komt het ontbreken van dekking van telefoonnetwerk. Deze weg is niet helemaal geasfalteerd, slechts voor 90%. Een gedeelte is onverharde weg, tegen het einde bij Bella Coola wat aan zee ligt in een fjord. Vanaf Williams Lake naar Bella Coola is ongeveer 460 km en in Bella Coola kun je op de ferry naar Vancouver Island. Er zit een afdaling in deze weg, The Hill genoemd. Dit is een bochtrijke en steile weg met stijgingspercentages tot 18%.
2 campings komen in aanmerking, Williams Lake Stampede campground en Chilcotin Lodge in Riske Creek aan het begin van hwy 20. Afwachten of er bij Chilcotin lodge plaats is voor ons. Vanavond foto’s en film van videocamera op laptop overgezet, luisterend naar onze eigen muziek vanaf Hans zijn telefoon via installatie van de camper. Een dagje weinig doen en op zijn beloop laten is ook wel prettig.
Morgen dus ‘on the road again’ en ervaren wat de dag ons brengt. Williams Lake droog weer en 20 gr. Celsius met zon. Bella Coola heeft voor de rest van de week minder goede weersvoorspelling maar wellicht verandert dat nog.
We gaan naar Chilcotin lodge en dat is voorbij Williams Lake. Ze hebben nog 1 plek met elektriciteit en water. Op tijd naar bed en morgen gezond weer op.
Woensdag 13 september, van Lone Butte naar Riske Creek.
Ook vandaag weer om 8 uur de wekker en ik douche als eerste maar er is geen warm water ondanks dat de waterheater heel de nacht heeft aangestaan. Vanochtend vroeg heb ik het kacheltje aangezet dus het is wel aangenaam. Juist vandaag had ik gepland mijn haar te wassen en heb dat ook gedaan met koud water. Als we koffiezetten en ik mijn haar aan het föhnen ben, valt de stroom uit. Hans gaat naar buiten en wil iets doen maar ineens gaat het lampje buiten op de stekker weer branden en hebben we weer stroom in de camper. Het stroomnet hier en de camper zijn niet compatibel, zullen we maar zeggen. Boven het meer hangt mist maar verdwijnt al snel als de zon gaat schijnen. Na het afwassen mail checken en er is reactie van Xipo i.v.m. hotspot. We moeten een nieuw profiel aanmaken en ons simkaartnummer controleren. Dat lukt en nummer is juist. De hotspot werkt (eindelijk). Tegen 11 uur gaan we langs het kantoor om te betalen en bedanken. We mogen de geleende plank meenemen zodat we de rest van onze reis de camper, indien nodig, schuin kunnen zetten i.v.m. inregenen bij de slide out.
Gisteravond opgezocht via ‘Gas Buddy’ hoe het met de benzineprijzen zit richting Bella Coola en in Williams Lake bij een bepaalde benzinepomp waar we sowieso langs rijden is de laagste prijs, C$ 1,667 per liter. De pomp is bij het Visitor Centre van Williams Lake. Ik haal folders bij het VC en probeer van de dame achter de balie ook nog wat informatie te krijgen maar daar komt niet veel zinnigs uit. Ze hebben veel folders en boekjes van allerlei gebieden van BC en ook een museum van Cariboo/Chilcotin gebied. Best interessant. We doen boodschappen bij Walmart en Dollarama (vergelijkbaar met Action in Nederland) in Williams Lake. Er zit ook een liquorstore om onze voorraad wijn en bier weer aan te vullen en dan wordt het tijd om bij de Scotiabank Canadese flappen te gaan tappen. Bij de drankwinkel hebben we onze lege blikjes kunnen inleveren en statiegeld (C$ 0,10 per blikje) ontvangen. Hoera!
Dan gaat het avontuur van Chilcotin hwy 20 beginnen. Het eerste stukje is mooi en nog wat heuvelachtig met waarschuwingen voor vee op de weg. Al gauw komt een bord met bochtige steile weg en dat is ook zo. Na ongeveer 32 km zijn we bij Chilcotin lodge waar nog steeds het zonnetje schijnt en het warm is. Een man op een tractor wenkt ons als we naar kantoor willen lopen. Hij parkeert de tractor en komt naar ons toe. Het kantoor is op het moment gesloten en hij wijst ons 2 plekken waar we kunnen staan. Naast een camper van een jager met honden, die nog wel eens blaffen of naast het sanitair. We kiezen voor het laatste. Als we elektrisch willen aansluiten blijkt dat we de verkeerde kabel van de vorige camping hebben meegenomen. In ieder geval niet de kabel die we hadden van Canadream. Op deze camping is 15 ampère aansluiting, de stekker is wat verbogen dus even kracht zetten en dan past de adapter erop. Voor de wateraansluiting moeten we een beetje aarde opzij schoffelen om bij de kraan te komen. Er is geen rioolaansluiting. Het is allemaal wat oud en rommelig op het terrein. Er kunnen 9 campers staan. Wifi werkt alleen dicht bij het kantoor.
Als alles geregeld is en we wat gedronken hebben gaan we naar kantoor om te betalen (C$ 50), voor wifi wachtwoord en ook vragen of we in de lodge kunnen eten. Ze (Brenda) kookt vandaag niet, morgen wel en kunnen we kiezen uit 2 maaltijden maar dan moeten we het wel morgenochtend even doorgeven. Het wifi werkt bij het kantoor buiten op het terras maar we gaan eten koken en boekhouding doen. Hans kookt verder en ik ga terug naar het terras om camping voor morgen te regelen. Ik heb een boeking gemaakt en via creditcard aanbetaald maar krijg nog geen definitieve bevestiging. Er zit nog een meneer met zijn telefoon die vraagt of wij de mensen zijn die naar Bella Coola gaan. Ja, dat zijn wij. Hij komt er vandaan maar met de auto (niet met camper) vanaf de ferry. Hij heeft overnacht bij Rip Rap camping in Hagensborg en laat foto’s en filmpjes zien. Hans roept dat het eten klaar is dus ik moet gaan. We eten varkensvlees met uien, gekookte aardappels en wortelen/erwten. We drinken er Canadese aardbeien/rabarber wijn bij. Dat had ik al eens geproefd in New Brunswick. Zowel toen als nu, gekoeld, erg lekker.
Als we hebben afgewassen gaan we samen in het donker naar het kantoor maar dit is niet meer open. We kunnen buiten in het donker op het terras zitten om te internetten. Ik wil mail checken of de camping voor morgen nu bevestigd is maar helaas, de order bestaat maar nog niet bevestigd. Ook nog geen reservering op de creditcard zie ik bij ING. Morgen maar weer eens controleren. Terug naar de camper en ik ga dagboek schrijven. Hans gaat naar bed en ik volg later ook rond 22 uur.
Vandaag 165 km gereden.
Ook vandaag weer om 8 uur de wekker en ik douche als eerste maar er is geen warm water ondanks dat de waterheater heel de nacht heeft aangestaan. Vanochtend vroeg heb ik het kacheltje aangezet dus het is wel aangenaam. Juist vandaag had ik gepland mijn haar te wassen en heb dat ook gedaan met koud water. Als we koffiezetten en ik mijn haar aan het föhnen ben, valt de stroom uit. Hans gaat naar buiten en wil iets doen maar ineens gaat het lampje buiten op de stekker weer branden en hebben we weer stroom in de camper. Het stroomnet hier en de camper zijn niet compatibel, zullen we maar zeggen. Boven het meer hangt mist maar verdwijnt al snel als de zon gaat schijnen. Na het afwassen mail checken en er is reactie van Xipo i.v.m. hotspot. We moeten een nieuw profiel aanmaken en ons simkaartnummer controleren. Dat lukt en nummer is juist. De hotspot werkt (eindelijk). Tegen 11 uur gaan we langs het kantoor om te betalen en bedanken. We mogen de geleende plank meenemen zodat we de rest van onze reis de camper, indien nodig, schuin kunnen zetten i.v.m. inregenen bij de slide out.
Gisteravond opgezocht via ‘Gas Buddy’ hoe het met de benzineprijzen zit richting Bella Coola en in Williams Lake bij een bepaalde benzinepomp waar we sowieso langs rijden is de laagste prijs, C$ 1,667 per liter. De pomp is bij het Visitor Centre van Williams Lake. Ik haal folders bij het VC en probeer van de dame achter de balie ook nog wat informatie te krijgen maar daar komt niet veel zinnigs uit. Ze hebben veel folders en boekjes van allerlei gebieden van BC en ook een museum van Cariboo/Chilcotin gebied. Best interessant. We doen boodschappen bij Walmart en Dollarama (vergelijkbaar met Action in Nederland) in Williams Lake. Er zit ook een liquorstore om onze voorraad wijn en bier weer aan te vullen en dan wordt het tijd om bij de Scotiabank Canadese flappen te gaan tappen. Bij de drankwinkel hebben we onze lege blikjes kunnen inleveren en statiegeld (C$ 0,10 per blikje) ontvangen. Hoera!
Dan gaat het avontuur van Chilcotin hwy 20 beginnen. Het eerste stukje is mooi en nog wat heuvelachtig met waarschuwingen voor vee op de weg. Al gauw komt een bord met bochtige steile weg en dat is ook zo. Na ongeveer 32 km zijn we bij Chilcotin lodge waar nog steeds het zonnetje schijnt en het warm is. Een man op een tractor wenkt ons als we naar kantoor willen lopen. Hij parkeert de tractor en komt naar ons toe. Het kantoor is op het moment gesloten en hij wijst ons 2 plekken waar we kunnen staan. Naast een camper van een jager met honden, die nog wel eens blaffen of naast het sanitair. We kiezen voor het laatste. Als we elektrisch willen aansluiten blijkt dat we de verkeerde kabel van de vorige camping hebben meegenomen. In ieder geval niet de kabel die we hadden van Canadream. Op deze camping is 15 ampère aansluiting, de stekker is wat verbogen dus even kracht zetten en dan past de adapter erop. Voor de wateraansluiting moeten we een beetje aarde opzij schoffelen om bij de kraan te komen. Er is geen rioolaansluiting. Het is allemaal wat oud en rommelig op het terrein. Er kunnen 9 campers staan. Wifi werkt alleen dicht bij het kantoor.
Als alles geregeld is en we wat gedronken hebben gaan we naar kantoor om te betalen (C$ 50), voor wifi wachtwoord en ook vragen of we in de lodge kunnen eten. Ze (Brenda) kookt vandaag niet, morgen wel en kunnen we kiezen uit 2 maaltijden maar dan moeten we het wel morgenochtend even doorgeven. Het wifi werkt bij het kantoor buiten op het terras maar we gaan eten koken en boekhouding doen. Hans kookt verder en ik ga terug naar het terras om camping voor morgen te regelen. Ik heb een boeking gemaakt en via creditcard aanbetaald maar krijg nog geen definitieve bevestiging. Er zit nog een meneer met zijn telefoon die vraagt of wij de mensen zijn die naar Bella Coola gaan. Ja, dat zijn wij. Hij komt er vandaan maar met de auto (niet met camper) vanaf de ferry. Hij heeft overnacht bij Rip Rap camping in Hagensborg en laat foto’s en filmpjes zien. Hans roept dat het eten klaar is dus ik moet gaan. We eten varkensvlees met uien, gekookte aardappels en wortelen/erwten. We drinken er Canadese aardbeien/rabarber wijn bij. Dat had ik al eens geproefd in New Brunswick. Zowel toen als nu, gekoeld, erg lekker.
Als we hebben afgewassen gaan we samen in het donker naar het kantoor maar dit is niet meer open. We kunnen buiten in het donker op het terras zitten om te internetten. Ik wil mail checken of de camping voor morgen nu bevestigd is maar helaas, de order bestaat maar nog niet bevestigd. Ook nog geen reservering op de creditcard zie ik bij ING. Morgen maar weer eens controleren. Terug naar de camper en ik ga dagboek schrijven. Hans gaat naar bed en ik volg later ook rond 22 uur.
Vandaag 165 km gereden.
Donderdag 14 september, van Riske Creek naar Chilanko Forks.
Vóór 6 uur toen het nog donker was buiten heb ik het kacheltje aangezet want het koelt flink af in de camper. De warmte is heel snel verdwenen, weinig isolatie. Om 7.15 uur zet ik ook de waterheater aan en kort daarna valt alles uit. Deze camping heeft een slot op zijn zekeringen zitten dus we kunnen niet zelf resetten. Dan maar water opwarmen via de gasinstallatie van de camper zodat we warm water hebben om te douchen. We zijn namelijk niet onder de indruk van het sanitair naast onze camper op deze camping. Het is een armoedig oud rommeltje. Zal best werken maar we proberen het niet uit.
Na het gebruikelijke ochtendgedoe ga ik naar het terras om mail te checken. Hebben we iets gehoord van Woodlands fishinresort? Helaas nog geen bevestiging en geen reservering van een bedrag op mijn creditcard. Ik zie Brenda en vraag of ik mag bellen met haar vaste telefoon. Ze vraagt of het ‘long distance’ is? Geen idee, Chilanko Forks. Ja, dat is long distance zegt Brenda. Het is 137 km verderop. Ik zeg te willen betalen en we mogen bellen. Achteraf hoeven we niet te betalen. Er is plaats op de volgende camping en na wat foto’s maken en uploaden van het reisverslag bij Tioga Tours gaan we rond 11 uur op weg naar de volgende camping.
Het is een mooie warme zonnige dag en de omgeving is prachtig. Sommige stukken zijn met langgerekte bochten, hier en daar afdaling en/of stijging van 9%. Bij Bull Canyon provincial park stoppen we even langs de rivier. Je kunt hier ook kamperen voor C$ 20 maar er zijn weinig voorzieningen. Een waterpomp en put toiletten. Omgeving is wel mooi en plaatsen ruim. Lopen een stukje langs de Chilcotin rivier en terug bij de camper maken we een gezellig praatje met een groepje heren die daar staan met 2 auto’s en ook naar Bella Coola gaan en daar al vaker geweest zijn. Na een poosje gaan we weer verder over Chilcotin hwy 20 naar Puntzi Lake. Ik wilde koffiedrinken bij Kinikinik (hoe krijg je het verzonnen of uitgesproken) in Redstone maar Hans rijdt er zo voorbij. Dus dan maar door naar de camping in Chilanko Forks bij Puntzi Lake. Onderweg krijgen we weer het waarschuwingssignaal van bandenspanning maar we negeren het maar. We moeten rechtsaf hwy 20 verlaten en rijden nog een stukje over asfalt maar al gauw wordt het gravelweg en wel 7 km of zo. Het servies rammelt behoorlijk in de kast en we horen glazen vallen maar we komen er en alles is nog heel in de kast. Morgen de glazen maar in bed leggen of zo, als we weer terug naar hwy 20 rijden.
Camping ligt mooi aan het meer. Ik zie veel insecten en daarom ook veel vissen in het meer. Camping ziet er niet indrukwekkend uit, wat armoedig maar wel robuust/ruw. Rijden naar kantoor annex bakkerij/restaurant en treffen daar de eigenaresse aan. Ze laat ons de plaatsen met full hook up zien die C$ 63 kosten en we kiezen plaats 9 tussen de bomen. Direct aan het meer zijn de plaatsen met water en elektriciteit, geen riool. Het kost C$ 25 om (riool)water te lozen hier op de camping dus daarom hebben we gekozen voor full hook up. Afgelopen nacht bij Chilcotin lodge konden we niet lozen en daarom doen we dat hier vóór we morgen weer verder trekken. De dame is sinds 2016 hier en haar man is in april gestorven dus ze runt de boel nu alleen met wat hulp van de gemeenschap. Er staan ook huisjes op het terrein en iedereen heeft wel zicht op het meer. Het resort is in 2015 afgebrand en daarna weer opgebouwd zoals het nu is. In de meren in deze omgeving zijn pelikanen, ook in dit meer. Als we wat gegeten en gedronken hebben gaan we op ons gemak op diverse plekken zitten om de pelikanen op het meer te begluren. Ze zitten wat verder weg maar met verrekijker zijn ze goed te zien. Ze komen onze kant van het meer op, tot op zekere hoogte. Tegen 17 uur gaan we eens vragen wat het restaurant te bieden heeft en we bekijken het menu. Besluiten om rond 18 uur hier te eten want om 19 uur sluit de boel. Als we om 6 uur terugkomen zit de gelegenheid aardig vol en is er nog 1 tafeltje vrij. Er staan ook ineens een hoop auto’s bij de huisjes. Hans eet een hamburger met frietjes en ik Caesar salade met kip. Er wordt geen alcohol geschonken, geen vergunning. Het eten smaakt prima en rond 7 zijn we klaar en gaan naar de camper. We hebben bij de bakkerij een windbuidel (gebakje) gekocht om bij de koffie te verorberen. Het beslag is niet gevuld met slagroom maar met een crème-achtig iets. Kosten eten en gebakje C$ 50. Dan aan de slag voor de rest van de reis langs deze weg tot aan Bella Coola. Op de camping ook weer mensen gesproken over deze weg met ‘The Hill’. Zo worden we steeds wijzer en beter voorbereid op wat ons te wachten staat en waar. Dinsdag 19 september gaat er een veerboot van Bella Coola naar Port Hardy op Vancouver Island en daar willen we in principe opzitten. Ik stuur een mail naar Terra Nostra Guest ranch bij Kleena Kleene aan het Clearwater Lake om te vragen of ze plaats hebben voor 1 nacht. Wachten in spanning af tot morgen. Het wifi werkt goed op deze camping. Je kunt ook was wassen voor C$ 6, met koud water en inclusief gebruik van de droger. Niet gebruikt want ik heb maandag was gewassen.
Vandaag 137 km gereden.
Vóór 6 uur toen het nog donker was buiten heb ik het kacheltje aangezet want het koelt flink af in de camper. De warmte is heel snel verdwenen, weinig isolatie. Om 7.15 uur zet ik ook de waterheater aan en kort daarna valt alles uit. Deze camping heeft een slot op zijn zekeringen zitten dus we kunnen niet zelf resetten. Dan maar water opwarmen via de gasinstallatie van de camper zodat we warm water hebben om te douchen. We zijn namelijk niet onder de indruk van het sanitair naast onze camper op deze camping. Het is een armoedig oud rommeltje. Zal best werken maar we proberen het niet uit.
Na het gebruikelijke ochtendgedoe ga ik naar het terras om mail te checken. Hebben we iets gehoord van Woodlands fishinresort? Helaas nog geen bevestiging en geen reservering van een bedrag op mijn creditcard. Ik zie Brenda en vraag of ik mag bellen met haar vaste telefoon. Ze vraagt of het ‘long distance’ is? Geen idee, Chilanko Forks. Ja, dat is long distance zegt Brenda. Het is 137 km verderop. Ik zeg te willen betalen en we mogen bellen. Achteraf hoeven we niet te betalen. Er is plaats op de volgende camping en na wat foto’s maken en uploaden van het reisverslag bij Tioga Tours gaan we rond 11 uur op weg naar de volgende camping.
Het is een mooie warme zonnige dag en de omgeving is prachtig. Sommige stukken zijn met langgerekte bochten, hier en daar afdaling en/of stijging van 9%. Bij Bull Canyon provincial park stoppen we even langs de rivier. Je kunt hier ook kamperen voor C$ 20 maar er zijn weinig voorzieningen. Een waterpomp en put toiletten. Omgeving is wel mooi en plaatsen ruim. Lopen een stukje langs de Chilcotin rivier en terug bij de camper maken we een gezellig praatje met een groepje heren die daar staan met 2 auto’s en ook naar Bella Coola gaan en daar al vaker geweest zijn. Na een poosje gaan we weer verder over Chilcotin hwy 20 naar Puntzi Lake. Ik wilde koffiedrinken bij Kinikinik (hoe krijg je het verzonnen of uitgesproken) in Redstone maar Hans rijdt er zo voorbij. Dus dan maar door naar de camping in Chilanko Forks bij Puntzi Lake. Onderweg krijgen we weer het waarschuwingssignaal van bandenspanning maar we negeren het maar. We moeten rechtsaf hwy 20 verlaten en rijden nog een stukje over asfalt maar al gauw wordt het gravelweg en wel 7 km of zo. Het servies rammelt behoorlijk in de kast en we horen glazen vallen maar we komen er en alles is nog heel in de kast. Morgen de glazen maar in bed leggen of zo, als we weer terug naar hwy 20 rijden.
Camping ligt mooi aan het meer. Ik zie veel insecten en daarom ook veel vissen in het meer. Camping ziet er niet indrukwekkend uit, wat armoedig maar wel robuust/ruw. Rijden naar kantoor annex bakkerij/restaurant en treffen daar de eigenaresse aan. Ze laat ons de plaatsen met full hook up zien die C$ 63 kosten en we kiezen plaats 9 tussen de bomen. Direct aan het meer zijn de plaatsen met water en elektriciteit, geen riool. Het kost C$ 25 om (riool)water te lozen hier op de camping dus daarom hebben we gekozen voor full hook up. Afgelopen nacht bij Chilcotin lodge konden we niet lozen en daarom doen we dat hier vóór we morgen weer verder trekken. De dame is sinds 2016 hier en haar man is in april gestorven dus ze runt de boel nu alleen met wat hulp van de gemeenschap. Er staan ook huisjes op het terrein en iedereen heeft wel zicht op het meer. Het resort is in 2015 afgebrand en daarna weer opgebouwd zoals het nu is. In de meren in deze omgeving zijn pelikanen, ook in dit meer. Als we wat gegeten en gedronken hebben gaan we op ons gemak op diverse plekken zitten om de pelikanen op het meer te begluren. Ze zitten wat verder weg maar met verrekijker zijn ze goed te zien. Ze komen onze kant van het meer op, tot op zekere hoogte. Tegen 17 uur gaan we eens vragen wat het restaurant te bieden heeft en we bekijken het menu. Besluiten om rond 18 uur hier te eten want om 19 uur sluit de boel. Als we om 6 uur terugkomen zit de gelegenheid aardig vol en is er nog 1 tafeltje vrij. Er staan ook ineens een hoop auto’s bij de huisjes. Hans eet een hamburger met frietjes en ik Caesar salade met kip. Er wordt geen alcohol geschonken, geen vergunning. Het eten smaakt prima en rond 7 zijn we klaar en gaan naar de camper. We hebben bij de bakkerij een windbuidel (gebakje) gekocht om bij de koffie te verorberen. Het beslag is niet gevuld met slagroom maar met een crème-achtig iets. Kosten eten en gebakje C$ 50. Dan aan de slag voor de rest van de reis langs deze weg tot aan Bella Coola. Op de camping ook weer mensen gesproken over deze weg met ‘The Hill’. Zo worden we steeds wijzer en beter voorbereid op wat ons te wachten staat en waar. Dinsdag 19 september gaat er een veerboot van Bella Coola naar Port Hardy op Vancouver Island en daar willen we in principe opzitten. Ik stuur een mail naar Terra Nostra Guest ranch bij Kleena Kleene aan het Clearwater Lake om te vragen of ze plaats hebben voor 1 nacht. Wachten in spanning af tot morgen. Het wifi werkt goed op deze camping. Je kunt ook was wassen voor C$ 6, met koud water en inclusief gebruik van de droger. Niet gebruikt want ik heb maandag was gewassen.
Vandaag 137 km gereden.
Vrijdag 15 september, van Chilanko Forks naar Kleena Kleene.
Het elektrisch kacheltje heeft heel de nacht op lage stand aangestaan want het is rond het vriespunt in de nacht. Als om 8 uur de wekker gaat doen we het kacheltje uit en de waterheater aan op elektriciteit zodat de zekering er weer niet uitvliegt zoals gisteren. Dus nog even wachten voor het ochtendritueel begint en koffiezetten met de hand, niet met het koffiezetapparaat.
We hebben antwoord van de Terra Nostra guest dat er plaats is voor ons dus daar gaan we heen voor de komende nacht. Nog een keer toilet/douche bezoeken om haar te föhnen en internet gebruiken. Om 11 uur rijden we weg nadat we glazen en bekers veiliggesteld hebben in lades en hoofdkussens omdat we over gravelweg moeten eer we aan Chilcotin hwy 20 zijn. Probeersel voor ‘The Hill’ en 65 km gravelweg die we nog moeten doen op weg naar Bella Coola.
Het is een prachtige warme zonnige dag en we zijn al snel weer op asfalt. Aan 1 kant zien we een rare kleur lucht, geen blauw maar meer rokerig oranje. Aan die kant zijn dus bosbranden. We komen veel koeien op en langs de weg tegen dus langzaam rijden. We stoppen een paar maal als er staat aangegeven dat er een uitkijkpunt is. Niet zo spectaculair als in de Nationale Parken maar even rustpauze is altijd goed. Op een gegeven moment is de vreemde kleur lucht helemaal om ons heen, dus aan alle kanten en het stinkt ook naar rook, zegt Hans. Weer een paar keer bandenspanning waarschuwing gehad van ons vehikel. Kort na 13 uur zijn we bij de afslag van de ranch. We zien hier weinig rook maar er is ook wel een windje. Gelukkig is het maar een korte oprit met gravel, niet zoals bij de vorige Woodlands camping. Het ziet er wel veel verzorgder uit met grote houten huizen. Ook dit is weer onder Zwitsers bewind. Ze hebben een boel paarden, 3 grote honden en 4 katten en het ligt aan het Clearwater Lake. Je kunt hier paardrijden, op het meer kanoën en kajakken. In de grote lodge is de receptie, kamers, eetzaal enz. Buiten staan nog wat houten huizen die verhuurd worden en dan de camping op gras met 15 en 30 ampère plaatsen. Geen riool. De toilet/glazen douchecabine is prima en groot met een geiser aan de buitenkant. Het internet doet het vrijwel niet in de camper en ook onze eigen hotspot werkt niet. Het plaatje van mensen die in the middle of nowhere staan met een werkende telefoon in hun hand is dus een fabel. In de lodge werkt het goed. We sturen een mail naar 2 campings in Anahim Lake voor de volgende overnachting. Maken een wandeling over de wei met paarden naar het meer en zitten op de steiger. We hebben gevraagd of we in de lodge kunnen eten maar dat moet je vroeger aangeven. Dat is lastig als je nog niet gearriveerd bent. Ze zijn waarschijnlijk makkelijker voor gasten van de lodge. We koken zelf eten in de camper. Als we bezig zijn met koken komt 1 van de honden nog langs en kijkt naar ons door de hordeur. Wederom kipdijfilet met ui, gekookte aardappels en sperziebonen. Nog bier en 2 flessen rode Canadese wijn dus we kunnen voorlopig vooruit. Het smaakt weer prima en na de afwas komen de paarden dichter bij de camper en 1 paard staat zelfs aan onze kant van het hek dus dit paard wordt gefotografeerd, gefilmd en betast. Ze loopt ook achter de camper langs waar de kabel en waterslang ligt maar ze heeft het heel druk met grazen en laat het niet eetbare onberoerd. Na een tijdje is er wat gehinnik en gesnuif en gaan de paarden verder weg en degene die op de kampeerplaatsen liep, springt over het hek en gaat met de groep mee.
Christoph komt ook nog langs om naar de wateraansluiting te kijken want het vriest ’s nachts dus hij haalt zoveel mogelijk metaal weg. Hij zegt de kachel maar aan te zetten vannacht want het gaat vriezen en dat doen we ook. Gelukkig hebben we 30 ampère hier en kan dat ook op elektriciteit. Daarna nog even naar de lodge voor email. We bevestigen de plek bij Anahim Lake resort want we hebben niets gehoord van Escott Bay. Morgen weer een korte rit qua km, net als vandaag.
In de camper nemen we nog een glaasje wijn en ik zet weer foto’s en films over naar de laptop en sorteer alles op datum.
Vandaag 97 km gereden.
Het elektrisch kacheltje heeft heel de nacht op lage stand aangestaan want het is rond het vriespunt in de nacht. Als om 8 uur de wekker gaat doen we het kacheltje uit en de waterheater aan op elektriciteit zodat de zekering er weer niet uitvliegt zoals gisteren. Dus nog even wachten voor het ochtendritueel begint en koffiezetten met de hand, niet met het koffiezetapparaat.
We hebben antwoord van de Terra Nostra guest dat er plaats is voor ons dus daar gaan we heen voor de komende nacht. Nog een keer toilet/douche bezoeken om haar te föhnen en internet gebruiken. Om 11 uur rijden we weg nadat we glazen en bekers veiliggesteld hebben in lades en hoofdkussens omdat we over gravelweg moeten eer we aan Chilcotin hwy 20 zijn. Probeersel voor ‘The Hill’ en 65 km gravelweg die we nog moeten doen op weg naar Bella Coola.
Het is een prachtige warme zonnige dag en we zijn al snel weer op asfalt. Aan 1 kant zien we een rare kleur lucht, geen blauw maar meer rokerig oranje. Aan die kant zijn dus bosbranden. We komen veel koeien op en langs de weg tegen dus langzaam rijden. We stoppen een paar maal als er staat aangegeven dat er een uitkijkpunt is. Niet zo spectaculair als in de Nationale Parken maar even rustpauze is altijd goed. Op een gegeven moment is de vreemde kleur lucht helemaal om ons heen, dus aan alle kanten en het stinkt ook naar rook, zegt Hans. Weer een paar keer bandenspanning waarschuwing gehad van ons vehikel. Kort na 13 uur zijn we bij de afslag van de ranch. We zien hier weinig rook maar er is ook wel een windje. Gelukkig is het maar een korte oprit met gravel, niet zoals bij de vorige Woodlands camping. Het ziet er wel veel verzorgder uit met grote houten huizen. Ook dit is weer onder Zwitsers bewind. Ze hebben een boel paarden, 3 grote honden en 4 katten en het ligt aan het Clearwater Lake. Je kunt hier paardrijden, op het meer kanoën en kajakken. In de grote lodge is de receptie, kamers, eetzaal enz. Buiten staan nog wat houten huizen die verhuurd worden en dan de camping op gras met 15 en 30 ampère plaatsen. Geen riool. De toilet/glazen douchecabine is prima en groot met een geiser aan de buitenkant. Het internet doet het vrijwel niet in de camper en ook onze eigen hotspot werkt niet. Het plaatje van mensen die in the middle of nowhere staan met een werkende telefoon in hun hand is dus een fabel. In de lodge werkt het goed. We sturen een mail naar 2 campings in Anahim Lake voor de volgende overnachting. Maken een wandeling over de wei met paarden naar het meer en zitten op de steiger. We hebben gevraagd of we in de lodge kunnen eten maar dat moet je vroeger aangeven. Dat is lastig als je nog niet gearriveerd bent. Ze zijn waarschijnlijk makkelijker voor gasten van de lodge. We koken zelf eten in de camper. Als we bezig zijn met koken komt 1 van de honden nog langs en kijkt naar ons door de hordeur. Wederom kipdijfilet met ui, gekookte aardappels en sperziebonen. Nog bier en 2 flessen rode Canadese wijn dus we kunnen voorlopig vooruit. Het smaakt weer prima en na de afwas komen de paarden dichter bij de camper en 1 paard staat zelfs aan onze kant van het hek dus dit paard wordt gefotografeerd, gefilmd en betast. Ze loopt ook achter de camper langs waar de kabel en waterslang ligt maar ze heeft het heel druk met grazen en laat het niet eetbare onberoerd. Na een tijdje is er wat gehinnik en gesnuif en gaan de paarden verder weg en degene die op de kampeerplaatsen liep, springt over het hek en gaat met de groep mee.
Christoph komt ook nog langs om naar de wateraansluiting te kijken want het vriest ’s nachts dus hij haalt zoveel mogelijk metaal weg. Hij zegt de kachel maar aan te zetten vannacht want het gaat vriezen en dat doen we ook. Gelukkig hebben we 30 ampère hier en kan dat ook op elektriciteit. Daarna nog even naar de lodge voor email. We bevestigen de plek bij Anahim Lake resort want we hebben niets gehoord van Escott Bay. Morgen weer een korte rit qua km, net als vandaag.
In de camper nemen we nog een glaasje wijn en ik zet weer foto’s en films over naar de laptop en sorteer alles op datum.
Vandaag 97 km gereden.
Zaterdag 16 september, van Kleena Kleene naar Anahim Lake.
Kacheltje heeft heel de nacht aangestaan dus het is niet koud in de camper maar warm is anders. Heater aan voor heet water maar dat is na een poosje weer te veel van het goede. Dan maar via gas water opwarmen om te douchen. Rond 10 uur gaan we naar de lodge om te betalen. Buiten worden we begroet door de honden. De huiskamer is leeg en opgeruimd en we kloppen op een deur, staff only. Er komt een helper maar die weet niets van betalingen. Dus een andere dame die daar al jaren komt en praktisch bij de familie hoort, helpt ons. Overnachting is C$ 37 of zoiets. We zeggen nog dat het warm water van de douche niet werkt. O, dan moeten we nieuwe gasfles aansluiten. We waren de enige kampeerders. Christoph en Corinne zijn er (even) niet, dat zijn de eigenaren. De dame geeft nog wat informatie over beren langs de weg richting Bella Coola en over een mooie plek voorbij de ferryterminal.
We zien resultaten van bosbranden langs hwy 20 en veel koeien op de weg. In een folder over restaurants langs deze 20 staat Nimpo Lake bakery en daar wil ik graag koffiedrinken maar helaas gesloten en het lijkt verlaten. Een stukje verder zien we een restaurant met postkantoor in Nimpo Lake wat open is. Het is nog geen 12 uur en we nemen koffie, drankjes zelf pakken. Raken in gesprek met de 56-jarige eigenaar die zijn hele leven hier woont en een boerderij met koeien heeft. Na 12 uur komen er steeds meer mensen binnen om te eten. Wij nemen ook een warme maaltijd ondanks het vroege tijdstip want dan hoeven we vanavond niet te koken. Bij deze camping is geen restaurant, wel in het dorp Anahim Lake. Daar zit Donna’s Place maar om te lopen wat ver want het is bijna 8 km vanaf de camping. Hans kiest een hamburger en ik fish&chips. Ik eet alles netjes op, voor Hans is het te veel. Hier in de buurt zijn gletsjers die nog groeien i.p.v. afnemen. Ze hebben hier veel sneeuw, veel meer dan in het lagergelegen Kleena Kleene bij de Terra Nostra ranch. Het ligt zo dicht bij elkaar maar toch zo verschillend.
Tanken doen we bij Canco in Nimpo Lake voor C$ 1,819 per liter en rijden verder naar Anahim Lake, proberen daar brood te kopen bij de enige plaatselijke supermarkt maar het is alleen diepvries brood. Dat hebben we zelf in de vriezer liggen dus dan maar niet. Camping te bereiken via gravelweg en we maken kennis met eigenaar Ralph Terpstra die op 4-jarige leeftijd van Nederland/Groningen naar Canada geëmigreerd is met zijn ouders en familie. Hij en zijn (Canadese) vrouw hebben lang in Ladner (bij Vancouver) gewoond en zijn in 2022 hiernaartoe verhuisd en hebben deze camping overgenomen van een oude dame met een hoop achterstallig onderhoud. Ze zijn dus druk met opknappen maar douches/toilet enz. ziet er keurig betegeld en schoon uit. Geen oude rommel, viezigheid of smoezelig. Als Ralph ons de plek wijst waar we kunnen staan komt er een truck camper en dat zijn ook Nederlanders. Ze komen naast ons staan. Zijn ook een hele maand hier, net als wij. Morgen richting Bella Coola en donderdag met de veerboot naar Vancouver Island. Zij hebben een dieseltruck met 4x4 dus voor hen is ‘The Hill’ een peulenschil.
De camping ligt mooi aan het Anahim Lake en ze verhuren ook huisjes. Het wifi werkt in de camper en we hebben 30 ampère en water à C$ 50 per nacht. Er is een sani dump mogelijkheid op de camping. Er staat een flinke wind en de koppen staan op het meer. Door de wind is het ook fris en de zon is vandaag niet overtuigend aanwezig. Buiten wat rondgeneusd en op de steiger naar de vissende roofvogels gekeken. Ze vangen soms een vis die net zo groot is als de vogel zelf. Er zitten ook pelikanen net als bij Puntzi Lake. Rustige middag. ’s Avonds dagboek schrijven bij schemering. Mail geschreven naar Bella Coola Valley campground gelegen in Hagensborg of we 2 nachten kunnen blijven. Het plan is om dinsdagochtend met de veerboot over te varen naar Port Hardy. Er is nu nog plaats. Volgende veerboot gaat donderdag. Even morgen afwachten wat er te zien is na de afdaling in Tweedsmuir provincial park. Dan willen we bepalen hoelang we nog in Hagensborg, vlak bij het park en bij Bella Coola blijven.
Vandaag 66 km gereden.
Kacheltje heeft heel de nacht aangestaan dus het is niet koud in de camper maar warm is anders. Heater aan voor heet water maar dat is na een poosje weer te veel van het goede. Dan maar via gas water opwarmen om te douchen. Rond 10 uur gaan we naar de lodge om te betalen. Buiten worden we begroet door de honden. De huiskamer is leeg en opgeruimd en we kloppen op een deur, staff only. Er komt een helper maar die weet niets van betalingen. Dus een andere dame die daar al jaren komt en praktisch bij de familie hoort, helpt ons. Overnachting is C$ 37 of zoiets. We zeggen nog dat het warm water van de douche niet werkt. O, dan moeten we nieuwe gasfles aansluiten. We waren de enige kampeerders. Christoph en Corinne zijn er (even) niet, dat zijn de eigenaren. De dame geeft nog wat informatie over beren langs de weg richting Bella Coola en over een mooie plek voorbij de ferryterminal.
We zien resultaten van bosbranden langs hwy 20 en veel koeien op de weg. In een folder over restaurants langs deze 20 staat Nimpo Lake bakery en daar wil ik graag koffiedrinken maar helaas gesloten en het lijkt verlaten. Een stukje verder zien we een restaurant met postkantoor in Nimpo Lake wat open is. Het is nog geen 12 uur en we nemen koffie, drankjes zelf pakken. Raken in gesprek met de 56-jarige eigenaar die zijn hele leven hier woont en een boerderij met koeien heeft. Na 12 uur komen er steeds meer mensen binnen om te eten. Wij nemen ook een warme maaltijd ondanks het vroege tijdstip want dan hoeven we vanavond niet te koken. Bij deze camping is geen restaurant, wel in het dorp Anahim Lake. Daar zit Donna’s Place maar om te lopen wat ver want het is bijna 8 km vanaf de camping. Hans kiest een hamburger en ik fish&chips. Ik eet alles netjes op, voor Hans is het te veel. Hier in de buurt zijn gletsjers die nog groeien i.p.v. afnemen. Ze hebben hier veel sneeuw, veel meer dan in het lagergelegen Kleena Kleene bij de Terra Nostra ranch. Het ligt zo dicht bij elkaar maar toch zo verschillend.
Tanken doen we bij Canco in Nimpo Lake voor C$ 1,819 per liter en rijden verder naar Anahim Lake, proberen daar brood te kopen bij de enige plaatselijke supermarkt maar het is alleen diepvries brood. Dat hebben we zelf in de vriezer liggen dus dan maar niet. Camping te bereiken via gravelweg en we maken kennis met eigenaar Ralph Terpstra die op 4-jarige leeftijd van Nederland/Groningen naar Canada geëmigreerd is met zijn ouders en familie. Hij en zijn (Canadese) vrouw hebben lang in Ladner (bij Vancouver) gewoond en zijn in 2022 hiernaartoe verhuisd en hebben deze camping overgenomen van een oude dame met een hoop achterstallig onderhoud. Ze zijn dus druk met opknappen maar douches/toilet enz. ziet er keurig betegeld en schoon uit. Geen oude rommel, viezigheid of smoezelig. Als Ralph ons de plek wijst waar we kunnen staan komt er een truck camper en dat zijn ook Nederlanders. Ze komen naast ons staan. Zijn ook een hele maand hier, net als wij. Morgen richting Bella Coola en donderdag met de veerboot naar Vancouver Island. Zij hebben een dieseltruck met 4x4 dus voor hen is ‘The Hill’ een peulenschil.
De camping ligt mooi aan het Anahim Lake en ze verhuren ook huisjes. Het wifi werkt in de camper en we hebben 30 ampère en water à C$ 50 per nacht. Er is een sani dump mogelijkheid op de camping. Er staat een flinke wind en de koppen staan op het meer. Door de wind is het ook fris en de zon is vandaag niet overtuigend aanwezig. Buiten wat rondgeneusd en op de steiger naar de vissende roofvogels gekeken. Ze vangen soms een vis die net zo groot is als de vogel zelf. Er zitten ook pelikanen net als bij Puntzi Lake. Rustige middag. ’s Avonds dagboek schrijven bij schemering. Mail geschreven naar Bella Coola Valley campground gelegen in Hagensborg of we 2 nachten kunnen blijven. Het plan is om dinsdagochtend met de veerboot over te varen naar Port Hardy. Er is nu nog plaats. Volgende veerboot gaat donderdag. Even morgen afwachten wat er te zien is na de afdaling in Tweedsmuir provincial park. Dan willen we bepalen hoelang we nog in Hagensborg, vlak bij het park en bij Bella Coola blijven.
Vandaag 66 km gereden.
Zondag 17 september 2023, van Anahim Lake naar Hagensborg.
Het was een rustige nacht aan het Anahim Lake en het zonnetje komt voorzichtig tevoorschijn. Het meer is veel rustiger dan gisteren, bijna een spiegel om te zien. Vandaag toch wel een speciale dag in de vakantie omdat we het slechtste gedeelte van Chilcotin hwy 20 gaan rijden, 63 km ‘dirtroad’ maar ‘well maintaned’ (goed onderhouden) zoals ze dat hier noemen. Het is Heckman Pass en ‘The Hill’ genoemd in Tweedsmuir Provincial Park. Het hoogste dalingspercentage is 18% op een stuk. De weg is vol met (haarspeld)bochten en soms smalle stukken.
We legen de tanks op de camping en rijden door de poort die net is neergezet door Ralph Terpstra, buurman en natives (inheemse bevolking) van hier. De koeien van de buurman kwamen nogal eens kijken op de camping en niet alle campinggasten konden dat waarderen, wellicht ook vanwege de uitwerpselen. Toen we onder de poort door naar buiten waren gereden als eerste camper, heeft Hans een blikje bier gegeven om dit te vieren (later vandaag? want het is 10 uur in de ochtend). We testen de versnellingen 1 en 2 want tot nu toe rijdt Hans op de automaat. Het is niet ver om weer op asfalt van hwy 20 te komen vanaf de camping maar al gauw eindigt het asfalt abrupt en begint het stuk van meer dan 60 km gravel- of dirtroad. We komen slagbomen tegen die openstaan, verderop een bord van Heckman Pass en nog later het bord wat de ingang is van Tweedsmuir PP. Het is dan 12 uur.
Als er een uitkijkpunt aangegeven is, stoppen we daar ook. Vandaar zien we ook eeuwige sneeuw op wat bergen in de verte. Er zijn stukken waar de afgelopen jaren zeker bosbranden zijn geweest. Af en toe is er een tegenligger maar geen grote vrachtauto’s of zo. Misschien zijn die er niet op zondag? Er zijn een aantal 180 graden bochten, wegversmallingen, soms bij bruggen over een (droge) beek of rivier. Bepaalde stukken zijn ook lawinegebied. Dus je ziet bordjes met ‘steep winding road’ en ‘avalanche area’. Zo ook bordjes met informatie over afdalingen % en km, zoals 14% op 2 km. Af en toe kan Hans in de afgrond kijken wat niet aan te raden is want hij moet zijn ogen op de weg houden en af en toe is er geen berg aan mijn kant en kan ik ver naar beneden kijken. Temperatuur van de remmen in de smiezen houden maar het gaat goed en we zijn niet gestopt om ze te laten afkoelen. Was niet nodig. Het ging relatief toch snel voorbij en angstig vonden wij het niet. We hebben af en toe een druppel regen op de voorruit gehad maar dat mag geen naam hebben.
De eerste plek om te stoppen op asfalt is bij Kettle Pond en Big Rock. Het is na 13 uur als we op de kleine parkeerplaats staan. Er staat een personenauto met een echtpaar uit Manitoba (andere provincie van Canada) en ze rijden net weg maar stoppen nog even om ons te informeren dat er op het aangegeven wandelpad (Kettle Pond trail) mensen achterna zijn gezeten door een moeder grizzlybeer met 2 jongen. De man adviseert om Hans voorop te laten gaan als hij een goede levensverzekering heeft. Het is me niet duidelijk of ze zelf het pad hebben genomen. Wij besluiten om het wel te doen en kijken goed om ons heen en ik praat luid en duidelijk en zing op de melodie van ‘ik zag 2 beren broodjes smeren’ dat ik geen 3 beren zie die broodjes smeren en ook geen jonge beren die van hun moeder leren dat ze van mensen moeten proeven en ga zo maar door. Het is een smal pad wat omhoog en omlaag gaat en bij een vijver (Kettle pond) uitkomt waar je rondom heen kunt lopen als je het pad volgt dus dat doen we ook. Het is een korte wandeling (< 1 uur) en we zijn al snel weer terug bij de camper. Ook daar is mama-beer met haar jongen niet. Op naar de volgende stopplek, niet ver hier vandaan. Het is Belarko viewing platform wat alleen geopend is in september omdat er dan beren komen om zalmen te eten die in de rivier zwemmen richting hun geboortegrond. Er zijn parkwachters die je informeren over wat regels. Geen eten of limonade meenemen, water mag wel. Er staan wat mensen maar het is niet druk. Minder dan 10 personen en er gaan ook snel mensen weg. Er zijn 2 overkappingen met daaronder grote tafels en banken om te zitten. Voor als je wilt schuilen tegen zon of regen. We zien 1 beer die al voorbij het platform is gelopen. Er liggen ook fotoboeken van beren die daar regelmatig terugkeren met kenmerken e.d. Na 3 kwartier gaan we naar een volgende mogelijkheid om beren te spotten. Het is niet veel verder, voorbij Stuie, op de Fisheries Pool campground. Er is daar geen afscherming langs de rivier en er wordt gewaarschuwd dat het geen officiële plek is om beren te spotten. Het regent af en toe terwijl de zon op het water schijnt maar we staan onder de bomen en voelen het nauwelijks. Het was niet de juiste tijd op de juiste plaats want de beren besloten uit het zicht te blijven toen wij er waren.
Het is 3 uur geweest en we zijn het provincial park uit. Al rijdend wordt de regen heftiger maar goed te doen, geen slecht zicht o.i.d. Gewoon net zoals in Nederland, druppels vallen nu eenmaal naar beneden. Stoppen nog een laatste keer bij uitkijkpunt Mount Stupendous 2679 mtr hoog waar je ook de rivier ziet. Daarna eens kijken wat dorp Hagensborg voor ons in petto heeft. Daar zijn 2 campings en willen we overnachten. Eerst komen we Bella Coola Valley campground tegen en schuin aan de overkant van de straat is Rip Rap camping. We rijden door naar de supermarkt om o.a. brood te halen maar we mogen niet naar binnen…. Jongeman aan de deur vertelt ons dat er stroomuitval is dus er komen slechts klanten naar buiten maar niemand mag naar binnen. Dan met de camper maar terug naar Bella Coola Valley camping maar daar is ook alles donker en dicht, in ieder geval het kantoor. Je kunt jezelf aanmelden via een formulier. Doen we niet en verlaten het terrein om naar Rip Rap camping te gaan. Ook daar is er geen stroom maar het kantoor is open en we kunnen een plaats boeken voor 2 nachten. Full hook up met 30 ampère, plaats 5 of 6. Mogen zelf kiezen, nemen 5. Contant betalen is prima want dat kan altijd, C$ 80 voor 2 nachten. Er is wifi maar vanwege stroomuitval werkt het niet. We installeren de camper en leggen weer een plank onder een wiel zodat we niet waterpas staan en het regenwater (hopelijk) niet in de camper komt via slide out. Ook maandag is er regen voorspeld. Het duurt niet lang of ik hoor ‘piep’ en d.w.z. dat de magnetron stroom krijgt dus er is weer stroom in Hagensborg. Het wifi werkt in de camper nadat we het wachtwoord van het netwerk ontcijferd hebben, even lastig maar dan heb je ook wat. Wifi dus.
Het idee is om dinsdag met de veerboot Bella Coola te verlaten dus ik wil een boeking maken bij BC Ferries via de website. Oeps, geen dinsdag 19 september meer in de lijst. Alles vol? Ik bel met BC Ferries en het kantoor zegt dat het nog moet kunnen. Mooi, boeken dan maar. O nee, toch niet. Overtocht is geannuleerd vanwege slecht weer. Dat is jammer. Volgende mogelijkheid is donderdag 21 september en die hebben we geboekt. Nu hopen we dat dit goed gaat want het kan nog wel eens druk zijn als een ferry uitvalt of uitgevallen is. Er gaat niet iedere dag een veerboot. Donderdagochtend om 5.30 uur bij Co-op in Bella Coola waar de wachtrij is voor de ferry. Als je er niet uiterlijk om 6 uur bent, is de reservering verlopen en kan een ander jouw plaats innemen. De geplande vertrektijd is 07.30 uur. Moeten niet naar de ferryterminal. Ik wist dat maar de medewerker van BC Ferries niet. Hij zoekt het nog even op voor de zekerheid. O ja…. Is deze man van het klantencentrum blond? Afijn, veerboot geboekt.
Dan naar de campingbeheerder van Rip Rap om 2 nachten bij te boeken. We zitten namelijk 17 km van Bella Coola en daar is geen camping. Eens kijken wat we de komende dagen hier gaan doen en beleven. Eerst maar eens lopend naar de supermarkt voor brood. Er zal daar ook wel weer stroom zijn. Ja hoor, we mogen naar binnen. 5 boodschappen in de wagen en C$ 34 lichter. Een gewoon bruin fabrieksbrood in plasticverpakking C$ 7,49. Bij Walmart in grotere plaatsen volgens mij minder dan C$ 4. Maar ja, Hagensborg heeft rond 500 inwoners en Bella Coola nog minder (135?) maar er is wel een gemeenschap van Nuxalk Nation van ongeveer 800 mensen. Er moet in Hagensborg ook nog een Mountain Valley Organics Health Food Store zijn waar ze een selectie van verse broden, handgemaakte zeepjes en lokale seizoen producten verkopen. Wie weet gaan we daar ook eens kijken.
Koken eten in de camper want er is geen restaurant voor zover we weten. Rode Canadese wijn ook nog beschikbaar dus proost, op ‘The Hill’. We made it. Na het eten is het schemerig en we lopen nog even naar de rivier waaraan de camping ligt. We horen geruchten dat mensen hier ook regelmatig beren zien. Vanavond niet en het is donker als we bij de camper terug zijn. Foto’s en films overzetten en dagboek schrijven en het is bedtijd. Het is morgen maandag maar geen werkdag en we hebben alle tijd dus geen wekker zetten. Wat een mooie dag, lang verhaal. Slaap lekker, welterusten.
Vandaag 136 km gereden.
Het was een rustige nacht aan het Anahim Lake en het zonnetje komt voorzichtig tevoorschijn. Het meer is veel rustiger dan gisteren, bijna een spiegel om te zien. Vandaag toch wel een speciale dag in de vakantie omdat we het slechtste gedeelte van Chilcotin hwy 20 gaan rijden, 63 km ‘dirtroad’ maar ‘well maintaned’ (goed onderhouden) zoals ze dat hier noemen. Het is Heckman Pass en ‘The Hill’ genoemd in Tweedsmuir Provincial Park. Het hoogste dalingspercentage is 18% op een stuk. De weg is vol met (haarspeld)bochten en soms smalle stukken.
We legen de tanks op de camping en rijden door de poort die net is neergezet door Ralph Terpstra, buurman en natives (inheemse bevolking) van hier. De koeien van de buurman kwamen nogal eens kijken op de camping en niet alle campinggasten konden dat waarderen, wellicht ook vanwege de uitwerpselen. Toen we onder de poort door naar buiten waren gereden als eerste camper, heeft Hans een blikje bier gegeven om dit te vieren (later vandaag? want het is 10 uur in de ochtend). We testen de versnellingen 1 en 2 want tot nu toe rijdt Hans op de automaat. Het is niet ver om weer op asfalt van hwy 20 te komen vanaf de camping maar al gauw eindigt het asfalt abrupt en begint het stuk van meer dan 60 km gravel- of dirtroad. We komen slagbomen tegen die openstaan, verderop een bord van Heckman Pass en nog later het bord wat de ingang is van Tweedsmuir PP. Het is dan 12 uur.
Als er een uitkijkpunt aangegeven is, stoppen we daar ook. Vandaar zien we ook eeuwige sneeuw op wat bergen in de verte. Er zijn stukken waar de afgelopen jaren zeker bosbranden zijn geweest. Af en toe is er een tegenligger maar geen grote vrachtauto’s of zo. Misschien zijn die er niet op zondag? Er zijn een aantal 180 graden bochten, wegversmallingen, soms bij bruggen over een (droge) beek of rivier. Bepaalde stukken zijn ook lawinegebied. Dus je ziet bordjes met ‘steep winding road’ en ‘avalanche area’. Zo ook bordjes met informatie over afdalingen % en km, zoals 14% op 2 km. Af en toe kan Hans in de afgrond kijken wat niet aan te raden is want hij moet zijn ogen op de weg houden en af en toe is er geen berg aan mijn kant en kan ik ver naar beneden kijken. Temperatuur van de remmen in de smiezen houden maar het gaat goed en we zijn niet gestopt om ze te laten afkoelen. Was niet nodig. Het ging relatief toch snel voorbij en angstig vonden wij het niet. We hebben af en toe een druppel regen op de voorruit gehad maar dat mag geen naam hebben.
De eerste plek om te stoppen op asfalt is bij Kettle Pond en Big Rock. Het is na 13 uur als we op de kleine parkeerplaats staan. Er staat een personenauto met een echtpaar uit Manitoba (andere provincie van Canada) en ze rijden net weg maar stoppen nog even om ons te informeren dat er op het aangegeven wandelpad (Kettle Pond trail) mensen achterna zijn gezeten door een moeder grizzlybeer met 2 jongen. De man adviseert om Hans voorop te laten gaan als hij een goede levensverzekering heeft. Het is me niet duidelijk of ze zelf het pad hebben genomen. Wij besluiten om het wel te doen en kijken goed om ons heen en ik praat luid en duidelijk en zing op de melodie van ‘ik zag 2 beren broodjes smeren’ dat ik geen 3 beren zie die broodjes smeren en ook geen jonge beren die van hun moeder leren dat ze van mensen moeten proeven en ga zo maar door. Het is een smal pad wat omhoog en omlaag gaat en bij een vijver (Kettle pond) uitkomt waar je rondom heen kunt lopen als je het pad volgt dus dat doen we ook. Het is een korte wandeling (< 1 uur) en we zijn al snel weer terug bij de camper. Ook daar is mama-beer met haar jongen niet. Op naar de volgende stopplek, niet ver hier vandaan. Het is Belarko viewing platform wat alleen geopend is in september omdat er dan beren komen om zalmen te eten die in de rivier zwemmen richting hun geboortegrond. Er zijn parkwachters die je informeren over wat regels. Geen eten of limonade meenemen, water mag wel. Er staan wat mensen maar het is niet druk. Minder dan 10 personen en er gaan ook snel mensen weg. Er zijn 2 overkappingen met daaronder grote tafels en banken om te zitten. Voor als je wilt schuilen tegen zon of regen. We zien 1 beer die al voorbij het platform is gelopen. Er liggen ook fotoboeken van beren die daar regelmatig terugkeren met kenmerken e.d. Na 3 kwartier gaan we naar een volgende mogelijkheid om beren te spotten. Het is niet veel verder, voorbij Stuie, op de Fisheries Pool campground. Er is daar geen afscherming langs de rivier en er wordt gewaarschuwd dat het geen officiële plek is om beren te spotten. Het regent af en toe terwijl de zon op het water schijnt maar we staan onder de bomen en voelen het nauwelijks. Het was niet de juiste tijd op de juiste plaats want de beren besloten uit het zicht te blijven toen wij er waren.
Het is 3 uur geweest en we zijn het provincial park uit. Al rijdend wordt de regen heftiger maar goed te doen, geen slecht zicht o.i.d. Gewoon net zoals in Nederland, druppels vallen nu eenmaal naar beneden. Stoppen nog een laatste keer bij uitkijkpunt Mount Stupendous 2679 mtr hoog waar je ook de rivier ziet. Daarna eens kijken wat dorp Hagensborg voor ons in petto heeft. Daar zijn 2 campings en willen we overnachten. Eerst komen we Bella Coola Valley campground tegen en schuin aan de overkant van de straat is Rip Rap camping. We rijden door naar de supermarkt om o.a. brood te halen maar we mogen niet naar binnen…. Jongeman aan de deur vertelt ons dat er stroomuitval is dus er komen slechts klanten naar buiten maar niemand mag naar binnen. Dan met de camper maar terug naar Bella Coola Valley camping maar daar is ook alles donker en dicht, in ieder geval het kantoor. Je kunt jezelf aanmelden via een formulier. Doen we niet en verlaten het terrein om naar Rip Rap camping te gaan. Ook daar is er geen stroom maar het kantoor is open en we kunnen een plaats boeken voor 2 nachten. Full hook up met 30 ampère, plaats 5 of 6. Mogen zelf kiezen, nemen 5. Contant betalen is prima want dat kan altijd, C$ 80 voor 2 nachten. Er is wifi maar vanwege stroomuitval werkt het niet. We installeren de camper en leggen weer een plank onder een wiel zodat we niet waterpas staan en het regenwater (hopelijk) niet in de camper komt via slide out. Ook maandag is er regen voorspeld. Het duurt niet lang of ik hoor ‘piep’ en d.w.z. dat de magnetron stroom krijgt dus er is weer stroom in Hagensborg. Het wifi werkt in de camper nadat we het wachtwoord van het netwerk ontcijferd hebben, even lastig maar dan heb je ook wat. Wifi dus.
Het idee is om dinsdag met de veerboot Bella Coola te verlaten dus ik wil een boeking maken bij BC Ferries via de website. Oeps, geen dinsdag 19 september meer in de lijst. Alles vol? Ik bel met BC Ferries en het kantoor zegt dat het nog moet kunnen. Mooi, boeken dan maar. O nee, toch niet. Overtocht is geannuleerd vanwege slecht weer. Dat is jammer. Volgende mogelijkheid is donderdag 21 september en die hebben we geboekt. Nu hopen we dat dit goed gaat want het kan nog wel eens druk zijn als een ferry uitvalt of uitgevallen is. Er gaat niet iedere dag een veerboot. Donderdagochtend om 5.30 uur bij Co-op in Bella Coola waar de wachtrij is voor de ferry. Als je er niet uiterlijk om 6 uur bent, is de reservering verlopen en kan een ander jouw plaats innemen. De geplande vertrektijd is 07.30 uur. Moeten niet naar de ferryterminal. Ik wist dat maar de medewerker van BC Ferries niet. Hij zoekt het nog even op voor de zekerheid. O ja…. Is deze man van het klantencentrum blond? Afijn, veerboot geboekt.
Dan naar de campingbeheerder van Rip Rap om 2 nachten bij te boeken. We zitten namelijk 17 km van Bella Coola en daar is geen camping. Eens kijken wat we de komende dagen hier gaan doen en beleven. Eerst maar eens lopend naar de supermarkt voor brood. Er zal daar ook wel weer stroom zijn. Ja hoor, we mogen naar binnen. 5 boodschappen in de wagen en C$ 34 lichter. Een gewoon bruin fabrieksbrood in plasticverpakking C$ 7,49. Bij Walmart in grotere plaatsen volgens mij minder dan C$ 4. Maar ja, Hagensborg heeft rond 500 inwoners en Bella Coola nog minder (135?) maar er is wel een gemeenschap van Nuxalk Nation van ongeveer 800 mensen. Er moet in Hagensborg ook nog een Mountain Valley Organics Health Food Store zijn waar ze een selectie van verse broden, handgemaakte zeepjes en lokale seizoen producten verkopen. Wie weet gaan we daar ook eens kijken.
Koken eten in de camper want er is geen restaurant voor zover we weten. Rode Canadese wijn ook nog beschikbaar dus proost, op ‘The Hill’. We made it. Na het eten is het schemerig en we lopen nog even naar de rivier waaraan de camping ligt. We horen geruchten dat mensen hier ook regelmatig beren zien. Vanavond niet en het is donker als we bij de camper terug zijn. Foto’s en films overzetten en dagboek schrijven en het is bedtijd. Het is morgen maandag maar geen werkdag en we hebben alle tijd dus geen wekker zetten. Wat een mooie dag, lang verhaal. Slaap lekker, welterusten.
Vandaag 136 km gereden.
Maandag 18 september 2023, Hagensborg - Bella Coola en terug.
Gisteravond wat regen en het was wat vochtig bij de slide out van het bed. Hans heeft er een plankje met handdoek tegen de wand gezet, tussen matras en muur geklemd. Kacheltje laten draaien zodat het droog kan worden/blijven. Het was niet veel. We hebben de camper gistermiddag met 1 wiel op de plank gezet zodat ze niet waterpas staat maar blijkbaar niet scheef genoeg. Het tapijt onder de matras is vochtig. Hans plakt vandaag nog wat MacGyver tape in de slide out bij het bed. Hopelijk helpt het voor de komende tijd. Vanavond zal blijken dat dit helaas niet het geval is.
We zijn laat opgestaan, geen wekker gezet want we hebben geen bijzondere plannen vandaag. De weersvoorspelling is o.a. met regen en weinig zon. We rijden vroeg in de middag naar Bella Coola om daar polshoogte te nemen, het is niet ver. Voorbij de haven en ferryterminal is een Hydro-station met Clayton Falls park. We nemen een kijkje langs het water waar ook picknickbanken staan en zien zeehonden ronddobberen. Er komt nog meer wildlife voor op deze plek zoals diverse soorten (roof)vogels, herten, beren en zo meer maar we zien ze niet. Wel ook de waterval een beetje verscholen tussen de bomen. De weg er naar toe was niet goed onderhouden, geen asfalt maar modderweg met flinke kuilen gevuld met regenwater dus je kon niet zien hoe diep de kuilen zijn. Glazen in de kast weer omgevallen dus ik heb ze voor de terugweg maar verhuisd naar de hoofdkussens.
Op de parkeerplaats van Co-op komen we het echtpaar uit Enkhuizen met truckcamper weer tegen, onze buren van Anahim Lake resort. Zij zijn vanochtend naar het Belarko viewing platform in Tweedsmuir geweest en hebben een aantal beren gezien, ook jonge dieren met hun mama. Daarna waren we in de Co-op supermarkt, hier is het goedkoper dan in Hagensborg. Lopen bij Bella Coola Valley Inn naar binnen om restaurant te checken en vragen of je daar als niet-gast kunt eten. Het restaurant is na lunchtijd even dicht en gaat om 16.30 uur weer open. We mogen wel op de menukaart kijken en dat ziet er goed uit. Ook Koreaans eten. Ik word aangesproken door een meneer die daar heerlijk geluncht heeft, aan te bevelen en grote porties, zegt hij. Best food in town. Er is nog een restaurant in Bella Coola, genaamd Freddy’s. Na het praatje met de meneer die hier ook gast is, gaan we verder met Bella Coola verkennen. Zien een BC Liquorstore en gaan voor een fles wijn en wat biertjes. Lopen nog rondje door het dorp maar dat gaat snel want het is niet groot. We wachten tot 16.30 uur om te eten bij het hotel zodat we niet hoeven koken vandaag. Dat duurt niet lang en we kiezen dit keer een voor- en hoofdgerecht. Er staan meerdere aantrekkelijke gerechten op het menu. Gelukkig veel andere dingen dan hamburgers en sandwiches wat je hier vaak tegenkomt. Ik neem soep van de dag en die is heerlijk. Hans garnalen en ook die zijn smakelijk. Als hoofdgerecht kies ik fettucini met diverse zeeschelpdieren wat prima te pruimen is. Ook Hans vindt zijn rundvlees met gestoomde groenten en rijst erg lekker. Allemaal niet vet en niet veel te zout. Volgens mij zijn veel koks hier verliefd want het eten is voor mijn smaak vaak zout. Het staat allemaal snel op tafel en is ook goed warm, niet lauw. Echt goed, vinden wij. Inclusief drankjes, rekenen we C$ 85 af en daar zit fooi bij inbegrepen.
Op naar Rip Rap en camper weer zo parkeren dat de regen niet naar binnen komt want het gaat regenen is de voorspelling, morgen zelfs 99%. Ik kijk of de (enige) wasmachine vrij is en jawel dus ik kan mijn huishoudelijke taak gaan vervullen vanavond. Er staat 1 wasmachine en 1 droger. Je moet op kantoor gaan betalen, voor iedere machine C$ 5. Ze werken gewoon ook zonder dat je betaalt, lijkt me maar wij zijn eerlijke mensen. Om 21 uur mag je niet meer wassen maar de droger is pas na 9 uur klaar en er draait nog een was van iemand anders die na mij is gekomen. Ondertussen dagboek schrijven en filmpjes overzetten op laptop.
Overigens is het campingterrein goed verzorgd en zijn er ook bloeiende planten. Er hangen overal bloempotten en ook aan het platform bij de bankjes aan de rivier waar je beren kunt spotten. Het sanitair gebouw heeft een veranda met bankjes en ook bloempotten. In het gebouw is het ook allemaal netjes schoon en rustiek apart ingericht. Wel C$ 1 betalen voor 2 minuten warm douchen. Dat zie je wel vaker, tarieven verschillen wel per camping. Net als de prijzen in de wasserettes van de campings, als ze er zijn. De ‘wasserette’ zit hier in 1 ruimte samen met 2 grote vriezers waar gasten zalm kunnen invriezen en zo. Voor de ingang is een plek om vis schoon te maken.
Vandaag 40 km gereden.
Gisteravond wat regen en het was wat vochtig bij de slide out van het bed. Hans heeft er een plankje met handdoek tegen de wand gezet, tussen matras en muur geklemd. Kacheltje laten draaien zodat het droog kan worden/blijven. Het was niet veel. We hebben de camper gistermiddag met 1 wiel op de plank gezet zodat ze niet waterpas staat maar blijkbaar niet scheef genoeg. Het tapijt onder de matras is vochtig. Hans plakt vandaag nog wat MacGyver tape in de slide out bij het bed. Hopelijk helpt het voor de komende tijd. Vanavond zal blijken dat dit helaas niet het geval is.
We zijn laat opgestaan, geen wekker gezet want we hebben geen bijzondere plannen vandaag. De weersvoorspelling is o.a. met regen en weinig zon. We rijden vroeg in de middag naar Bella Coola om daar polshoogte te nemen, het is niet ver. Voorbij de haven en ferryterminal is een Hydro-station met Clayton Falls park. We nemen een kijkje langs het water waar ook picknickbanken staan en zien zeehonden ronddobberen. Er komt nog meer wildlife voor op deze plek zoals diverse soorten (roof)vogels, herten, beren en zo meer maar we zien ze niet. Wel ook de waterval een beetje verscholen tussen de bomen. De weg er naar toe was niet goed onderhouden, geen asfalt maar modderweg met flinke kuilen gevuld met regenwater dus je kon niet zien hoe diep de kuilen zijn. Glazen in de kast weer omgevallen dus ik heb ze voor de terugweg maar verhuisd naar de hoofdkussens.
Op de parkeerplaats van Co-op komen we het echtpaar uit Enkhuizen met truckcamper weer tegen, onze buren van Anahim Lake resort. Zij zijn vanochtend naar het Belarko viewing platform in Tweedsmuir geweest en hebben een aantal beren gezien, ook jonge dieren met hun mama. Daarna waren we in de Co-op supermarkt, hier is het goedkoper dan in Hagensborg. Lopen bij Bella Coola Valley Inn naar binnen om restaurant te checken en vragen of je daar als niet-gast kunt eten. Het restaurant is na lunchtijd even dicht en gaat om 16.30 uur weer open. We mogen wel op de menukaart kijken en dat ziet er goed uit. Ook Koreaans eten. Ik word aangesproken door een meneer die daar heerlijk geluncht heeft, aan te bevelen en grote porties, zegt hij. Best food in town. Er is nog een restaurant in Bella Coola, genaamd Freddy’s. Na het praatje met de meneer die hier ook gast is, gaan we verder met Bella Coola verkennen. Zien een BC Liquorstore en gaan voor een fles wijn en wat biertjes. Lopen nog rondje door het dorp maar dat gaat snel want het is niet groot. We wachten tot 16.30 uur om te eten bij het hotel zodat we niet hoeven koken vandaag. Dat duurt niet lang en we kiezen dit keer een voor- en hoofdgerecht. Er staan meerdere aantrekkelijke gerechten op het menu. Gelukkig veel andere dingen dan hamburgers en sandwiches wat je hier vaak tegenkomt. Ik neem soep van de dag en die is heerlijk. Hans garnalen en ook die zijn smakelijk. Als hoofdgerecht kies ik fettucini met diverse zeeschelpdieren wat prima te pruimen is. Ook Hans vindt zijn rundvlees met gestoomde groenten en rijst erg lekker. Allemaal niet vet en niet veel te zout. Volgens mij zijn veel koks hier verliefd want het eten is voor mijn smaak vaak zout. Het staat allemaal snel op tafel en is ook goed warm, niet lauw. Echt goed, vinden wij. Inclusief drankjes, rekenen we C$ 85 af en daar zit fooi bij inbegrepen.
Op naar Rip Rap en camper weer zo parkeren dat de regen niet naar binnen komt want het gaat regenen is de voorspelling, morgen zelfs 99%. Ik kijk of de (enige) wasmachine vrij is en jawel dus ik kan mijn huishoudelijke taak gaan vervullen vanavond. Er staat 1 wasmachine en 1 droger. Je moet op kantoor gaan betalen, voor iedere machine C$ 5. Ze werken gewoon ook zonder dat je betaalt, lijkt me maar wij zijn eerlijke mensen. Om 21 uur mag je niet meer wassen maar de droger is pas na 9 uur klaar en er draait nog een was van iemand anders die na mij is gekomen. Ondertussen dagboek schrijven en filmpjes overzetten op laptop.
Overigens is het campingterrein goed verzorgd en zijn er ook bloeiende planten. Er hangen overal bloempotten en ook aan het platform bij de bankjes aan de rivier waar je beren kunt spotten. Het sanitair gebouw heeft een veranda met bankjes en ook bloempotten. In het gebouw is het ook allemaal netjes schoon en rustiek apart ingericht. Wel C$ 1 betalen voor 2 minuten warm douchen. Dat zie je wel vaker, tarieven verschillen wel per camping. Net als de prijzen in de wasserettes van de campings, als ze er zijn. De ‘wasserette’ zit hier in 1 ruimte samen met 2 grote vriezers waar gasten zalm kunnen invriezen en zo. Voor de ingang is een plek om vis schoon te maken.
Vandaag 40 km gereden.
Dinsdag 19 september, Hagensborg.
Laat opgestaan, geen afspraken. Was gewassen. Regenachtige dag. Gewandeld vanaf de camping naar links en rechts bij het platform. Aan de rechterkant, met rivier links kwamen we al snel bij een bord ‘no trespassing’ langs de rivier dus daar niet langs gelopen. Door hek wat openstond gegaan en na een paar stappen kwam een hond luid blaffend op me af. Ik had een paraplu bij me en heb de hond gekalmeerd. Er komt nog een tweede witte hond. Dan staat er iemand te roepen, wat we willen. Wandelen, we worden verzocht om in iemands anders achtertuin te wandelen. In de middag naar het platform met de bankjes aan het water om beren te spotten. Niets gezien. Eten gekookt, spaghetti-saus-gepaneerde garnalen en sla. Spaghetti met afgieten in spoelbak gevallen dus geen spaghetti. Hans hoeft niet meer. Ik eet alle garnalen en sla op. Saus wordt weggegooid. Met foto’s opnieuw uploaden bezig geweest duurt lang vanwege kwaliteit. Hoop werk en geduld oefenen.
Laat opgestaan, geen afspraken. Was gewassen. Regenachtige dag. Gewandeld vanaf de camping naar links en rechts bij het platform. Aan de rechterkant, met rivier links kwamen we al snel bij een bord ‘no trespassing’ langs de rivier dus daar niet langs gelopen. Door hek wat openstond gegaan en na een paar stappen kwam een hond luid blaffend op me af. Ik had een paraplu bij me en heb de hond gekalmeerd. Er komt nog een tweede witte hond. Dan staat er iemand te roepen, wat we willen. Wandelen, we worden verzocht om in iemands anders achtertuin te wandelen. In de middag naar het platform met de bankjes aan het water om beren te spotten. Niets gezien. Eten gekookt, spaghetti-saus-gepaneerde garnalen en sla. Spaghetti met afgieten in spoelbak gevallen dus geen spaghetti. Hans hoeft niet meer. Ik eet alle garnalen en sla op. Saus wordt weggegooid. Met foto’s opnieuw uploaden bezig geweest duurt lang vanwege kwaliteit. Hoop werk en geduld oefenen.
Woensdag 20 september 2023, Hagensborg - Bella Coola - Belarko viewing point.
Rond 8.30 uur uit ons bed en we doen wat we altijd doen. Vandaag schijnt het zonnetje en wordt het een mooie warme dag dus we gaan op pad. Maar waar naar toe? Hans heeft geen koffie gezet bij het ontbijt dus we gaan koffiedrinken met wat lekkers bij Bella Coola Eagle lodge café Bella. Het is een winkeltje en coffeeshop en er is ook een gelegenheid om te zitten. Waarschijnlijk van de Eagle lodge. Ze hebben lekkere koffie en ook allerlei speciaaltjes maar dat nemen we niet. Ook de zoetigheid ziet er verleidelijk uit en daar zwicht ik voor, Double Dutch Brownie en Banana Bread. Het eerste (DDB) geniet ik van bij de koffie en het Banana Bread bewaar ik. Hans wil niet, gelukkig maar ;>)). De belegde verse broodjes zien er ook lekker uit maar we hebben zelf brood en vleeswaren/kaas genoeg.
We rijden naar afslag Island Park en nemen de afslag. Onderweg ligt een hond midden op straat te luieren, niet van plan opzij te gaan dus we rijden erom heen met de camper. Na een stukje stopt het asfalt en we rijden door tot de weg doodloopt bij een draaipunt. Zetten de camper in de rijrichting en gaan wandelen over de paden met behulp van Navigator op Hans zijn telefoon. Er staan hier geen borden of uitgestippelde wandelroutes. Het gaat door een oud bos en open veld en we komen bij de landingsbaan van het vliegveld van Bella Coola uit. Grappig dat dit hier zo kan. Ligt evenwijdig aan de Bella Coola rivier. Je moet wel de hond aan de lijn houden, zeggen de bordjes. Het is hier berenregenwoud dus we letten op maar zien geen beren. Zien wel uitwerpselen van planteneters maar ook van andere dieren, toch beren? We komen ze bij deze wandeling niet tegen. Wel dode pad op het pad en een dode muis. Veel grote libellen en we horen weinig vogels, af en toe een eekhoorn. In de rivier zien we een paar keer een zeehondenkop uit het water steken dus dat moeten rivierhonden zijn want hier is (nog) geen zee. Bella Coola rivier mondt wel uit in het fjord m.a.w. zee. Lopen evenwijdig aan de landingsbaan van het vliegveld tot bij de gebouwen. Zien geen enkel vliegtuig komen of gaan. Er staat 1 klein vliegtuig bijna tussen de bomen. Dit vliegveld onderhoudt wel het contact met de buitenwereld, namelijk Vancouver. In de winter (vanaf oktober) vaart er geen veerboot van/naar Bella Coola en is er alleen de Chilcotin hwy 20 waar wij over gereden zijn met The Hill en gedeeltelijk geen asfalt. De overheid/provincie vond het te moeilijk om de weg vanaf Anahim Lake naar Bella Coola aan te leggen dus uiteindelijk hebben de bewoners met lokale vrijwilligers dit zelf opgepakt. In 1953 zijn de bulldozers elkaar tegen gekomen van beide zijden en in 1955 is ‘Freedom Road’ officieel geopend. Het is hier ook dunbevolkt.
We vinden de camper aan het einde van de wandeling weer terug en het is nog vroeg daarom gaan we richting Tweedsmuir pp om nog eens beren te spotten. Eerst stoppen bij Fisheries Pool Campground en staren over de rivier met nog een paar anderen maar helaas. Maken een praatje met de boswachter (ranger) en gaan naar Belarko viewing platform iets verderop aan hwy 20. Afgelopen zondag waren we hier ook en hebben een beer gezien. Onze moeite wordt beloond want, weliswaar wat verder weg, komt grizzly mama met 2 jonge dieren om zalm te vangen in de rivier. We zien ze eten maar ze lopen van ons vandaan. Het is 5 uur geweest als we het platform achter ons laten en gaan naar Bella Coola Valley Inn om te dineren. Maandag goed bevallen dus we gaan weer terug. Gisteren spaghetti door de gootsteen was geen succes, haha. Ook nu weer heerlijk gegeten, er staat nu ook sushi op het menu voor de liefhebbers. We nemen samen 1 portie calamari geserveerd met wat sla. Is nog lekker ook. Hans neemt rundvlees met gestoomde groenten en rijst (specialty van vandaag) en ik neem gemarineerde kip met uien, gestoomde groente (broccoli en wortelen) en rijst. Koffie toe. Smaakt weer lekker.
We willen voor het donker op de camping weer aangekoppeld zijn dus rond 7 gaan we betalen en rijden terug naar Hagensborg. Koppelen alles aan, ook de afvoerslang in het riool en zetten de grijze tank open zodat het gelijk in het riool loopt. Het is nog niet helemaal donker maar wel schemerig en daarom lopen we nog even naar het platform aan de rivier op de camping. Hans neemt een biertje mee maar de beren hebben geen trek in bier. We zien er geen, ondanks dat het rivierwater lekker stroomt. Na een poosje terug naar de camper, nog een drankje en dagboek schrijven. Ook allebei douchen en spullen klaar leggen voor morgenochtend. Alleen de slide out van het bed is uitgeschoven, niet die van de eettafelhoek. We moeten morgenochtend rond 5 uur weg zodat we 5.30 uur bij Co-op in Bella Coola zijn om te zorgen dat onze reservering geldig blijft. De wekker gaat om 04.30 uur. Ik heb vanavond ook mail gecheckt, geen bericht van BC Ferries dat de veerboot niet vaart. Bovendien op MarineTraffic.com gezien dat Northern Sea Wolf eerder vanavond Port Hardy verlaten heeft en op weg is naar Bella Coola. We hebben de buren ook geïnformeerd over onze vroege vertrek en alvast verontschuldigd als we herrie maken. De ‘quiet hours’ zijn tot 7 uur ’s ochtends en wij maken dus herrie vóór die tijd. Onze buurman staat ook rond 5 uur op om naar zijn werk te gaan, die is dus duidelijk niet op vakantie. Dat vermoeden hadden we al. De andere kant van ons zijn wel vakantiegangers en ze vroegen hoe laat we op pad gaan. 5 uur, ja dat is inderdaad wel vroeg maar geen probleem. Vóór 22 uur liggen we in bed en oogjes toe. Slaap lekker.
Vandaag 141 km gereden.
Rond 8.30 uur uit ons bed en we doen wat we altijd doen. Vandaag schijnt het zonnetje en wordt het een mooie warme dag dus we gaan op pad. Maar waar naar toe? Hans heeft geen koffie gezet bij het ontbijt dus we gaan koffiedrinken met wat lekkers bij Bella Coola Eagle lodge café Bella. Het is een winkeltje en coffeeshop en er is ook een gelegenheid om te zitten. Waarschijnlijk van de Eagle lodge. Ze hebben lekkere koffie en ook allerlei speciaaltjes maar dat nemen we niet. Ook de zoetigheid ziet er verleidelijk uit en daar zwicht ik voor, Double Dutch Brownie en Banana Bread. Het eerste (DDB) geniet ik van bij de koffie en het Banana Bread bewaar ik. Hans wil niet, gelukkig maar ;>)). De belegde verse broodjes zien er ook lekker uit maar we hebben zelf brood en vleeswaren/kaas genoeg.
We rijden naar afslag Island Park en nemen de afslag. Onderweg ligt een hond midden op straat te luieren, niet van plan opzij te gaan dus we rijden erom heen met de camper. Na een stukje stopt het asfalt en we rijden door tot de weg doodloopt bij een draaipunt. Zetten de camper in de rijrichting en gaan wandelen over de paden met behulp van Navigator op Hans zijn telefoon. Er staan hier geen borden of uitgestippelde wandelroutes. Het gaat door een oud bos en open veld en we komen bij de landingsbaan van het vliegveld van Bella Coola uit. Grappig dat dit hier zo kan. Ligt evenwijdig aan de Bella Coola rivier. Je moet wel de hond aan de lijn houden, zeggen de bordjes. Het is hier berenregenwoud dus we letten op maar zien geen beren. Zien wel uitwerpselen van planteneters maar ook van andere dieren, toch beren? We komen ze bij deze wandeling niet tegen. Wel dode pad op het pad en een dode muis. Veel grote libellen en we horen weinig vogels, af en toe een eekhoorn. In de rivier zien we een paar keer een zeehondenkop uit het water steken dus dat moeten rivierhonden zijn want hier is (nog) geen zee. Bella Coola rivier mondt wel uit in het fjord m.a.w. zee. Lopen evenwijdig aan de landingsbaan van het vliegveld tot bij de gebouwen. Zien geen enkel vliegtuig komen of gaan. Er staat 1 klein vliegtuig bijna tussen de bomen. Dit vliegveld onderhoudt wel het contact met de buitenwereld, namelijk Vancouver. In de winter (vanaf oktober) vaart er geen veerboot van/naar Bella Coola en is er alleen de Chilcotin hwy 20 waar wij over gereden zijn met The Hill en gedeeltelijk geen asfalt. De overheid/provincie vond het te moeilijk om de weg vanaf Anahim Lake naar Bella Coola aan te leggen dus uiteindelijk hebben de bewoners met lokale vrijwilligers dit zelf opgepakt. In 1953 zijn de bulldozers elkaar tegen gekomen van beide zijden en in 1955 is ‘Freedom Road’ officieel geopend. Het is hier ook dunbevolkt.
We vinden de camper aan het einde van de wandeling weer terug en het is nog vroeg daarom gaan we richting Tweedsmuir pp om nog eens beren te spotten. Eerst stoppen bij Fisheries Pool Campground en staren over de rivier met nog een paar anderen maar helaas. Maken een praatje met de boswachter (ranger) en gaan naar Belarko viewing platform iets verderop aan hwy 20. Afgelopen zondag waren we hier ook en hebben een beer gezien. Onze moeite wordt beloond want, weliswaar wat verder weg, komt grizzly mama met 2 jonge dieren om zalm te vangen in de rivier. We zien ze eten maar ze lopen van ons vandaan. Het is 5 uur geweest als we het platform achter ons laten en gaan naar Bella Coola Valley Inn om te dineren. Maandag goed bevallen dus we gaan weer terug. Gisteren spaghetti door de gootsteen was geen succes, haha. Ook nu weer heerlijk gegeten, er staat nu ook sushi op het menu voor de liefhebbers. We nemen samen 1 portie calamari geserveerd met wat sla. Is nog lekker ook. Hans neemt rundvlees met gestoomde groenten en rijst (specialty van vandaag) en ik neem gemarineerde kip met uien, gestoomde groente (broccoli en wortelen) en rijst. Koffie toe. Smaakt weer lekker.
We willen voor het donker op de camping weer aangekoppeld zijn dus rond 7 gaan we betalen en rijden terug naar Hagensborg. Koppelen alles aan, ook de afvoerslang in het riool en zetten de grijze tank open zodat het gelijk in het riool loopt. Het is nog niet helemaal donker maar wel schemerig en daarom lopen we nog even naar het platform aan de rivier op de camping. Hans neemt een biertje mee maar de beren hebben geen trek in bier. We zien er geen, ondanks dat het rivierwater lekker stroomt. Na een poosje terug naar de camper, nog een drankje en dagboek schrijven. Ook allebei douchen en spullen klaar leggen voor morgenochtend. Alleen de slide out van het bed is uitgeschoven, niet die van de eettafelhoek. We moeten morgenochtend rond 5 uur weg zodat we 5.30 uur bij Co-op in Bella Coola zijn om te zorgen dat onze reservering geldig blijft. De wekker gaat om 04.30 uur. Ik heb vanavond ook mail gecheckt, geen bericht van BC Ferries dat de veerboot niet vaart. Bovendien op MarineTraffic.com gezien dat Northern Sea Wolf eerder vanavond Port Hardy verlaten heeft en op weg is naar Bella Coola. We hebben de buren ook geïnformeerd over onze vroege vertrek en alvast verontschuldigd als we herrie maken. De ‘quiet hours’ zijn tot 7 uur ’s ochtends en wij maken dus herrie vóór die tijd. Onze buurman staat ook rond 5 uur op om naar zijn werk te gaan, die is dus duidelijk niet op vakantie. Dat vermoeden hadden we al. De andere kant van ons zijn wel vakantiegangers en ze vroegen hoe laat we op pad gaan. 5 uur, ja dat is inderdaad wel vroeg maar geen probleem. Vóór 22 uur liggen we in bed en oogjes toe. Slaap lekker.
Vandaag 141 km gereden.
Donderdag 21 september 2023, van Hagensborg naar Port Hardy/Vancouver Island.
Wekker gaat 04.30 uur en meteen uit de veren. Slecht geslapen, in ieder geval vaak wakker. Gewoon onrust voor de dag die komen gaat. Zoals gepland rijden we een paar minuten vóór 5 van de camping nadat we alles afgekoppeld en slide out ingeschoven hebben. Het is pikdonker want de zon komt rond 6.30 uur pas op en er is weinig tot geen straatverlichting. Er is wel sterrenhemel maar tussen de bergen met bossen levert dat weinig op. Ik verwacht wel dieren op de weg en heb dat nauwelijks met Hans gedeeld als we een aantal herten tegenkomen die over de weg lopen en van schrik oversteken dus we moeten behoorlijk remmen en ik hoor de drinkglazen in de kast weer rinkelen. Er is hier en daar een huis wat buitenverlichting in slierten heeft hangen maar er is sowieso weinig bebouwing langs de weg. Het is slechts 16 km en om 5.15 uur zijn we present op de parkeerplaats. We zijn niet de eerste en een man van BC Ferries wijst ons waar we moeten parkeren en wachten, achter een truckcamper van Fraserway. Dan komt hij onze namen controleren en zegt dat we aan boord paspoorten en rijbewijs moeten laten zien. Gas afsluiten vóór we hier wegrijden naar de ferry terminal waar de veerboot al ligt. We zullen rond 06.20 uur vertrekken, zegt hij.
De glazen zijn nog heel en ik zet thee en eet een boterham. Hans wil niets eten. Rond 6.20 uur ga ik op mijn stoel in de bestuurderscabine zitten maar er gebeurt vrij weinig om ons heen. Uiteindelijk vertrekken we in kolonne met hoge voertuigen zoals de campers enz. voorop pas tegen 7 uur. Het geplande vertrek van 7.30 uur zal wel niet lukken want alles moet nog geladen worden. We gaan als 4e het schip op en moeten in het schip op het enige autodek wat er is, keren, dus achteruit inparkeren zodat we in Port Hardy vóóruit van het schip kunnen rijden. Het schip heeft dus niet aan beide zijden, voor- en achterkant een laad- los klep maar slechts aan 1 kant en dat is de achterkant. Lopen via een trap naar boven en daar worden onze paspoorten gecheckt en staan we gelijk in het ‘Coastal Cafe’ waar je eten en drinken kunt kopen een bepaald aantal uren gedurende de reis. Het café is niet doorgaand geopend. We vertrekken rond 8 uur en het zonnetje begint te schijnen. Na een beker koffie (voor ons is ‘small’ ook best een sloot) ga ik buiten op het bovendek kijken. Best lekker in het zonnetje. Er lijken wel ‘bekenden’ op het schip te zijn, mensen die we de afgelopen dagen in restaurant, bij berenkijkpunt e.d. al hebben gezien en/of gesproken. Als ik op toilet zit, wordt de eerste bultrugwalvis gezien aan stuurboordzijde, wordt door 2e officier luid verkondigd via het speakersysteem. Er is ruimte genoeg aan boord, veel plaatsen over binnen en buiten. Na 10 uur nog een sloot koffie met wat lekkers en we horen dat om 11.30 uur het café opengaat voor lunch tot 12.30 uur. Dus vroeg eten als we het eten van deze gelegenheid willen nuttigen. We besluiten dat maar te doen. Scheelt vanavond weer eten koken en wie weet hoe de reis loopt. Geplande aankomsttijd van 17.30 uur zal niet gehaald worden want we zijn te laat vertrokken.
Na het eten weer een poos aan dek gestaan maar er is geen zon meer, laaghangende bewolking, wel droog en soms lijkt praktisch alleen maar mist rondom ons te zijn. Af en toe een beetje geschommel als we op de zeestraat Queen Charlotte varen, in het fjord (Channel zoals ze hier zeggen) beweegt het schip nauwelijks. Zien veel drijfhout, kelp, kleine zeevogels. In de verte bij de kant, denken we wel eens een spuitende walvis te zien totdat er ineens voor het schip weer een bultrugwalvis te zien is en onderduikt met staart uit het water. Die blijft dus langer onderwater en zien we niet meer. Kort daarna drijft er ook een zeeotter voorbij, in zijn eentje.
Ik ga weer naar beneden, naar binnen waar Hans al een poosje alleen zit. Uiteindelijk nemen we nog maar een sloot koffie met wat lekkers en als het net op tafel staat gaat het café ook weer sluiten voor de rest van de reis. Het is tegen 16 uur. Enige tijd geleden heeft de 2e officier aangekondigd dat ze buiten iedere 2 minuten de misthoorn laten afgaan dus je moet niet schrikken buiten op de dekken. Binnen hoor je het geluidssignaal nauwelijks. Het duurde niet lang of iedereen is binnen, de misthoorn is luid en duidelijk en er is door de dichte mist ook niets meer te ontdekken op zee. Dus waarom buiten gebleven? Mensen slapen, spelen (kaart)spelletjes, lezen en wat dies meer zij.
Toch wint de zon het van de mist als we dichter bij de kust komen. Vreemde aanblik, boven je blauwe lucht met zon en boven het water hangt nog mist en soms ook dichte mist dus de misthoorn klinkt nog even iedere 2 minuten. Maar uiteindelijk wint de zon en zien we Port Hardy steeds dichterbij en duidelijker. Ook nog even wat spuiters van walvissen aan stuurboord voor dat we draaien om af te meren. Achteruit inparkeren bij de ferry terminal. Dan wordt het tijd om naar het autodek te gaan. Daar zeggen we wat mensen gedag want Vancouver Island is groter dan Nederland en iedereen gaat zijn weg. Wij gaan naar Port Hardy rv resort en dat is een paar km van de ferry terminal. We zijn er zo en er checken nog meer kampeerders in die ook met de ferry zijn gekomen. We zetten voor de zekerheid de camper op de plank op plaats 20, mocht het gaan regenen zodat we het zo droog mogelijk houden binnen. Als we gezellig zitten en wat drinken valt de stroom uit. Weer te veel apparaten tegelijk in gebruik? Zekeringen gereset, stekker aan de buitenkant losgemaakt en weer vast en dan gaat het even goed. De pret duurt niet lang, het lijkt met de elektrische waterheater te maken te hebben. Het gebeurt nog een keer en we laten de waterheater maar even voor wat het is. Eventueel warm water maken met gas. Rondje lopen over de camping maar het wordt fris, de zon is ook al onder en we gaan weer naar binnen, sluiten de gordijnen en trekken onze schoenen uit. Dat was het buitenleven voor vandaag. Even kijken waar we morgen naar toe gaan en willen doen.
Vandaag 26 km gereden.
Wekker gaat 04.30 uur en meteen uit de veren. Slecht geslapen, in ieder geval vaak wakker. Gewoon onrust voor de dag die komen gaat. Zoals gepland rijden we een paar minuten vóór 5 van de camping nadat we alles afgekoppeld en slide out ingeschoven hebben. Het is pikdonker want de zon komt rond 6.30 uur pas op en er is weinig tot geen straatverlichting. Er is wel sterrenhemel maar tussen de bergen met bossen levert dat weinig op. Ik verwacht wel dieren op de weg en heb dat nauwelijks met Hans gedeeld als we een aantal herten tegenkomen die over de weg lopen en van schrik oversteken dus we moeten behoorlijk remmen en ik hoor de drinkglazen in de kast weer rinkelen. Er is hier en daar een huis wat buitenverlichting in slierten heeft hangen maar er is sowieso weinig bebouwing langs de weg. Het is slechts 16 km en om 5.15 uur zijn we present op de parkeerplaats. We zijn niet de eerste en een man van BC Ferries wijst ons waar we moeten parkeren en wachten, achter een truckcamper van Fraserway. Dan komt hij onze namen controleren en zegt dat we aan boord paspoorten en rijbewijs moeten laten zien. Gas afsluiten vóór we hier wegrijden naar de ferry terminal waar de veerboot al ligt. We zullen rond 06.20 uur vertrekken, zegt hij.
De glazen zijn nog heel en ik zet thee en eet een boterham. Hans wil niets eten. Rond 6.20 uur ga ik op mijn stoel in de bestuurderscabine zitten maar er gebeurt vrij weinig om ons heen. Uiteindelijk vertrekken we in kolonne met hoge voertuigen zoals de campers enz. voorop pas tegen 7 uur. Het geplande vertrek van 7.30 uur zal wel niet lukken want alles moet nog geladen worden. We gaan als 4e het schip op en moeten in het schip op het enige autodek wat er is, keren, dus achteruit inparkeren zodat we in Port Hardy vóóruit van het schip kunnen rijden. Het schip heeft dus niet aan beide zijden, voor- en achterkant een laad- los klep maar slechts aan 1 kant en dat is de achterkant. Lopen via een trap naar boven en daar worden onze paspoorten gecheckt en staan we gelijk in het ‘Coastal Cafe’ waar je eten en drinken kunt kopen een bepaald aantal uren gedurende de reis. Het café is niet doorgaand geopend. We vertrekken rond 8 uur en het zonnetje begint te schijnen. Na een beker koffie (voor ons is ‘small’ ook best een sloot) ga ik buiten op het bovendek kijken. Best lekker in het zonnetje. Er lijken wel ‘bekenden’ op het schip te zijn, mensen die we de afgelopen dagen in restaurant, bij berenkijkpunt e.d. al hebben gezien en/of gesproken. Als ik op toilet zit, wordt de eerste bultrugwalvis gezien aan stuurboordzijde, wordt door 2e officier luid verkondigd via het speakersysteem. Er is ruimte genoeg aan boord, veel plaatsen over binnen en buiten. Na 10 uur nog een sloot koffie met wat lekkers en we horen dat om 11.30 uur het café opengaat voor lunch tot 12.30 uur. Dus vroeg eten als we het eten van deze gelegenheid willen nuttigen. We besluiten dat maar te doen. Scheelt vanavond weer eten koken en wie weet hoe de reis loopt. Geplande aankomsttijd van 17.30 uur zal niet gehaald worden want we zijn te laat vertrokken.
Na het eten weer een poos aan dek gestaan maar er is geen zon meer, laaghangende bewolking, wel droog en soms lijkt praktisch alleen maar mist rondom ons te zijn. Af en toe een beetje geschommel als we op de zeestraat Queen Charlotte varen, in het fjord (Channel zoals ze hier zeggen) beweegt het schip nauwelijks. Zien veel drijfhout, kelp, kleine zeevogels. In de verte bij de kant, denken we wel eens een spuitende walvis te zien totdat er ineens voor het schip weer een bultrugwalvis te zien is en onderduikt met staart uit het water. Die blijft dus langer onderwater en zien we niet meer. Kort daarna drijft er ook een zeeotter voorbij, in zijn eentje.
Ik ga weer naar beneden, naar binnen waar Hans al een poosje alleen zit. Uiteindelijk nemen we nog maar een sloot koffie met wat lekkers en als het net op tafel staat gaat het café ook weer sluiten voor de rest van de reis. Het is tegen 16 uur. Enige tijd geleden heeft de 2e officier aangekondigd dat ze buiten iedere 2 minuten de misthoorn laten afgaan dus je moet niet schrikken buiten op de dekken. Binnen hoor je het geluidssignaal nauwelijks. Het duurde niet lang of iedereen is binnen, de misthoorn is luid en duidelijk en er is door de dichte mist ook niets meer te ontdekken op zee. Dus waarom buiten gebleven? Mensen slapen, spelen (kaart)spelletjes, lezen en wat dies meer zij.
Toch wint de zon het van de mist als we dichter bij de kust komen. Vreemde aanblik, boven je blauwe lucht met zon en boven het water hangt nog mist en soms ook dichte mist dus de misthoorn klinkt nog even iedere 2 minuten. Maar uiteindelijk wint de zon en zien we Port Hardy steeds dichterbij en duidelijker. Ook nog even wat spuiters van walvissen aan stuurboord voor dat we draaien om af te meren. Achteruit inparkeren bij de ferry terminal. Dan wordt het tijd om naar het autodek te gaan. Daar zeggen we wat mensen gedag want Vancouver Island is groter dan Nederland en iedereen gaat zijn weg. Wij gaan naar Port Hardy rv resort en dat is een paar km van de ferry terminal. We zijn er zo en er checken nog meer kampeerders in die ook met de ferry zijn gekomen. We zetten voor de zekerheid de camper op de plank op plaats 20, mocht het gaan regenen zodat we het zo droog mogelijk houden binnen. Als we gezellig zitten en wat drinken valt de stroom uit. Weer te veel apparaten tegelijk in gebruik? Zekeringen gereset, stekker aan de buitenkant losgemaakt en weer vast en dan gaat het even goed. De pret duurt niet lang, het lijkt met de elektrische waterheater te maken te hebben. Het gebeurt nog een keer en we laten de waterheater maar even voor wat het is. Eventueel warm water maken met gas. Rondje lopen over de camping maar het wordt fris, de zon is ook al onder en we gaan weer naar binnen, sluiten de gordijnen en trekken onze schoenen uit. Dat was het buitenleven voor vandaag. Even kijken waar we morgen naar toe gaan en willen doen.
Vandaag 26 km gereden.
Vrijdag 22 september 2023, van Port Hardy naar Telegraph Cove.
Wekker om 8 uur gezet en om problemen te voorkomen, de gasheater aangezet om heet water te krijgen want het elektrisch kacheltje heeft aangestaan en staat nu nog aan om temperatuur in de camper op peil te houden. Er was vannacht wat rumoer toen de buren heel vroeg vertrokken. Het was in ieder geval nog donker. ’s Ochtends als we zijn opgestaan, zien we dat aan allebei de kanten onze buren zijn vertrokken. Zijn we zo onaardig geweest? We hebben donderdag gedag gezegd en heel kort gesproken met elkaar. We staan op plek 20 en hebben nu ruimte om ons heen. Het zijn geen brede plekken, wel allemaal met een picknickbank en firepit maar die mag vanwege ‘fireban’ niet gebruikt worden. Vrijwel deze hele vakantie is er op de plaatsen waar wij zijn een ‘fireban’. Wordt ook op informatieborden op de weg aangegeven, tevens verzocht om ‘wildfires’ te melden. Bellen naar 5555. De eerste jaren dat we naar Canada gingen, vanaf 2008, maakten we vrijwel dagelijks een kampvuur en grilden vlees/vis om te eten. De laatste jaren doen we dat niet meer, meestal vanwege het bosbrandgevaar en daarmee verboden om open houtvuur te hebben. Met een gasbrander is regelmatig wel okay op campings. Sindsdien koken we dus in de camper of gaan uit eten in de buurt van waar we zijn. Weer een ander leven tijdens onze vakanties. Het is warm zonnig droog weer, beter dan de weersvoorspelling was dus we zijn helemaal blij en genieten van het weer.
Het is tijd voor boodschappen en we rijden naar winkelcentrum van Port Hardy. Gaan naar ‘Save on Foods’ en ‘Dollar Store’ om onze voorraad van e.e.a.. aan te vullen. Nog even koffiedrinken, komen uit bij Subway in het winkelcentrum en Hans neemt ook een broodje. Koffie is niet slecht hier. Hans bedenkt dat we de plank op de camping hebben achtergelaten. De plank waarmee we de camper niet waterpas zetten zodat we geen of zo min mogelijk regenwater binnen krijgen. Als we naar de volgende plaats rijden over hwy 30 komen we langs de camping en gaan het terrein op. Er is niemand op kantoor en op plek 20 ligt onze plank. Inpakken en wegwezen.
We hebben bedacht om weer eens in Telegraph Cove te gaan kijken via hwy 19. Zijn we al eens eerder geweest en misschien kunnen we daar een excursie doen. In Campbell River bij Eagle Eye Adventures, verder naar het zuiden, zijn de excursies de komende dagen volgeboekt. Telegraph Cove is een apart dorp aan de Queen Charlotte straat waar we gisteren ook gevaren hebben met ms Northern Sea Wolf op weg naar Port Hardy en we bereiken het via Beaver Cove Road, wat ook een geasfalteerde weg is. Het valt wel op dat er veel bos gekapt is en nog gekapt wordt hier in het noorden van Vancouver Island, ook zeker langs Beaver Cove Road. Er zijn nu stukken waar je vanaf de weg de zee ziet en waar hééél veel gezaagde boomstammen liggen. Het dorp Telegraph Cove is bekend in de walviswereld en heeft een boardwalk langs oude huizen (voor Canadese begrippen) en een marina voor jachten en zo. Het dorp heeft hierdoor een heel apart sfeertje en er is een camping in het bos behorend bij de gemeenschap. Ook een camping in het open veld dicht bij zee maar dit hoort officieel niet tot de gemeenschap van Telegraph Cove en dat merken de eigenaren ook. Ondanks dat de eigenares hier al 30 jaar woont en Canadese is, wordt ze gemeden. Ze is getrouwd met een VS-meneer en hebben hier land, camping enz. maar ze worden gemeden vanuit Telegraph Cove gemeenschap. In 2008 toen we hier op Forest Campground waren, was deze camping al in aanbouw en werd er laatdunkend gesproken over wat ‘daar boven’ gebeurde. Het werd en wordt genegeerd terwijl ze nu zeker van elkaars business kunnen profiteren maar de gemeenschap van Telegraph Cove blijft volharden deze camping en omgeving te negeren. Ze krijgen geen antwoord op wanneer winkels geopend zijn, excursies zijn enz. Jammer, gemiste kans voor beide partijen, is onze mening. We hebben nu voor deze camping gekozen omdat we heerlijk in het zonnetje kunnen zitten op de picknickbank en later vanmiddag gaan we Telegraph Cove, de boardwalk weer eens bekijken. Misschien excursie scoren, een drankje en diner. Bij voorkeur in het zonnetje.
We waren hier vóór 14 uur en hebben plaats 31 met een beetje zeezicht en full hook up voor C$ 55.
Het wifi op de plaats moet je extra betalen, je kunt gratis van wifi gebruik maken bij het kantoor met een wachtwoord. Onze eigen hotspot van Xipo lijkt te werken dus die gebruiken we ook. Toilet en douche is met een toegangscode en voor warm douchen moet je extra betalen met C$ 1 voor ? minuten. Je kunt hier beren tegen het lijf lopen. Dat hebben we op de camping in het bos jaren geleden ook ervaren. Wellicht gaan we daar nog even kijken bij tijd en gelegenheid.
Later in de middag lopen we naar beneden, langs de marina en het historisch centrum van Telegraph Cove in via een houten poort. Vrijwel direct begint de boardwalk langs diverse oude huizen naar het puntje en de uitgang van de haven van Telegraph Cove. Daar zijn de winkels/kantoren van Prince of Whales voor walvisexcursies en Tubs voor berenexcursie. We informeren bij beiden en vanaf zondag schijnt het weer minder goed te worden. Maandag is Tubs gesloten. Zaterdag kunnen we mee met de berenexcursie maar om 6 uur in de ochtend. Je vaart eerst met een boot met gesloten hut dus geen zodiac en later stap je over op een open boot met een vlakke bodem die minder diepgang heeft. Het observeren van grizzly beren is in de openlucht vanaf de open boot en er wordt ook regen voorspeld. Het lijkt op een varend iets zoals in de Everglades van Florida. Het is ondiep water waar de beren komen en daarom dit open voertuig op water. Gezien de weersvoorspelling en het vroege tijdstip kiezen we niet voor deze excursie à C$ 450 excl. tax per persoon. Je bent rond 15 à 15.30 uur weer terug in Telegraph Cove. Om 12.30 uur vertrekt een gesloten boot met open bovendek (inclusief toilet aan boord) voor een walvistocht van 3 à 3,5 uren georganiseerd door Prince of Whales. Die nemen we voor totaal C$ 346,50 en als het (erg) slecht weer is, kunnen we binnen zitten. In principe zijn er 3 tochten per dag met een minimum van 14 personen. Vanmiddag om 16 uur waren er geen aanmeldingen dus gaat de tocht niet door. Morgenmiddag voldoende gegadigden dus we gaan of het weer moet ineens omslaan en erg slecht worden. Bij harde wind wordt er bijvoorbeeld niet gevaren. Dat verwachten ze zondag en maandag. Voor alsnog zijn de vooruitzichten voor zaterdagmiddag okay.
Het terras aan het water van de haven/marina ziet er aanlokkelijk uit en het nodigt ons tot een lekker drankje in het zonnetje. Hans een tapbiertje en ik een Cosmopolitan. Aan het tafeltje naast ons zit een jonger Nederlands stel die we ‘kennen’ van Hagensborg/Bella Coola en de overtocht met de veerboot. Zij zijn voor 3e keer in Canada op vakantie met camper en zijn in Whitehorse/Yukon begonnen met de camperreis. Gezellig gebabbeld en zij staan op dezelfde camping als wij. Op 4 oktober gaan ze vanaf Vancouver ook weer naar Nederland. Als het zonnetje van het terras verdwijnt, gaan we naar binnen in het restaurant om te eten want het wordt frisjes zonder zon. Er staat o.a. gerechten met zalm op het menu maar wordt niet meer geserveerd want volgende week gaat de boel hier sluiten omdat het seizoen ten einde is en de zalm is op. Ook ‘chowder’ is niet meer te bestellen. Dat eet ik wel eens, vaak lekker (mits het vers is klaargemaakt). Hans neemt garnalen als voorgerecht en ik mosselen in curry saus met knoflookbrood. Voorgerechten staan snel op tafel en smaken goed. Nauwelijks klaar met het voorgerecht of de hoofdgerechten worden geserveerd. Het gaat hier op de Amerikaanse manier dus, niet de Europese. Snelle doorloop des te meer gasten kun je verwerken. Wellicht als je vooraf aangeeft rustig te willen eten, kan dat ook. Hans heeft een New York steak/puree/groente en ik Caesar maaltijdsalade met kip, ook weer met knoflookbrood. Lekker, geen culinaire hoogstandjes. Dessert nemen we niet, wel koffie. We hebben ook wat drankjes op en het totaal is C$ 210 inclusief fooi.
Korte wandeling over de boardwalk en via de lagune, trap op naar boven naar onze camping. Het is warm in de camper, vindt Hans dus hij zit nog even buiten op de picknickbank. Ik zet foto’s/film op de laptop en schrijf dagboek. Al met al was het een geslaagde dag en op deze camping werkt het prima als we waterheater en kacheltje tegelijkertijd gebruiken dus hier lijkt het weer goed te gaan met elektriciteit. In tegenstelling tot afgelopen overnachting bij Port Hardy rv resort. Welterusten, ik ga dromen van bultrugwalvissen met wapperende staarten die we morgen gaan zien (hoop ik). Misschien zelfs wel orka’s.
Vandaag 69 km gereden.
Wekker om 8 uur gezet en om problemen te voorkomen, de gasheater aangezet om heet water te krijgen want het elektrisch kacheltje heeft aangestaan en staat nu nog aan om temperatuur in de camper op peil te houden. Er was vannacht wat rumoer toen de buren heel vroeg vertrokken. Het was in ieder geval nog donker. ’s Ochtends als we zijn opgestaan, zien we dat aan allebei de kanten onze buren zijn vertrokken. Zijn we zo onaardig geweest? We hebben donderdag gedag gezegd en heel kort gesproken met elkaar. We staan op plek 20 en hebben nu ruimte om ons heen. Het zijn geen brede plekken, wel allemaal met een picknickbank en firepit maar die mag vanwege ‘fireban’ niet gebruikt worden. Vrijwel deze hele vakantie is er op de plaatsen waar wij zijn een ‘fireban’. Wordt ook op informatieborden op de weg aangegeven, tevens verzocht om ‘wildfires’ te melden. Bellen naar 5555. De eerste jaren dat we naar Canada gingen, vanaf 2008, maakten we vrijwel dagelijks een kampvuur en grilden vlees/vis om te eten. De laatste jaren doen we dat niet meer, meestal vanwege het bosbrandgevaar en daarmee verboden om open houtvuur te hebben. Met een gasbrander is regelmatig wel okay op campings. Sindsdien koken we dus in de camper of gaan uit eten in de buurt van waar we zijn. Weer een ander leven tijdens onze vakanties. Het is warm zonnig droog weer, beter dan de weersvoorspelling was dus we zijn helemaal blij en genieten van het weer.
Het is tijd voor boodschappen en we rijden naar winkelcentrum van Port Hardy. Gaan naar ‘Save on Foods’ en ‘Dollar Store’ om onze voorraad van e.e.a.. aan te vullen. Nog even koffiedrinken, komen uit bij Subway in het winkelcentrum en Hans neemt ook een broodje. Koffie is niet slecht hier. Hans bedenkt dat we de plank op de camping hebben achtergelaten. De plank waarmee we de camper niet waterpas zetten zodat we geen of zo min mogelijk regenwater binnen krijgen. Als we naar de volgende plaats rijden over hwy 30 komen we langs de camping en gaan het terrein op. Er is niemand op kantoor en op plek 20 ligt onze plank. Inpakken en wegwezen.
We hebben bedacht om weer eens in Telegraph Cove te gaan kijken via hwy 19. Zijn we al eens eerder geweest en misschien kunnen we daar een excursie doen. In Campbell River bij Eagle Eye Adventures, verder naar het zuiden, zijn de excursies de komende dagen volgeboekt. Telegraph Cove is een apart dorp aan de Queen Charlotte straat waar we gisteren ook gevaren hebben met ms Northern Sea Wolf op weg naar Port Hardy en we bereiken het via Beaver Cove Road, wat ook een geasfalteerde weg is. Het valt wel op dat er veel bos gekapt is en nog gekapt wordt hier in het noorden van Vancouver Island, ook zeker langs Beaver Cove Road. Er zijn nu stukken waar je vanaf de weg de zee ziet en waar hééél veel gezaagde boomstammen liggen. Het dorp Telegraph Cove is bekend in de walviswereld en heeft een boardwalk langs oude huizen (voor Canadese begrippen) en een marina voor jachten en zo. Het dorp heeft hierdoor een heel apart sfeertje en er is een camping in het bos behorend bij de gemeenschap. Ook een camping in het open veld dicht bij zee maar dit hoort officieel niet tot de gemeenschap van Telegraph Cove en dat merken de eigenaren ook. Ondanks dat de eigenares hier al 30 jaar woont en Canadese is, wordt ze gemeden. Ze is getrouwd met een VS-meneer en hebben hier land, camping enz. maar ze worden gemeden vanuit Telegraph Cove gemeenschap. In 2008 toen we hier op Forest Campground waren, was deze camping al in aanbouw en werd er laatdunkend gesproken over wat ‘daar boven’ gebeurde. Het werd en wordt genegeerd terwijl ze nu zeker van elkaars business kunnen profiteren maar de gemeenschap van Telegraph Cove blijft volharden deze camping en omgeving te negeren. Ze krijgen geen antwoord op wanneer winkels geopend zijn, excursies zijn enz. Jammer, gemiste kans voor beide partijen, is onze mening. We hebben nu voor deze camping gekozen omdat we heerlijk in het zonnetje kunnen zitten op de picknickbank en later vanmiddag gaan we Telegraph Cove, de boardwalk weer eens bekijken. Misschien excursie scoren, een drankje en diner. Bij voorkeur in het zonnetje.
We waren hier vóór 14 uur en hebben plaats 31 met een beetje zeezicht en full hook up voor C$ 55.
Het wifi op de plaats moet je extra betalen, je kunt gratis van wifi gebruik maken bij het kantoor met een wachtwoord. Onze eigen hotspot van Xipo lijkt te werken dus die gebruiken we ook. Toilet en douche is met een toegangscode en voor warm douchen moet je extra betalen met C$ 1 voor ? minuten. Je kunt hier beren tegen het lijf lopen. Dat hebben we op de camping in het bos jaren geleden ook ervaren. Wellicht gaan we daar nog even kijken bij tijd en gelegenheid.
Later in de middag lopen we naar beneden, langs de marina en het historisch centrum van Telegraph Cove in via een houten poort. Vrijwel direct begint de boardwalk langs diverse oude huizen naar het puntje en de uitgang van de haven van Telegraph Cove. Daar zijn de winkels/kantoren van Prince of Whales voor walvisexcursies en Tubs voor berenexcursie. We informeren bij beiden en vanaf zondag schijnt het weer minder goed te worden. Maandag is Tubs gesloten. Zaterdag kunnen we mee met de berenexcursie maar om 6 uur in de ochtend. Je vaart eerst met een boot met gesloten hut dus geen zodiac en later stap je over op een open boot met een vlakke bodem die minder diepgang heeft. Het observeren van grizzly beren is in de openlucht vanaf de open boot en er wordt ook regen voorspeld. Het lijkt op een varend iets zoals in de Everglades van Florida. Het is ondiep water waar de beren komen en daarom dit open voertuig op water. Gezien de weersvoorspelling en het vroege tijdstip kiezen we niet voor deze excursie à C$ 450 excl. tax per persoon. Je bent rond 15 à 15.30 uur weer terug in Telegraph Cove. Om 12.30 uur vertrekt een gesloten boot met open bovendek (inclusief toilet aan boord) voor een walvistocht van 3 à 3,5 uren georganiseerd door Prince of Whales. Die nemen we voor totaal C$ 346,50 en als het (erg) slecht weer is, kunnen we binnen zitten. In principe zijn er 3 tochten per dag met een minimum van 14 personen. Vanmiddag om 16 uur waren er geen aanmeldingen dus gaat de tocht niet door. Morgenmiddag voldoende gegadigden dus we gaan of het weer moet ineens omslaan en erg slecht worden. Bij harde wind wordt er bijvoorbeeld niet gevaren. Dat verwachten ze zondag en maandag. Voor alsnog zijn de vooruitzichten voor zaterdagmiddag okay.
Het terras aan het water van de haven/marina ziet er aanlokkelijk uit en het nodigt ons tot een lekker drankje in het zonnetje. Hans een tapbiertje en ik een Cosmopolitan. Aan het tafeltje naast ons zit een jonger Nederlands stel die we ‘kennen’ van Hagensborg/Bella Coola en de overtocht met de veerboot. Zij zijn voor 3e keer in Canada op vakantie met camper en zijn in Whitehorse/Yukon begonnen met de camperreis. Gezellig gebabbeld en zij staan op dezelfde camping als wij. Op 4 oktober gaan ze vanaf Vancouver ook weer naar Nederland. Als het zonnetje van het terras verdwijnt, gaan we naar binnen in het restaurant om te eten want het wordt frisjes zonder zon. Er staat o.a. gerechten met zalm op het menu maar wordt niet meer geserveerd want volgende week gaat de boel hier sluiten omdat het seizoen ten einde is en de zalm is op. Ook ‘chowder’ is niet meer te bestellen. Dat eet ik wel eens, vaak lekker (mits het vers is klaargemaakt). Hans neemt garnalen als voorgerecht en ik mosselen in curry saus met knoflookbrood. Voorgerechten staan snel op tafel en smaken goed. Nauwelijks klaar met het voorgerecht of de hoofdgerechten worden geserveerd. Het gaat hier op de Amerikaanse manier dus, niet de Europese. Snelle doorloop des te meer gasten kun je verwerken. Wellicht als je vooraf aangeeft rustig te willen eten, kan dat ook. Hans heeft een New York steak/puree/groente en ik Caesar maaltijdsalade met kip, ook weer met knoflookbrood. Lekker, geen culinaire hoogstandjes. Dessert nemen we niet, wel koffie. We hebben ook wat drankjes op en het totaal is C$ 210 inclusief fooi.
Korte wandeling over de boardwalk en via de lagune, trap op naar boven naar onze camping. Het is warm in de camper, vindt Hans dus hij zit nog even buiten op de picknickbank. Ik zet foto’s/film op de laptop en schrijf dagboek. Al met al was het een geslaagde dag en op deze camping werkt het prima als we waterheater en kacheltje tegelijkertijd gebruiken dus hier lijkt het weer goed te gaan met elektriciteit. In tegenstelling tot afgelopen overnachting bij Port Hardy rv resort. Welterusten, ik ga dromen van bultrugwalvissen met wapperende staarten die we morgen gaan zien (hoop ik). Misschien zelfs wel orka’s.
Vandaag 69 km gereden.
Zaterdag 23 september 2023, Telegraph Cove met walvisexcursie.
Kort na 8 uur staan we op en we hebben de tijd. Wel de camping voor een volgende nacht betalen maar als we tegen 11 uur gaan kijken zijn allebei de kantoortjes gesloten. We stoppen een envelop met wat tekst in de brievenbus dat we nog een nacht willen blijven op plaats 31 en morgen langs komen om contant te betalen. Daarna lopen we naar het dorp en nemen een bakje koffie om buiten op te drinken in de regen maar we zitten op een veranda dus droog. We zien Joke en René lopen op de boardwalk die waarschijnlijk ook walvisexcursie gaan doen. Als we onze beker koffie genuttigd hebben lopen we over de boardwalk naar Prince of Whales voor de excursie. Inderdaad treffen we daar Joke en René weer die gisteren nare ervaringen hebben gehad met hun truckcamper. Ze hebben 2 banden gehad die leegliepen, niet tegelijk. Dus 1 band geplakt en paar uren later een andere band geplakt. Ook door een kuil gereden wat een enorme klap gaf en daarna zagen ze dat de ketting van de opbouw loshing in de spiegel. De borgpennen waren ook verdwenen dus daarom weer een stukje teruggereden om te kijken of ze nog op straat te vinden waren. 1 gevonden en daarna op naar de winkel om iets nieuws te halen zodat de opbouw weer vast zit aan de truck. Gelukkig gaat het goed met ze en is alles doorstaan en ook hersteld.
Een aantal mensen gaat naar boven op de boot maar wij blijven beneden en op het voorste gedeelte wat grotendeels dicht is. Het regent en is fris en zeker als we dadelijk op open water zijn met wind erbij willen we niet een paar uren boven staan in de koude. Zoals gebruikelijk op het water, krijgen we wat uitleg over zwemvesten, reddingsboten aan boord, wc enz. Warme drankjes zijn inclusief en er is ook wat chocolade of chips te koop aan boord. Harley is de dame die uitleg geeft, m.n. beneden en boven is Connor om dit te doen. Last but not least, captain Val staat aan het roer.
Al gauw zien we zeehonden op een rots en ook de zeearend. Dan volgen al snel de talloze spuiters van bultrugwalvissen en we zien ook de ruggen, de staarten boven het wateroppervlak. Het is een spektakel, we zien heel veel vogels bij elkaar en dat duidt meestal op een visschool en daar zijn dan ook walvissen te vinden. We zien bultrugwalvissen die aan ‘lunge feeding’ en ‘trap feeding’ doen, het is echt geweldig en lijkt niet op te houden. Ook sommige walvissen die maar met hun staart op het water blijven staan, soms minutenlang. Soms zien we ook een borstvin uit het water steken. De motor wordt regelmatig stop gezet om afstand te houden en de vissen niet te veel te verstoren. Op een gegeven moment gaan we weer een stukje sneller varen om naar een andere plek te gaan. Dan zien we steller zeeleeuwen op een rots zitten met het alfa mannetje in het midden bovenop. Niet lang daarna worden we weer getrakteerd op spuiters en walvissen die zich van alle kanten laten zien. Het zijn een aantal mooie uren, wel fris en soms vochtig van de regen. Joke komt op een gegeven moment naar beneden en voor in het schip om op te warmen. We hebben niets te klagen over tekort aan wildlife om ons heen. Orka’s hebben we niet gezien maar een kniesoor die daar op let. We zijn langs Alert Bay, Malcolm Island naar Broughton Archipelago Marine Provincial Park en vanaf daar weer terug langs Swanson en Hanson Island naar Telegraph Cove een rondje gevaren.
Eenmaal terug aan wal nemen we afscheid van Joke en René en wij gaan het interpretive museum in à C$ 6,30 p.p. Ook hier is het fris en er hangen enorme skeletten aan het plafond van diverse soorten walvissen. Natuurlijk ook informatie over walvisvangst in het verleden en de producten die daarvan gemaakt werden voor dagelijks gebruik. Er zijn schedels van diverse zee- en landdieren zodat je kunt vergelijken qua grootte en tanden van diverse dieren. De schedel van Steller zeeleeuw en grizzly (bruine) beer zijn vrijwel even groot en hebben beiden indrukwekkende tanden en kiezen. Rond 17 uur gaan we over de boardwalk weer richting camping en stoppen even bij het kantoor van Marina resort op de veranda om m.b.v. wifi aldaar even mail en weer te checken. De weersvoorspelling voor de komende dagen op Vancouver Island is niet veelbelovend qua zon en droge dagen. Op het vasteland is het vrijwel hetzelfde. Als we daar zitten komt campingeigenaar langs met de auto inclusief vriendelijke hond. We gaan gezamenlijk het kantoor in en betalen voor 2e nacht op de camping. Op de deur staat dat we kunnen sms, zegt hij. We zullen zien of we nog een 3e nacht willen blijven. Dan moeten we echter wel verhuizen naar een andere plaats op de camping. Plaats 31 is gereserveerd voor andere mensen.
Op naar de camper om eten te koken, films en foto’s over te zetten en onze lichaamstemperatuur te verhogen want ook in het museum was het niet warm. Beter voor de botten want bij veel warmte zou er uit de botten nog wel eens olie kunnen gaan lekken als het niet volledig schoongemaakt is dus daarom is het fris in het museum. Na het eten en de afwas is het donker maar we gaan toch nog even naar buiten om te kijken of we nog leuke foto’s kunnen maken van verlichte haven en/of boardwalk. Het lukt wel maar het is geen fraaie warme kleur verlichting, allemaal meer dan 3000 kelvin. We vinden de camper en komen geen zwarte beren tegen onderweg (helaas).
Er zijn waarschuwingen voor het noorden van Vancouver Island waar wij verblijven voor m.n. zondagavond en maandag om uit de buurt van bomen en bos te blijven i.v.m. storm. Campers worden ook gewaarschuwd dus morgen maar eens kijken wat we gaan doen, verder naar het zuiden rijden zodat we het noorden van VI verlaten of blijven we nog hier want we staan niet in het bos maar dicht bij de kust op beton en gras.
Kort na 8 uur staan we op en we hebben de tijd. Wel de camping voor een volgende nacht betalen maar als we tegen 11 uur gaan kijken zijn allebei de kantoortjes gesloten. We stoppen een envelop met wat tekst in de brievenbus dat we nog een nacht willen blijven op plaats 31 en morgen langs komen om contant te betalen. Daarna lopen we naar het dorp en nemen een bakje koffie om buiten op te drinken in de regen maar we zitten op een veranda dus droog. We zien Joke en René lopen op de boardwalk die waarschijnlijk ook walvisexcursie gaan doen. Als we onze beker koffie genuttigd hebben lopen we over de boardwalk naar Prince of Whales voor de excursie. Inderdaad treffen we daar Joke en René weer die gisteren nare ervaringen hebben gehad met hun truckcamper. Ze hebben 2 banden gehad die leegliepen, niet tegelijk. Dus 1 band geplakt en paar uren later een andere band geplakt. Ook door een kuil gereden wat een enorme klap gaf en daarna zagen ze dat de ketting van de opbouw loshing in de spiegel. De borgpennen waren ook verdwenen dus daarom weer een stukje teruggereden om te kijken of ze nog op straat te vinden waren. 1 gevonden en daarna op naar de winkel om iets nieuws te halen zodat de opbouw weer vast zit aan de truck. Gelukkig gaat het goed met ze en is alles doorstaan en ook hersteld.
Een aantal mensen gaat naar boven op de boot maar wij blijven beneden en op het voorste gedeelte wat grotendeels dicht is. Het regent en is fris en zeker als we dadelijk op open water zijn met wind erbij willen we niet een paar uren boven staan in de koude. Zoals gebruikelijk op het water, krijgen we wat uitleg over zwemvesten, reddingsboten aan boord, wc enz. Warme drankjes zijn inclusief en er is ook wat chocolade of chips te koop aan boord. Harley is de dame die uitleg geeft, m.n. beneden en boven is Connor om dit te doen. Last but not least, captain Val staat aan het roer.
Al gauw zien we zeehonden op een rots en ook de zeearend. Dan volgen al snel de talloze spuiters van bultrugwalvissen en we zien ook de ruggen, de staarten boven het wateroppervlak. Het is een spektakel, we zien heel veel vogels bij elkaar en dat duidt meestal op een visschool en daar zijn dan ook walvissen te vinden. We zien bultrugwalvissen die aan ‘lunge feeding’ en ‘trap feeding’ doen, het is echt geweldig en lijkt niet op te houden. Ook sommige walvissen die maar met hun staart op het water blijven staan, soms minutenlang. Soms zien we ook een borstvin uit het water steken. De motor wordt regelmatig stop gezet om afstand te houden en de vissen niet te veel te verstoren. Op een gegeven moment gaan we weer een stukje sneller varen om naar een andere plek te gaan. Dan zien we steller zeeleeuwen op een rots zitten met het alfa mannetje in het midden bovenop. Niet lang daarna worden we weer getrakteerd op spuiters en walvissen die zich van alle kanten laten zien. Het zijn een aantal mooie uren, wel fris en soms vochtig van de regen. Joke komt op een gegeven moment naar beneden en voor in het schip om op te warmen. We hebben niets te klagen over tekort aan wildlife om ons heen. Orka’s hebben we niet gezien maar een kniesoor die daar op let. We zijn langs Alert Bay, Malcolm Island naar Broughton Archipelago Marine Provincial Park en vanaf daar weer terug langs Swanson en Hanson Island naar Telegraph Cove een rondje gevaren.
Eenmaal terug aan wal nemen we afscheid van Joke en René en wij gaan het interpretive museum in à C$ 6,30 p.p. Ook hier is het fris en er hangen enorme skeletten aan het plafond van diverse soorten walvissen. Natuurlijk ook informatie over walvisvangst in het verleden en de producten die daarvan gemaakt werden voor dagelijks gebruik. Er zijn schedels van diverse zee- en landdieren zodat je kunt vergelijken qua grootte en tanden van diverse dieren. De schedel van Steller zeeleeuw en grizzly (bruine) beer zijn vrijwel even groot en hebben beiden indrukwekkende tanden en kiezen. Rond 17 uur gaan we over de boardwalk weer richting camping en stoppen even bij het kantoor van Marina resort op de veranda om m.b.v. wifi aldaar even mail en weer te checken. De weersvoorspelling voor de komende dagen op Vancouver Island is niet veelbelovend qua zon en droge dagen. Op het vasteland is het vrijwel hetzelfde. Als we daar zitten komt campingeigenaar langs met de auto inclusief vriendelijke hond. We gaan gezamenlijk het kantoor in en betalen voor 2e nacht op de camping. Op de deur staat dat we kunnen sms, zegt hij. We zullen zien of we nog een 3e nacht willen blijven. Dan moeten we echter wel verhuizen naar een andere plaats op de camping. Plaats 31 is gereserveerd voor andere mensen.
Op naar de camper om eten te koken, films en foto’s over te zetten en onze lichaamstemperatuur te verhogen want ook in het museum was het niet warm. Beter voor de botten want bij veel warmte zou er uit de botten nog wel eens olie kunnen gaan lekken als het niet volledig schoongemaakt is dus daarom is het fris in het museum. Na het eten en de afwas is het donker maar we gaan toch nog even naar buiten om te kijken of we nog leuke foto’s kunnen maken van verlichte haven en/of boardwalk. Het lukt wel maar het is geen fraaie warme kleur verlichting, allemaal meer dan 3000 kelvin. We vinden de camper en komen geen zwarte beren tegen onderweg (helaas).
Er zijn waarschuwingen voor het noorden van Vancouver Island waar wij verblijven voor m.n. zondagavond en maandag om uit de buurt van bomen en bos te blijven i.v.m. storm. Campers worden ook gewaarschuwd dus morgen maar eens kijken wat we gaan doen, verder naar het zuiden rijden zodat we het noorden van VI verlaten of blijven we nog hier want we staan niet in het bos maar dicht bij de kust op beton en gras.
Zondag 24 september 2023, van Telegraph Cove naar Campbell River
Om 8 uur gaat de wekker en ik heb al gemerkt dat de wind af en toe aan de camper trekt maar het zonnetje schijnt en het is droog met blauwe hemel. Tijdens het ontbijt besluiten we om naar het zuiden naar Campbell River te rijden ook al is het mooi weer hier. Als er inderdaad storm komt dan liggen er morgen wellicht ook bomen e.d. over de weg en is de weg geblokkeerd afgezien van het bewegen van de camper in stilstand maar ook tijdens het rijden. Ik neem nog wat beelden mee op de geheugenkaart van camcorder van Telegraph Cove, Ella Bay in aanbouw en de witte koppen op het water van de Queen Charlotte strait. Op de Beaver Cove road naar Campbell River komen we al een omgevallen boom liggend over de rijstrook tegen en rijden erom heen.
Onderweg willen een we kop koffie drinken en bij Moss gaan we kort van hwy 19 af maar we vinden het er niet gezellig uitzien bij het benzinestation aldaar en de parkeerplaats lijkt aardig vol. We zien Joke en René met koffie en zwaaien maar we rijden een paar meter terug naar hwy 19 en verder richting Campbell River. Misschien gaan we later bij Sayward van hwy 19 om koffie te drinken. Helaas neemt de middag een andere wending. Bij een afdaling op hwy 19 met slechts 2 rijstroken, ieder een andere rijrichting horen we een raar geluid. Kijken elkaar aan en hebben het dus allebei gehoord. Niet veel later nog eens, het lijkt niet binnen te zijn en ik zie ook niets bijzonders binnen. De glazen zijn eerder vanochtend al wel weer omgevallen in de kast maar dit is iets heel anders. De afdaling is behoorlijk en er is ook wat verkeer op deze weg in beide rijrichtingen. Nog in de afdaling maar vóór een 90 graden bocht zetten we de camper zo veel mogelijk aan de kant en kijken of we iets aan de onderkant zien. Onder het midden van de camper hangt een stalen plaat naar beneden en raakt bijna de grond. Die plaat schraapt dus over de straat en dat geeft het geluid. Het is niet de uitlaat. Hebben we touw? Nee, wel duct tape en daar maakt MacGyver ook alles mee. We proberen de camper nog iets verder aan de kant van de weg te zetten en eventueel op onze plank die ons helpt tegen inkomend regenwater als de slide out lekt. Dan staat ie aan 1 kant iets hoger en kan Hans er makkelijker onder. Gelukkig krijgt hij er wat duct tape omheen en we rijden rustig verder en komen al gauw bij kruising hwy 19 en Sayward road waar een Co-op benzinestation en supermarkt is. We parkeren de camper bij de benzinepompen en lopen de winkel van het benzinestation in en ik vraag of we een gratis telefoonnummer mogen bellen van Canadream. Dat mag met de telefoon van Co-op. Keuzemenu doorlopen en komen (weer) uit bij Mike …. en ik doe mijn verhaal. Eerst wat blabla en ik zeg dat we hulp willen, geef hem telefoonnummer van Co-op en het adres. Mike wil dat we foto’s maken maar ik heb geen wifi en wil geen extra kosten maken voorlopig omdat de rommel van Canadream steeds problemen heeft. Hij wil ook met meneer van Co-op praten en vraagt nog eens waar het is. Die zegt hetzelfde als ik want die meneer (Forrest) heeft mij het adres gegeven. Mike gaat op zoek naar hulp maar het is niet makkelijk op zondag.
We nemen eerst maar eens koffie bij het benzinestation waar ze van alles en nog wat verkopen. Nog geen koffie op vandaag en ik trakteer mezelf op cake. Als we afrekenen vraag ik of er hier wifi is wat we mogen gebruiken. Ja, dat is er van Co-op guest. Prima, inloggen en ik kan met Mike van Canadream Whatsappen. Om 13.38 uur zegt Mike geen ‘mechanical shop’ dichtbij te kunnen vinden. Hans heeft foto’s met mijn telefoon gemaakt en die stuur ik via WhatsApp. Om 13.57 uur stelt hij dat een hitteschild afgebroken is aan 1 kant op basis van de foto’s. Het schild zit gelast en hij wil dat we de duct tape weghalen en het hitteschild heen en weer bewegen/wrikken zodat de andere las ook afbreekt en we de plaat meenemen in de camper en dan kunnen we verder rijden. Ik ga naar Hans en stel het voor maar hij weigert dit, terecht vind ik. Wij sleutelen en dingen afbreken onder een camper met alle risico’s voor onszelf en voor het voertuig als er verder zaken kapot gaan. Doen we niet. Ik schrijf dit en Mike belt ons via Co-op en hij probeert Hans te overtuigen maar we houden voet bij stuk. Mike wil mij spreken en zegt dat hij dan iemand gaat zoeken die het wil doen of de sleepdienst. Als de sleepdienst komt moeten we met het voertuig mee en daar blijven en dat kan wel eens dagen duren. Als er iemand komt om te repareren c.q. het hitteschild af te breken dan kunnen we verder rijden en vrijdag de camper in deze staat inleveren bij Canadream in Vancouver. Mike, doe wat je moet doen en los het op. Hij wil het wegslepen voor ons onaantrekkelijk maken en het niet zelf afbreken ook, maar daar trappen we niet in. 14.42 uur app van Mike, Island Thunder towing van Port McNeill gaat komen en monteur genaamd Shaun gaat arriveren rond 16.30 uur. Telegraph Cove waar we vanochtend vertrokken zijn is dichtbij Port McNeill dus dat is in het noorden waar we niet moeten zijn vanwege de storm. We zijn veel dichter bij Campbell River (70 km of zo) maar daar heeft Mike wellicht niemand kunnen vinden. Terwijl we wachten schrijf ik het dagboek, eet een boterham en drink karnemelk. Vandaag is overigens ook het waarschuwingslicht van bandenspanning weer aangesprongen op het dashboard.
Shaun is er rond 16.15 uur en breekt het zooitje af onder de camper nadat hij de duct tape heeft doorgeknipt. We bewaren de plaat onder in de camper en nemen het ding mee naar Canadream in Vancouver. We bedanken Shaun en bieden hem iets te drinken aan maar hij wil niet. Tegen 16.30 uur rijden we verder over hwy 19 in zuidelijke richting naar Campbell River. Nieuwe rol duct tape staat op ons boodschappenlijstje.
Rond half 6 zijn we bij de Scotiabank in Campbell River om een nieuwe voorraad C$ in te slaan en de automaat spuugt weer een aantal prachtig gekleurde biljetten uit die we eerlijk verdelen. Dan richting Spit Road naar Thunderbird rv park maar eerst nog even langs Canadian Superstore voor een paar boodschappen (inclusief duct tape) en Canadian Tire voor toilet chemicaliën. De voorraad die we van Canadream hebben gekregen is op. De laatste is vanochtend in de wc pot verdwenen na het legen van de zwarte tank. De komende dagen is geen best weer voorspeld en ik wil niet uit de camper hoeven om naar de wc te gaan op de camping. Helaas is Canadian Tire gesloten want het is zondagavond na 18 uur dus morgen maar weer eens kijken. Beter mee verlegen als om verlegen voor de laatste dagen. Hans wil wederom zo snel mogelijk naar Vancouver, het rampenvoertuig inleveren en in hotel verblijven maar dat is een dure optie want van Canadream gaan we niets vangen maar ik wil daar wel een gesprek voeren over de staat van onderhoud van onze gehuurde camper en alle ellende die we ondervonden hebben waardoor de vakantiestemming regelmatig met rasse schreden daalt naar een minimaal niveau.
De camping heeft nog een plekje voor ons, nummer 39 full hook up aan de rivier en het regent en ook hier wordt vannacht behoorlijke wind verwacht. We mogen ook ‘oceanfront’ staan en cruiseschepen langs zien varen maar daar gaat op dit moment onze belangstelling niet naar uit. We krijgen wifi gratis omdat we zo’n pech hebben vandaag. Heel aardig. Ook Bonnie van Thunderbird rv park vindt het belachelijk hoe Canadream zijn klanten behandelt als ze onze verhalen en reacties van Canadream hoort. Overal waar ze ons verhaal willen horen, zullen we niet nalaten het te vertellen. We zijn niet tevreden. We staan op een smalle strook land met aan de ene kant de zee, straat van Georgia waarlangs o.a. de cruiseschepen vanaf VS of Vancouver naar Alaska varen. Aan de andere kant is de rivier die ook uitmondt in straat van Georgia. We staan niet in een bos of dichtbij bomen om problemen te voorkomen. Uiteraard hebben we onze geliefde camper weer op onze plank gezet zodat ze niet waterpas staat en het regenwater zo veel mogelijk naar de goede kant afloopt, niet de camper in. Bonnie van de camping zei ook dat er vanavond/vannacht storm op komst is hier.
Even verzinnen hoe we deze vakantie tot een prettig einde gaan brengen want het lijkt overal in de buurt erg regenachtig te zijn de komende dagen, ook in Vancouver en omgeving. We moeten sowieso nog met de veerboot vanaf Vancouver Island naar het vasteland. Er zijn verschillende plaatsen waar je over kunt varen naar het vasteland. Vrijdagochtend vóór 10 uur moet de camper ingeleverd worden dus we willen uiterlijk donderdag op het vasteland zijn of eerder. Vorig jaar in september hebben we aan den lijve ondervonden dat veerboten uitvielen vanwege personeelsgebrek, wellicht nu ook of vanwege slecht weer net als in het noorden eerder deze vakantie. Het voordeel hier is dat er meerdere mogelijkheden zijn om aan de overkant te komen en meestal meerder malen per dag. Morgen weer een nieuwe dag na hopelijk een goede nachtrust en dan zien we wel weer verder. Wat kan vakantie vermoeiend zijn (haha), welterusten.
Vandaag 208 km gereden.
Om 8 uur gaat de wekker en ik heb al gemerkt dat de wind af en toe aan de camper trekt maar het zonnetje schijnt en het is droog met blauwe hemel. Tijdens het ontbijt besluiten we om naar het zuiden naar Campbell River te rijden ook al is het mooi weer hier. Als er inderdaad storm komt dan liggen er morgen wellicht ook bomen e.d. over de weg en is de weg geblokkeerd afgezien van het bewegen van de camper in stilstand maar ook tijdens het rijden. Ik neem nog wat beelden mee op de geheugenkaart van camcorder van Telegraph Cove, Ella Bay in aanbouw en de witte koppen op het water van de Queen Charlotte strait. Op de Beaver Cove road naar Campbell River komen we al een omgevallen boom liggend over de rijstrook tegen en rijden erom heen.
Onderweg willen een we kop koffie drinken en bij Moss gaan we kort van hwy 19 af maar we vinden het er niet gezellig uitzien bij het benzinestation aldaar en de parkeerplaats lijkt aardig vol. We zien Joke en René met koffie en zwaaien maar we rijden een paar meter terug naar hwy 19 en verder richting Campbell River. Misschien gaan we later bij Sayward van hwy 19 om koffie te drinken. Helaas neemt de middag een andere wending. Bij een afdaling op hwy 19 met slechts 2 rijstroken, ieder een andere rijrichting horen we een raar geluid. Kijken elkaar aan en hebben het dus allebei gehoord. Niet veel later nog eens, het lijkt niet binnen te zijn en ik zie ook niets bijzonders binnen. De glazen zijn eerder vanochtend al wel weer omgevallen in de kast maar dit is iets heel anders. De afdaling is behoorlijk en er is ook wat verkeer op deze weg in beide rijrichtingen. Nog in de afdaling maar vóór een 90 graden bocht zetten we de camper zo veel mogelijk aan de kant en kijken of we iets aan de onderkant zien. Onder het midden van de camper hangt een stalen plaat naar beneden en raakt bijna de grond. Die plaat schraapt dus over de straat en dat geeft het geluid. Het is niet de uitlaat. Hebben we touw? Nee, wel duct tape en daar maakt MacGyver ook alles mee. We proberen de camper nog iets verder aan de kant van de weg te zetten en eventueel op onze plank die ons helpt tegen inkomend regenwater als de slide out lekt. Dan staat ie aan 1 kant iets hoger en kan Hans er makkelijker onder. Gelukkig krijgt hij er wat duct tape omheen en we rijden rustig verder en komen al gauw bij kruising hwy 19 en Sayward road waar een Co-op benzinestation en supermarkt is. We parkeren de camper bij de benzinepompen en lopen de winkel van het benzinestation in en ik vraag of we een gratis telefoonnummer mogen bellen van Canadream. Dat mag met de telefoon van Co-op. Keuzemenu doorlopen en komen (weer) uit bij Mike …. en ik doe mijn verhaal. Eerst wat blabla en ik zeg dat we hulp willen, geef hem telefoonnummer van Co-op en het adres. Mike wil dat we foto’s maken maar ik heb geen wifi en wil geen extra kosten maken voorlopig omdat de rommel van Canadream steeds problemen heeft. Hij wil ook met meneer van Co-op praten en vraagt nog eens waar het is. Die zegt hetzelfde als ik want die meneer (Forrest) heeft mij het adres gegeven. Mike gaat op zoek naar hulp maar het is niet makkelijk op zondag.
We nemen eerst maar eens koffie bij het benzinestation waar ze van alles en nog wat verkopen. Nog geen koffie op vandaag en ik trakteer mezelf op cake. Als we afrekenen vraag ik of er hier wifi is wat we mogen gebruiken. Ja, dat is er van Co-op guest. Prima, inloggen en ik kan met Mike van Canadream Whatsappen. Om 13.38 uur zegt Mike geen ‘mechanical shop’ dichtbij te kunnen vinden. Hans heeft foto’s met mijn telefoon gemaakt en die stuur ik via WhatsApp. Om 13.57 uur stelt hij dat een hitteschild afgebroken is aan 1 kant op basis van de foto’s. Het schild zit gelast en hij wil dat we de duct tape weghalen en het hitteschild heen en weer bewegen/wrikken zodat de andere las ook afbreekt en we de plaat meenemen in de camper en dan kunnen we verder rijden. Ik ga naar Hans en stel het voor maar hij weigert dit, terecht vind ik. Wij sleutelen en dingen afbreken onder een camper met alle risico’s voor onszelf en voor het voertuig als er verder zaken kapot gaan. Doen we niet. Ik schrijf dit en Mike belt ons via Co-op en hij probeert Hans te overtuigen maar we houden voet bij stuk. Mike wil mij spreken en zegt dat hij dan iemand gaat zoeken die het wil doen of de sleepdienst. Als de sleepdienst komt moeten we met het voertuig mee en daar blijven en dat kan wel eens dagen duren. Als er iemand komt om te repareren c.q. het hitteschild af te breken dan kunnen we verder rijden en vrijdag de camper in deze staat inleveren bij Canadream in Vancouver. Mike, doe wat je moet doen en los het op. Hij wil het wegslepen voor ons onaantrekkelijk maken en het niet zelf afbreken ook, maar daar trappen we niet in. 14.42 uur app van Mike, Island Thunder towing van Port McNeill gaat komen en monteur genaamd Shaun gaat arriveren rond 16.30 uur. Telegraph Cove waar we vanochtend vertrokken zijn is dichtbij Port McNeill dus dat is in het noorden waar we niet moeten zijn vanwege de storm. We zijn veel dichter bij Campbell River (70 km of zo) maar daar heeft Mike wellicht niemand kunnen vinden. Terwijl we wachten schrijf ik het dagboek, eet een boterham en drink karnemelk. Vandaag is overigens ook het waarschuwingslicht van bandenspanning weer aangesprongen op het dashboard.
Shaun is er rond 16.15 uur en breekt het zooitje af onder de camper nadat hij de duct tape heeft doorgeknipt. We bewaren de plaat onder in de camper en nemen het ding mee naar Canadream in Vancouver. We bedanken Shaun en bieden hem iets te drinken aan maar hij wil niet. Tegen 16.30 uur rijden we verder over hwy 19 in zuidelijke richting naar Campbell River. Nieuwe rol duct tape staat op ons boodschappenlijstje.
Rond half 6 zijn we bij de Scotiabank in Campbell River om een nieuwe voorraad C$ in te slaan en de automaat spuugt weer een aantal prachtig gekleurde biljetten uit die we eerlijk verdelen. Dan richting Spit Road naar Thunderbird rv park maar eerst nog even langs Canadian Superstore voor een paar boodschappen (inclusief duct tape) en Canadian Tire voor toilet chemicaliën. De voorraad die we van Canadream hebben gekregen is op. De laatste is vanochtend in de wc pot verdwenen na het legen van de zwarte tank. De komende dagen is geen best weer voorspeld en ik wil niet uit de camper hoeven om naar de wc te gaan op de camping. Helaas is Canadian Tire gesloten want het is zondagavond na 18 uur dus morgen maar weer eens kijken. Beter mee verlegen als om verlegen voor de laatste dagen. Hans wil wederom zo snel mogelijk naar Vancouver, het rampenvoertuig inleveren en in hotel verblijven maar dat is een dure optie want van Canadream gaan we niets vangen maar ik wil daar wel een gesprek voeren over de staat van onderhoud van onze gehuurde camper en alle ellende die we ondervonden hebben waardoor de vakantiestemming regelmatig met rasse schreden daalt naar een minimaal niveau.
De camping heeft nog een plekje voor ons, nummer 39 full hook up aan de rivier en het regent en ook hier wordt vannacht behoorlijke wind verwacht. We mogen ook ‘oceanfront’ staan en cruiseschepen langs zien varen maar daar gaat op dit moment onze belangstelling niet naar uit. We krijgen wifi gratis omdat we zo’n pech hebben vandaag. Heel aardig. Ook Bonnie van Thunderbird rv park vindt het belachelijk hoe Canadream zijn klanten behandelt als ze onze verhalen en reacties van Canadream hoort. Overal waar ze ons verhaal willen horen, zullen we niet nalaten het te vertellen. We zijn niet tevreden. We staan op een smalle strook land met aan de ene kant de zee, straat van Georgia waarlangs o.a. de cruiseschepen vanaf VS of Vancouver naar Alaska varen. Aan de andere kant is de rivier die ook uitmondt in straat van Georgia. We staan niet in een bos of dichtbij bomen om problemen te voorkomen. Uiteraard hebben we onze geliefde camper weer op onze plank gezet zodat ze niet waterpas staat en het regenwater zo veel mogelijk naar de goede kant afloopt, niet de camper in. Bonnie van de camping zei ook dat er vanavond/vannacht storm op komst is hier.
Even verzinnen hoe we deze vakantie tot een prettig einde gaan brengen want het lijkt overal in de buurt erg regenachtig te zijn de komende dagen, ook in Vancouver en omgeving. We moeten sowieso nog met de veerboot vanaf Vancouver Island naar het vasteland. Er zijn verschillende plaatsen waar je over kunt varen naar het vasteland. Vrijdagochtend vóór 10 uur moet de camper ingeleverd worden dus we willen uiterlijk donderdag op het vasteland zijn of eerder. Vorig jaar in september hebben we aan den lijve ondervonden dat veerboten uitvielen vanwege personeelsgebrek, wellicht nu ook of vanwege slecht weer net als in het noorden eerder deze vakantie. Het voordeel hier is dat er meerdere mogelijkheden zijn om aan de overkant te komen en meestal meerder malen per dag. Morgen weer een nieuwe dag na hopelijk een goede nachtrust en dan zien we wel weer verder. Wat kan vakantie vermoeiend zijn (haha), welterusten.
Vandaag 208 km gereden.
Maandag 25 september 2023, Campbell River.
Zoals zo vaak deze vakantie luidt het alarm van de telefoon om 8 uur. Hans zet de elektrische waterheater aan en we wachten even totdat er warm water is om te douchen. Het is flink tekeer gegaan vannacht, we hebben liggen schudden omdat de wind de camper nogal in beweging brengt. Bovendien is er ook aardig wat nattigheid uit de hemel gekomen maar binnen lijkt alles droog gebleven. Prima camper, grinnik.
De wind is nog heftig maar het is nu vrijwel droog als we zitten te ontbijten. Checken het weerbericht en vanavond/vannacht weer stormachtig, windkracht 6. Zijn niet enthousiast om te gaan rijden met deze wind en ook een aantal veerverbindingen varen niet vanwege slecht weer. Het vertrouwen in de camper wordt steeds kleiner en in deze omstandigheden weer langs de weg staan met een of ander mankement willen we vermijden. We blijven in Campbell River en boeken nog een nacht op deze camping. Het is weer maandag, dus waarom niet was gewassen zoals eerder deze vakantie op maandag. Dat doe ik. Er zijn in de wasserette hier meerdere wasmachines en drogers en ziet het er allemaal netjes en schoon uit. C$ 3,25 voor wasmachine en C$ 4 voor het gebruik van de droger. De ruimte is ook groot, er staan zelfs een soort kleine strijkplanken en karretjes om je was te verrijden van de ene naar de andere machine. Wat boeken en spelletjes om je te verkopen en waspoeder te koop. Het sanitair is okay, gewoontjes maar schoon en warm. C$ 2 voor 5 minuten warm douchen. Wij douchen in de camper. Ook voor 2e nacht inclusief internet betalen we C$ 58,50. Terwijl de wassen draaien, neem ik koffie met een koekje. Het is tenslotte vakantie. Als de drogers klaar zijn, raak ik in gesprek met een Canadese dame en vertel het verhaal van Canadream en ook zij vindt het schandalig. Er zijn inmiddels ook 2 heren gearriveerd in de wasserette. Hans komt ook polshoogte nemen en de heren blijken Nederlanders te zijn die met een gehuurde camper van Fraserway onderweg zijn. Net begonnen aan hun reis en ze hadden al wat opgevangen toen ik met de dame in gesprek was. Zij waren ook verbaasd over de manier van handelen van Canadream en hadden gelukkig geen slechte ervaring met Fraserway. We wensen hun nog een fijne vakantie zonder problemen.
Rond een uur of 2 gaan we naar buiten en in de buurt rondneuzen. Voor de kant ligt ms Ken Voyager bij Myra Falls Mine van de Trafigura groep. Er komt een watervliegtuig overgevlogen dat net opgestegen is bij Corilair wat ook aan de Spit Road ligt, net als de camping. Blijkbaar is het dus okay om te vliegen nu. We zijn in 2017 ook hier vandaan met een watervliegtuig gevlogen in de omgeving. Was een mooie ervaring met tussenstops op eilanden. We lopen langs het First Nations kerkhof met aparte grafversieringen en totempalen, langs de grote scheepswerf naar de winkels. We zien een langwerpige overkapping met een enorme boomstam eronder en een stoel erbij. Even van dichtbij bekijken. Hier is iemand een boomstam aan het omtoveren in een totempaal. Helaas is er niemand aan het werk, had zeker interessant geweest. De boomstam was zeker 8 meter lang en er waren allerlei diervormen te herkennen maar het houtsnijwerk was nog niet af en natuurlijk nog niet geverfd of zo. We zijn ook een beetje op zoek naar het museum van Campbell River maar dit blijkt minstens 3 km verderop te zijn. Komen wel een souvenirwinkel van First Nations tegen en gaan naar binnen. Even rondsnuffelen maar vandaag niets gekocht. Dan zijn we in de buurt van Canadian Tire voor toilet chemicaliën, ook naar Canadian Superstore en liquorstore voor whisky en wijn. De wind trekt weer aan en we gaan op zoek naar een plek om iets te drinken en eten. We zoeken Riptide en/of Moxie’s, allebei langs de boulevard/haven waar we de zee in de gaten kunnen houden. Het wordt café Riptide waar je ook lekker kunt eten, weten we uit ervaring. Om onze droge keel te smeren neemt Hans een tapbiertje en ik Cosmopolitan. Na een poosje kiezen we een voorgerecht en genieten van garnalen (Hans) en ik Chowder seafood. Smaakt prima, niet vet. Het is nu zo’n beetje 17 uur en we hebben nu ook de mogelijkheid om specials van de dag te nuttigen. Hans neemt langzaam gegaard varkensvlees met rijst en groente. Ik mosselen met tomaten en venkel. Natuurlijk moet de vochthuishouding ook op peil gehouden worden en kiezen we nog biertjes en wijn. Ook dat was smullen. Gaan we ons nog aan een dessert bezondigen? Laten we maar eens op de kaart kijken. Hans kiest voor Ultimate Irish Coffee met 2 soorten Ierse whisky. Dat lust ik ook wel maar er is nog iets anders op het menu wat mijn aandacht trekt. Zucchini brownie with vegan ice cream. Wat moet ik me daar bij voorstellen? Ik informeer even en het is inderdaad een brownie gebakken met courgette (denk aan worteltjescake) wat een bepaalde vocht- en luchtigheid aan de brownie geeft. Ik bestel 1 portie uit nieuwsgierigheid en eerst worden onze koffies geserveerd. Heel snel daarna komt het dessert met 2 lepels en het ziet er best groot uit. Ik vraag of dit 1 portie is, ja hoor 1 portie. We eten het samen op en hebben ruimschoots voldoende, eigenlijk te veel. 2 stukken brownie en 1 bolletje ijs en een paar stukjes fruit. Ik geloof niet dat ik het nagerecht nog eens zou bestellen maar smaken verschillen.
We zien in de verte weer slechter natter weer aankomen en vragen de rekening zodat we terug naar de camper kunnen, hopelijk arriveren vóór we nat regenen. Inclusief fooi betalen we C$ 190. We redden het om droog te blijven totdat we in de camper zijn en rommelen wat. Dagboek, internetten, waarheen morgen en zo meer. In ieder geval in zuidelijke richting, checken voor veerdienst. Het wifi van Thunderbird laat het afweten. Ons Xipo hotspot met data is een alternatief, werkt aardig. Morgen maar weer eens kijken. Het is gaan regenen en de camper gaat ook weer steeds meer bewegen door de wind. Het wordt tijd voor een plekje in de slide out, onder het dekbed.
Zoals zo vaak deze vakantie luidt het alarm van de telefoon om 8 uur. Hans zet de elektrische waterheater aan en we wachten even totdat er warm water is om te douchen. Het is flink tekeer gegaan vannacht, we hebben liggen schudden omdat de wind de camper nogal in beweging brengt. Bovendien is er ook aardig wat nattigheid uit de hemel gekomen maar binnen lijkt alles droog gebleven. Prima camper, grinnik.
De wind is nog heftig maar het is nu vrijwel droog als we zitten te ontbijten. Checken het weerbericht en vanavond/vannacht weer stormachtig, windkracht 6. Zijn niet enthousiast om te gaan rijden met deze wind en ook een aantal veerverbindingen varen niet vanwege slecht weer. Het vertrouwen in de camper wordt steeds kleiner en in deze omstandigheden weer langs de weg staan met een of ander mankement willen we vermijden. We blijven in Campbell River en boeken nog een nacht op deze camping. Het is weer maandag, dus waarom niet was gewassen zoals eerder deze vakantie op maandag. Dat doe ik. Er zijn in de wasserette hier meerdere wasmachines en drogers en ziet het er allemaal netjes en schoon uit. C$ 3,25 voor wasmachine en C$ 4 voor het gebruik van de droger. De ruimte is ook groot, er staan zelfs een soort kleine strijkplanken en karretjes om je was te verrijden van de ene naar de andere machine. Wat boeken en spelletjes om je te verkopen en waspoeder te koop. Het sanitair is okay, gewoontjes maar schoon en warm. C$ 2 voor 5 minuten warm douchen. Wij douchen in de camper. Ook voor 2e nacht inclusief internet betalen we C$ 58,50. Terwijl de wassen draaien, neem ik koffie met een koekje. Het is tenslotte vakantie. Als de drogers klaar zijn, raak ik in gesprek met een Canadese dame en vertel het verhaal van Canadream en ook zij vindt het schandalig. Er zijn inmiddels ook 2 heren gearriveerd in de wasserette. Hans komt ook polshoogte nemen en de heren blijken Nederlanders te zijn die met een gehuurde camper van Fraserway onderweg zijn. Net begonnen aan hun reis en ze hadden al wat opgevangen toen ik met de dame in gesprek was. Zij waren ook verbaasd over de manier van handelen van Canadream en hadden gelukkig geen slechte ervaring met Fraserway. We wensen hun nog een fijne vakantie zonder problemen.
Rond een uur of 2 gaan we naar buiten en in de buurt rondneuzen. Voor de kant ligt ms Ken Voyager bij Myra Falls Mine van de Trafigura groep. Er komt een watervliegtuig overgevlogen dat net opgestegen is bij Corilair wat ook aan de Spit Road ligt, net als de camping. Blijkbaar is het dus okay om te vliegen nu. We zijn in 2017 ook hier vandaan met een watervliegtuig gevlogen in de omgeving. Was een mooie ervaring met tussenstops op eilanden. We lopen langs het First Nations kerkhof met aparte grafversieringen en totempalen, langs de grote scheepswerf naar de winkels. We zien een langwerpige overkapping met een enorme boomstam eronder en een stoel erbij. Even van dichtbij bekijken. Hier is iemand een boomstam aan het omtoveren in een totempaal. Helaas is er niemand aan het werk, had zeker interessant geweest. De boomstam was zeker 8 meter lang en er waren allerlei diervormen te herkennen maar het houtsnijwerk was nog niet af en natuurlijk nog niet geverfd of zo. We zijn ook een beetje op zoek naar het museum van Campbell River maar dit blijkt minstens 3 km verderop te zijn. Komen wel een souvenirwinkel van First Nations tegen en gaan naar binnen. Even rondsnuffelen maar vandaag niets gekocht. Dan zijn we in de buurt van Canadian Tire voor toilet chemicaliën, ook naar Canadian Superstore en liquorstore voor whisky en wijn. De wind trekt weer aan en we gaan op zoek naar een plek om iets te drinken en eten. We zoeken Riptide en/of Moxie’s, allebei langs de boulevard/haven waar we de zee in de gaten kunnen houden. Het wordt café Riptide waar je ook lekker kunt eten, weten we uit ervaring. Om onze droge keel te smeren neemt Hans een tapbiertje en ik Cosmopolitan. Na een poosje kiezen we een voorgerecht en genieten van garnalen (Hans) en ik Chowder seafood. Smaakt prima, niet vet. Het is nu zo’n beetje 17 uur en we hebben nu ook de mogelijkheid om specials van de dag te nuttigen. Hans neemt langzaam gegaard varkensvlees met rijst en groente. Ik mosselen met tomaten en venkel. Natuurlijk moet de vochthuishouding ook op peil gehouden worden en kiezen we nog biertjes en wijn. Ook dat was smullen. Gaan we ons nog aan een dessert bezondigen? Laten we maar eens op de kaart kijken. Hans kiest voor Ultimate Irish Coffee met 2 soorten Ierse whisky. Dat lust ik ook wel maar er is nog iets anders op het menu wat mijn aandacht trekt. Zucchini brownie with vegan ice cream. Wat moet ik me daar bij voorstellen? Ik informeer even en het is inderdaad een brownie gebakken met courgette (denk aan worteltjescake) wat een bepaalde vocht- en luchtigheid aan de brownie geeft. Ik bestel 1 portie uit nieuwsgierigheid en eerst worden onze koffies geserveerd. Heel snel daarna komt het dessert met 2 lepels en het ziet er best groot uit. Ik vraag of dit 1 portie is, ja hoor 1 portie. We eten het samen op en hebben ruimschoots voldoende, eigenlijk te veel. 2 stukken brownie en 1 bolletje ijs en een paar stukjes fruit. Ik geloof niet dat ik het nagerecht nog eens zou bestellen maar smaken verschillen.
We zien in de verte weer slechter natter weer aankomen en vragen de rekening zodat we terug naar de camper kunnen, hopelijk arriveren vóór we nat regenen. Inclusief fooi betalen we C$ 190. We redden het om droog te blijven totdat we in de camper zijn en rommelen wat. Dagboek, internetten, waarheen morgen en zo meer. In ieder geval in zuidelijke richting, checken voor veerdienst. Het wifi van Thunderbird laat het afweten. Ons Xipo hotspot met data is een alternatief, werkt aardig. Morgen maar weer eens kijken. Het is gaan regenen en de camper gaat ook weer steeds meer bewegen door de wind. Het wordt tijd voor een plekje in de slide out, onder het dekbed.
Dinsdag 26 september 2023, van Campbell River naar Nanaimo.
Prima stroomvoorziening hier dus kachel en warmwater heater gewoon tegelijk aan, niet bang zijn. Om 8 uur uit de veren en een nieuwe dag begint. Vandaag gaan we weer eens kijken waar de camper ons heen brengt. Voldoende rust gehad.
Na het ontbijt schrijf ik een mail naar camping Living Forest in Nanaimo en boek een veerboot vanaf Nanaimo naar Vancouver/Horseshoe Bay met gepland vertrek op woensdag 27 september om 11.05 uur. Overtocht duurt ongeveer 1 uur en 40 minuten met ms Queen of Cowichan, kosten C$ 180,60. Camping reageert snel dat er plaats genoeg is voor komende nacht. Mooi, dan gaan we op pad. Eerst nog even de tanks legen maar dan moeten we wel even de camper draaien. Geen probleem.
Een tip van Bonnie van de camping was om naar de viskwekerij aan Quinsam Road in de buurt van Elk Falls provincial park te gaan. Daar kom je nu nogal eens beren tegen. Dat is dicht bij de camping. Het is bewolkt maar droog weer dus kom maar op met de vissende beren. We rijden rustig over Quinsam road maar zien geen wildlife op 4 poten met een zwarte vacht. In Elk Falls pp maken we een boswandeling langs de Quinsam rivier waarin veel zalmen zwemmen. Er zijn nog meer Nederlanders op berenjacht, niet om te doden maar om op de gevoelige plaat vast te leggen. Zelfs een jonge moeder met baby tegen borst/buik in een draagzak. Ik hoor en zie ook spechten met zo’n mooie rode snavel die gaten hakken in de bomen. Waarschijnlijk jagen zij de beren weg met een hun gehamer. Het bos is mooi en steeds meer bladeren vallen en door het vocht van de laatste dagen zijn er ook paddenstoelen te vinden. Men vertelt ons namelijk ook dat het maanden droog geweest is op Vancouver Island. Typisch geval van verkeerde tijd, verkeerde plaats. Voor ons tenminste. Er zit toch ook wel veel mos op de bomen. Geen beren dan maar naar de zalmviskwekerij.
De viskwekerij is een gebouw met een expositie over het waarom de Canadese overheid heeft besloten om viskwekerijen aan te leggen en buiten zijn dan de voorzieningen om e.e.a. uit te voeren.
We volgen verder Quinsam Road en een stukje Argonaut road en rijden dan via Gold River hwy 28 weer terug naar Campbell River. We tanken een paar liter benzine hier maar zullen later tegen een lagere prijs nog eens tanken in Nanaimo. Via weg 19A naar het zuiden, Nanaimo. Deze weg loopt gedeeltelijk direct langs de kust en de eerste tijd zien we op veel plekken de witte golven rollen op de kant en beuken tegen de stenen en drijfhout wat zich verzameld heeft op het strand. Fraaie aanblik. Later rijden we deze 2-baans provinciale weg tussen de bomen in een rustig tempo. Het is minder druk dan op snelweg 19 en weinig vrachtverkeer. De verkleuring van de bladeren aan de bomen neemt toe en ook bladeren, dennenappels en meer van zulks ligt langs de weg. Ik krijg echt een herfstgevoel en vind het een mooie rit. Geloof het of niet maar er liep een pauw langs de weg, niet pronkend met zijn veren. Ook heb ik herten in voortuinen zien grazen hier. Wel beginnen we trek te krijgen in koffie want dat hebben we nog niet op vandaag en het is al 15 uur geweest. Zien zo gauw niets naar ons idee en na 4 uur komen we in Parksville. Zien wat winkels en rijden het parkeerterrein op. Er is een restaurant, Happy Jack’s of naar Subway voor koffie? We kiezen de blije man (Jack) en eten eerst, koffie toe. Hans neemt een pizza en ik ga weer mosselen proberen, gestoomd met? Daarna een flinke beker koffie. Het is na half 6 als we Happy Jack’s tevreden achter ons laten en onze weg naar Nanaimo vervolgen. Als we Nanaimo binnen rijden begint het echt te regenen maar toch eerst even tanken bij Super Save Gas à C$ 1,849 per ltr. Bij Vancouver liggen de prijzen boven C$ 2. Dan naar Living Forest campground aan de oceaan. We kiezen geen plek aan zee omdat het al donker is en regent. Morgen op tijd weer weg hier naar de ferry terminal dus waarom extra betalen voor een uitzicht waar we weinig plezier van zullen hebben. We staan op plek 71 full hook up, dicht bij het kantoor en de uitgang à C$ 55,65. Wifi werkt niet, alleen bij het kantoor. Ze hebben problemen. Volgens ons was dat vorig jaar ook al. Tegen de gewoonte in, parkeren we camper vooruit in i.v.m. scheef staan. We moeten wel waterslang en kabel onder camper door gooien om aan te sluiten. Het is een grote plek, over het algemeen zijn de plaatsen hier groter dan op een stadscamping. Het heeft iets weg van National Park of Provincial Park campings.
Als we geïnstalleerd zijn, inventariseren we wat we in huis hebben aan eten en drinken voor de laatste 2 dagen. We moeten ons best doen als we dit allemaal nog willen verorberen. Eens kijken of we zin hebben om te koken morgen en/of overmorgen. Canadees wijntje erbij. We luisteren naar muziek van dj Hans via de installatie van de camper. Camping gevonden om morgen in Vancouver, dichtbij ferry terminal te overnachten. Wat eerder opstaan dan normaal. Oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker.
Vandaag 186 km gereden.
Prima stroomvoorziening hier dus kachel en warmwater heater gewoon tegelijk aan, niet bang zijn. Om 8 uur uit de veren en een nieuwe dag begint. Vandaag gaan we weer eens kijken waar de camper ons heen brengt. Voldoende rust gehad.
Na het ontbijt schrijf ik een mail naar camping Living Forest in Nanaimo en boek een veerboot vanaf Nanaimo naar Vancouver/Horseshoe Bay met gepland vertrek op woensdag 27 september om 11.05 uur. Overtocht duurt ongeveer 1 uur en 40 minuten met ms Queen of Cowichan, kosten C$ 180,60. Camping reageert snel dat er plaats genoeg is voor komende nacht. Mooi, dan gaan we op pad. Eerst nog even de tanks legen maar dan moeten we wel even de camper draaien. Geen probleem.
Een tip van Bonnie van de camping was om naar de viskwekerij aan Quinsam Road in de buurt van Elk Falls provincial park te gaan. Daar kom je nu nogal eens beren tegen. Dat is dicht bij de camping. Het is bewolkt maar droog weer dus kom maar op met de vissende beren. We rijden rustig over Quinsam road maar zien geen wildlife op 4 poten met een zwarte vacht. In Elk Falls pp maken we een boswandeling langs de Quinsam rivier waarin veel zalmen zwemmen. Er zijn nog meer Nederlanders op berenjacht, niet om te doden maar om op de gevoelige plaat vast te leggen. Zelfs een jonge moeder met baby tegen borst/buik in een draagzak. Ik hoor en zie ook spechten met zo’n mooie rode snavel die gaten hakken in de bomen. Waarschijnlijk jagen zij de beren weg met een hun gehamer. Het bos is mooi en steeds meer bladeren vallen en door het vocht van de laatste dagen zijn er ook paddenstoelen te vinden. Men vertelt ons namelijk ook dat het maanden droog geweest is op Vancouver Island. Typisch geval van verkeerde tijd, verkeerde plaats. Voor ons tenminste. Er zit toch ook wel veel mos op de bomen. Geen beren dan maar naar de zalmviskwekerij.
De viskwekerij is een gebouw met een expositie over het waarom de Canadese overheid heeft besloten om viskwekerijen aan te leggen en buiten zijn dan de voorzieningen om e.e.a. uit te voeren.
We volgen verder Quinsam Road en een stukje Argonaut road en rijden dan via Gold River hwy 28 weer terug naar Campbell River. We tanken een paar liter benzine hier maar zullen later tegen een lagere prijs nog eens tanken in Nanaimo. Via weg 19A naar het zuiden, Nanaimo. Deze weg loopt gedeeltelijk direct langs de kust en de eerste tijd zien we op veel plekken de witte golven rollen op de kant en beuken tegen de stenen en drijfhout wat zich verzameld heeft op het strand. Fraaie aanblik. Later rijden we deze 2-baans provinciale weg tussen de bomen in een rustig tempo. Het is minder druk dan op snelweg 19 en weinig vrachtverkeer. De verkleuring van de bladeren aan de bomen neemt toe en ook bladeren, dennenappels en meer van zulks ligt langs de weg. Ik krijg echt een herfstgevoel en vind het een mooie rit. Geloof het of niet maar er liep een pauw langs de weg, niet pronkend met zijn veren. Ook heb ik herten in voortuinen zien grazen hier. Wel beginnen we trek te krijgen in koffie want dat hebben we nog niet op vandaag en het is al 15 uur geweest. Zien zo gauw niets naar ons idee en na 4 uur komen we in Parksville. Zien wat winkels en rijden het parkeerterrein op. Er is een restaurant, Happy Jack’s of naar Subway voor koffie? We kiezen de blije man (Jack) en eten eerst, koffie toe. Hans neemt een pizza en ik ga weer mosselen proberen, gestoomd met? Daarna een flinke beker koffie. Het is na half 6 als we Happy Jack’s tevreden achter ons laten en onze weg naar Nanaimo vervolgen. Als we Nanaimo binnen rijden begint het echt te regenen maar toch eerst even tanken bij Super Save Gas à C$ 1,849 per ltr. Bij Vancouver liggen de prijzen boven C$ 2. Dan naar Living Forest campground aan de oceaan. We kiezen geen plek aan zee omdat het al donker is en regent. Morgen op tijd weer weg hier naar de ferry terminal dus waarom extra betalen voor een uitzicht waar we weinig plezier van zullen hebben. We staan op plek 71 full hook up, dicht bij het kantoor en de uitgang à C$ 55,65. Wifi werkt niet, alleen bij het kantoor. Ze hebben problemen. Volgens ons was dat vorig jaar ook al. Tegen de gewoonte in, parkeren we camper vooruit in i.v.m. scheef staan. We moeten wel waterslang en kabel onder camper door gooien om aan te sluiten. Het is een grote plek, over het algemeen zijn de plaatsen hier groter dan op een stadscamping. Het heeft iets weg van National Park of Provincial Park campings.
Als we geïnstalleerd zijn, inventariseren we wat we in huis hebben aan eten en drinken voor de laatste 2 dagen. We moeten ons best doen als we dit allemaal nog willen verorberen. Eens kijken of we zin hebben om te koken morgen en/of overmorgen. Canadees wijntje erbij. We luisteren naar muziek van dj Hans via de installatie van de camper. Camping gevonden om morgen in Vancouver, dichtbij ferry terminal te overnachten. Wat eerder opstaan dan normaal. Oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker.
Vandaag 186 km gereden.
Woensdag 27 september, van Nanaimo naar Vancouver.
Staan iets eerder op vandaag, om 7.30 uur want we willen de veerboot naar Vancouver niet missen. Het ochtendritueel achter de rug als we om 9.15 uur wegrijden. Hans vindt het niet nodig om de tanks te legen vanochtend. Rond half 10 arriveren we bij de terminal en de parkeerlanen zijn nog vrij leeg, Queen of Cowichan ligt ook nog niet voor de kant. De dame meet de lengte van onze camper en komt uit op 26 ft i.p.v. betaalde 28 ft en we mogen naar laan 32. Staan als 2e voertuig en gaan naar binnen voor koffie want dat hebben we nog niet op. In de terminal zijn ook wat souvenirwinkeltjes dus even snuffelen naar een koelkastmagneet met temperatuurmeter maar helaas. Dus slechts 2 koffie om wakker te worden en de regenachtige dag aan te kunnen. Vannacht heeft het behoorlijk geregend en tussen de bomen op de camping leek het niet op te houden. Het wordt max 15 gr. Celsius vandaag. Misschien in Vancouver iets beter?
In het terminalgebouw is wifi waar we gebruik van kunnen maken. Schip zal op schema vertrekken volgens informatiebord. Ferry van vanmiddag 14.45 uur valt uit. We zien het schip afmeren en als het leeg is worden we opgeroepen om naar de voertuigen te gaan als je geen voetpassagier bent. In dit schip hoeven we niet te keren. Ene kant in, andere kant uit. We staan vooraan onderin het schip. De hogere dekken zijn voor personenauto’s. We vertrekken op tijd, om 11.05 uur. De eerste tijd zitten we op stoelen bij het raam. Later pas en koop ik een trui in het winkeltje, afrekenen met mijn creditcard lukt niet terwijl er nog ruim voldoende tegoed op zit. Met Hans zijn creditcard gaat het wel, raar is dat weer. Ik heb deze vakantie al diverse zaken op afstand met creditcard betaald, maar nog niet met in een apparaat steken en pincode intoetsen. Dat vind ik vervelend maar goed trui is mijn beloning. We gaan buiten aan dek kijken, gedeeltelijk overdekt en blijven tot het einde van de tocht buiten. Zien zelfs nog spuiters van walvissen en raken weer in gesprek met diverse mensen. Ook met echtpaar uit Denemarken die met de auto 2 weken op Vancouver Island waren. Het lijkt hen ook wel wat om met camper op pad te gaan. Is ook prima maar kies niet voor Canadream als je naar Canada gaat, is mijn advies. Ook zou ik niet meer aan Cruise Canada beginnen.
De oproep om naar de voertuigen te gaan klinkt weer en we gehoorzamen. Naar beneden naar dek 2, volg de orka-plaatjes. Gehuurde TomTom staat al ingesteld naar Capilano River rv park en heeft buiten boven op het dek de satelliet gevonden dus we kunnen zo de weg op. Het is wel meteen erg druk om ons heen op de wegen, zoals te verwachten bij een metropool. We zijn al wel eerder hier (Horseshoe Bay) geweest maar gingen tot nu toe dan een andere kant op, richting Whistler en nu naar Vancouver. De camping is in Noord Vancouver bij de Capilano rivier en niet ver van Lions Gate Bridge. In deze rivier proberen zalmen ook weer stroom- en landinwaarts te komen in deze tijd van het jaar.
Aanmelden bij de camping en C$ 75,60 dokken voor full hook up met ANWB korting. Niet goedkoop maar je bent in een wereldstad hè. Het zijn kleine plaatsen in rijen schuin naast elkaar weliswaar met klein zwembad, jacuzzi, speeltuin, wasserette en wifi op 2 plaatsen. Geen wifi in de camper. Onze Xipo data werkt wel. Het is op loopafstand van een winkelcentrum met kleding, schoenen, parfumerie, sportzaak enz. en ook restaurants o.a. The Keg steakhouse. Bij de winkels zijn ook bushaltes en met het openbaar vervoer kun je overal in Vancouver komen als je tijd hebt en weet hoe. Met welk vervoermiddel, welke richting en zo meer. We kopen 2 dagkaarten à C$ 11,25. Het lukt weer niet om met mijn creditcard te betalen. De dagkaarten zijn geldig in heel Vancouver tot middernacht (er zijn hier ook zones) want ik heb het idee om naar Grouse Mountain te gaan. Het is in mijn bol geslagen want ik heb even de zon gezien op de camping. Paar keer overstappen en we zijn een eind de berg op maar onderweg zie ik al steeds meer bewolking. Aangekomen bij de berglift waar we C$ 80 p.p. of zoiets moeten uitgeven om van 6 gr. Celsius, geen uitzicht vanwege bewolking te genieten vonden we toch te gortig. Er zijn boven op de berg o.a. 2 grizzly beren, Coola en Grinder die daar altijd zijn met hun eigen vijver voor de deur, en het leven van beren leiden. Je kunt een wandeltocht maken of nog met een skilift een rondje maken, ziplijnen. Dat zien we dus niet en we wachten bij de bushalte op bus 236 die ons weer naar beneden brengt. Ergens stappen we over op R2 en die brengt ons weer bij het winkelcentrum ‘Park Royal’. Kijken of we nog interessante winkels zien maar dat is niet het geval. Dan maar eten bij The Keg. We hebben al vaker in vakanties bij deze restaurantketen gegeten op diverse plaatsen in Canada en dat was altijd goed. We doen het hele ritueel, drankje, voorgerecht, hoofdgerecht en luxe koffie toe. Zitten bij een lang haardvuur wat achter glas zit. Dan zijn we C$ 180 lichter. Op weg naar de camping kijken we nog eens naar de zalmen in de rivier, de vissers die in de schemering nog bezig zijn, de bruggen. Over 1 brug rijdt een goederentrein en we voelen ons weer helemaal thuis in Canada want we hebben zeker 2 weken geen treinen gehoord hier. Langs Chilcotin hwy 20 en op Vancouver Island zijn geen treinen. Het is vrijwel donker als we bij de camper zijn, ruim na 7 uur. Luisteren naar muziek, lezen nieuws en ik schrijf dagboek en weer wat bedenken voor onze laatste volledige dag met de camper. Morgen naar de laatste camping, dichterbij Canadream zodat we vrijdagochtend niet door de ochtendspits van ‘greater Vancouver’ moeten wroeten om daar vóór 10 uur te zijn. Morgen helaas weer regen voorspeld in Vancouver.
Vandaag 24 km gereden.
Staan iets eerder op vandaag, om 7.30 uur want we willen de veerboot naar Vancouver niet missen. Het ochtendritueel achter de rug als we om 9.15 uur wegrijden. Hans vindt het niet nodig om de tanks te legen vanochtend. Rond half 10 arriveren we bij de terminal en de parkeerlanen zijn nog vrij leeg, Queen of Cowichan ligt ook nog niet voor de kant. De dame meet de lengte van onze camper en komt uit op 26 ft i.p.v. betaalde 28 ft en we mogen naar laan 32. Staan als 2e voertuig en gaan naar binnen voor koffie want dat hebben we nog niet op. In de terminal zijn ook wat souvenirwinkeltjes dus even snuffelen naar een koelkastmagneet met temperatuurmeter maar helaas. Dus slechts 2 koffie om wakker te worden en de regenachtige dag aan te kunnen. Vannacht heeft het behoorlijk geregend en tussen de bomen op de camping leek het niet op te houden. Het wordt max 15 gr. Celsius vandaag. Misschien in Vancouver iets beter?
In het terminalgebouw is wifi waar we gebruik van kunnen maken. Schip zal op schema vertrekken volgens informatiebord. Ferry van vanmiddag 14.45 uur valt uit. We zien het schip afmeren en als het leeg is worden we opgeroepen om naar de voertuigen te gaan als je geen voetpassagier bent. In dit schip hoeven we niet te keren. Ene kant in, andere kant uit. We staan vooraan onderin het schip. De hogere dekken zijn voor personenauto’s. We vertrekken op tijd, om 11.05 uur. De eerste tijd zitten we op stoelen bij het raam. Later pas en koop ik een trui in het winkeltje, afrekenen met mijn creditcard lukt niet terwijl er nog ruim voldoende tegoed op zit. Met Hans zijn creditcard gaat het wel, raar is dat weer. Ik heb deze vakantie al diverse zaken op afstand met creditcard betaald, maar nog niet met in een apparaat steken en pincode intoetsen. Dat vind ik vervelend maar goed trui is mijn beloning. We gaan buiten aan dek kijken, gedeeltelijk overdekt en blijven tot het einde van de tocht buiten. Zien zelfs nog spuiters van walvissen en raken weer in gesprek met diverse mensen. Ook met echtpaar uit Denemarken die met de auto 2 weken op Vancouver Island waren. Het lijkt hen ook wel wat om met camper op pad te gaan. Is ook prima maar kies niet voor Canadream als je naar Canada gaat, is mijn advies. Ook zou ik niet meer aan Cruise Canada beginnen.
De oproep om naar de voertuigen te gaan klinkt weer en we gehoorzamen. Naar beneden naar dek 2, volg de orka-plaatjes. Gehuurde TomTom staat al ingesteld naar Capilano River rv park en heeft buiten boven op het dek de satelliet gevonden dus we kunnen zo de weg op. Het is wel meteen erg druk om ons heen op de wegen, zoals te verwachten bij een metropool. We zijn al wel eerder hier (Horseshoe Bay) geweest maar gingen tot nu toe dan een andere kant op, richting Whistler en nu naar Vancouver. De camping is in Noord Vancouver bij de Capilano rivier en niet ver van Lions Gate Bridge. In deze rivier proberen zalmen ook weer stroom- en landinwaarts te komen in deze tijd van het jaar.
Aanmelden bij de camping en C$ 75,60 dokken voor full hook up met ANWB korting. Niet goedkoop maar je bent in een wereldstad hè. Het zijn kleine plaatsen in rijen schuin naast elkaar weliswaar met klein zwembad, jacuzzi, speeltuin, wasserette en wifi op 2 plaatsen. Geen wifi in de camper. Onze Xipo data werkt wel. Het is op loopafstand van een winkelcentrum met kleding, schoenen, parfumerie, sportzaak enz. en ook restaurants o.a. The Keg steakhouse. Bij de winkels zijn ook bushaltes en met het openbaar vervoer kun je overal in Vancouver komen als je tijd hebt en weet hoe. Met welk vervoermiddel, welke richting en zo meer. We kopen 2 dagkaarten à C$ 11,25. Het lukt weer niet om met mijn creditcard te betalen. De dagkaarten zijn geldig in heel Vancouver tot middernacht (er zijn hier ook zones) want ik heb het idee om naar Grouse Mountain te gaan. Het is in mijn bol geslagen want ik heb even de zon gezien op de camping. Paar keer overstappen en we zijn een eind de berg op maar onderweg zie ik al steeds meer bewolking. Aangekomen bij de berglift waar we C$ 80 p.p. of zoiets moeten uitgeven om van 6 gr. Celsius, geen uitzicht vanwege bewolking te genieten vonden we toch te gortig. Er zijn boven op de berg o.a. 2 grizzly beren, Coola en Grinder die daar altijd zijn met hun eigen vijver voor de deur, en het leven van beren leiden. Je kunt een wandeltocht maken of nog met een skilift een rondje maken, ziplijnen. Dat zien we dus niet en we wachten bij de bushalte op bus 236 die ons weer naar beneden brengt. Ergens stappen we over op R2 en die brengt ons weer bij het winkelcentrum ‘Park Royal’. Kijken of we nog interessante winkels zien maar dat is niet het geval. Dan maar eten bij The Keg. We hebben al vaker in vakanties bij deze restaurantketen gegeten op diverse plaatsen in Canada en dat was altijd goed. We doen het hele ritueel, drankje, voorgerecht, hoofdgerecht en luxe koffie toe. Zitten bij een lang haardvuur wat achter glas zit. Dan zijn we C$ 180 lichter. Op weg naar de camping kijken we nog eens naar de zalmen in de rivier, de vissers die in de schemering nog bezig zijn, de bruggen. Over 1 brug rijdt een goederentrein en we voelen ons weer helemaal thuis in Canada want we hebben zeker 2 weken geen treinen gehoord hier. Langs Chilcotin hwy 20 en op Vancouver Island zijn geen treinen. Het is vrijwel donker als we bij de camper zijn, ruim na 7 uur. Luisteren naar muziek, lezen nieuws en ik schrijf dagboek en weer wat bedenken voor onze laatste volledige dag met de camper. Morgen naar de laatste camping, dichterbij Canadream zodat we vrijdagochtend niet door de ochtendspits van ‘greater Vancouver’ moeten wroeten om daar vóór 10 uur te zijn. Morgen helaas weer regen voorspeld in Vancouver.
Vandaag 24 km gereden.
Donderdag 28 september 2023, Vancouver.
Als de wekker gaat om 8 uur blijft Hans nog liggen omdat hij niet goed heeft geslapen. Ik sta wel op, douche en ontbijt. Hans komt tegen 10 uur uit bed en doucht ook maar eten hoeft hij niet. We hebben niets van Tynehead campground gehoord voor vanavond maar rijden er gewoon heen en dan zien we wel. Vannacht heeft het geregend maar nu is het droog maar bewolkt. Rond 11 uur verlaten we Capilano River rv park en rijden o.a. via hwy 1 East (richting Hope) naar Surrey waar Tynehead is. Het is druk op hwy 1 maar goed te doen. Heel veel op- en afritten onderweg en we gaan 2 maal over grote bruggen, Vancouver Harbour (Iron Workers Memorial Bridge) en van Fraser rivier genaamd Port Mann Bridge. Bij afslag 50 verlaten we hwy 1 en we zijn al gauw in Surrey. Het doet me erg denken aan ‘suburbs’ wat je in Amerikaanse films ziet. Lange straten met vrijstaande huizen maar toch dicht tegen elkaar en een voortuin. Sommige stukken zijn ook omheind met hoge hekken. Het zonnetje is ook door de bewolking gekropen dus het is droog en wordt mooi(er) weer. Rond 12 uur zijn we bij Tynehead wat bij het Tynehead regionaal park ligt. Het is wel aan te raden met actueel navigatiesysteem te navigeren want het is een wirwar van heel veel wegen en regelmatig wegwerkzaamheden dus het systeem moet snel reageren zodat je veilig op bestemming komt. De Aziatische meneer van Tynehead biedt diverse plekken aan en aanvankelijk kiezen we voor 17 maar als ik dan vraag naar wifi zegt hij dat 71 dicht bij het kantoor dan een betere optie is, dus die plaats nemen we. Het tarief is gestegen naar C$ 65 full hook up. We rijden gelijk weer weg omdat het nog zo vroeg is en officieel incheck 13 uur is. Geen probleem maar we willen nog even van het droge weer genieten door te wandelen in de buurt. Eerst koffie drinken want dat hebben we nog niet op vandaag. Zullen we Subway of Tim Horton’s opzoeken? Hans kiest Subway want hij wil daar ook een broodje nemen. TomTom weet dicht bij een Subway dus rijden maar. We zitten in dichte bebouwing en geen grote parkeerplaatsen maar we volgen instructies van de navigatie. Ik zie bij de parkeerplaats wel Starbucks coffee maar niet direct Subway. Als we een dubbele parkeerplek zoeken, zien we een hele kleine Subway. Hans kiest een broodje wat vers wordt klaargemaakt en bij de kassa bestellen we 2 zwarte koffies maar omdat ze naast Starbucks zitten, verkopen ze geen koffie. Hans eet zijn broodje en daarna naar Starbucks voor koffie. Nemen geen zoetigheid erbij want we hebben nog wat in de camper liggen wat we kunnen snoepen vóór we in het vliegtuig stappen morgen. Zonde om weg te gooien.
Tijdens de koffie vind ik op Google maps een regionaal park wat bij de Fraser rivier ligt, Surrey Bend park en daar rijden we heen. Het zonnetje is er echt en we doen de lange wandeling langs het water door begroeiing. Bij de ingang van het wandelpad staat een waarschuwingsbord dat hier beren leven. Een gedeelte van het park is voor de mens en een groter gedeelte is verboden toegang voor de mens, dat is voor de natuur en wildlife. Er liggen veel boomstammen aan beide zijden van de rivier grotendeels in het water met gekleurde tekens en nummers. We komen wat mensen tegen en een schoolklas maar daarna is en blijft het rustig behalve van boven. In de lucht is constant een klein vliegtuig aan het rondvliegen, na een uurtje wordt het best irritant om dat laagvliegende motorgeronk aan te horen. Sommige stukken langs de rivier zijn dicht begroeid en de begroeiing vormt als het ware een boog om het wandelpad en op andere plekken is het wat meer open en komt de zon door de bomen. Het is heerlijk wandelweer met een klein beetje wind en de zon. Dan komt er een recht stuk door een open plek en zien we een paar arenden in de lucht hangen die nauwelijks hun vleugels gebruiken maar zweven op de thermiek en zich zo gracieus verplaatsen. Prachtig om te zien. Aan het einde van het wandelpad is er weer meer begroeiing en er staan een aantal blauwsparren langs het pad, sommigen enigszins overwoekerd door heesters en struiken. Ik vermoed dat later in het jaar de heesters en struiken kaal zijn en de blauwsparren pronken in december en daarna. Zulke mooie grote exemplaren zijn niet te betalen als je ze met Kerst in huis wil hebben.
Tegen 3 uur zijn we weer terug bij de camping terwijl de zon nog steeds zijn best doet. Even verzinnen hoe we de camper het beste neer kunnen zetten, mocht het gaan regenen i.v.m. inregenen bij de slide out. We kijken op de waterpas en zo staat ze goed, lekker scheef. Dan wat eten en drinken. Daarna komen de lege koffers onder uit de camper en kunnen we inpakken. Wat een feest, maar niet heus. Ook al hebben we (wat) problemen gehad in deze vakantie, ik word altijd een beetje weemoedig als een afscheid nadert. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan is nu (bijna) gekomen. Als alles ingepakt is, wegen we de koffers en het is allemaal binnen de grenzen van KLM. Ik heb ondertussen ook ingecheckt en instapkaarten via WhatsApp ontvangen. Ja ja, ik ga meedoen met de digitale mediawereld. Geen printer bij ons dus dan maar zo.
Rond 6 uur beginnen we met eten koken. Aardappels koken, verse wortelen en kipfilet met rode ui. We hebben nog wat spullen over en ik loop over de camping om te zien of ik mensen buiten zie die misschien wat willen hebben. Ik zie een meneer die buiten aan het koken is en vraag of hij onze spullen wil hebben omdat we naar huis vliegen. Ja hoor, graag. Of hij moet meelopen? Nee. Ik loop terug en we pakken alles in zakken wat we niet meer kunnen gebruiken of opeten en ik lever het bij hem af. Hij is er blij mee en wij gunnen het Canadream niet of misschien wordt het daar zelfs weggegooid. Soms wordt het ook wel naar voedselbanken en dergelijke gebracht, heb ik begrepen. Na het eten afwassen maar eerst de tanks leegmaken want het lijkt alsof de grijze tank vol zit. We hebben een extra pakket gekocht bij Canadream wat o.a. inhoudt dat het niet nodig is de camper schoon te maken (binnen- en buitenkant) en niet met lege tanks hoeven in te leveren. Dat scheelt ons op de laatste ochtend en de dag ervoor (buitenkant schoonmaken) tijd. Benzinetank was kwart vol en mag met dat niveau worden ingeleverd, meer mag altijd natuurlijk. Gastank hoeft niet gevuld te worden.
Hans doucht vanavond en morgen gaat om 7 uur de wekker dus het wordt een lange dag want KL0682 vertrekt om 17.45 uur van Vancouver en zaterdagmiddag om 12 uur hopen we te arriveren op Schiphol. Ik slaap meestal niet in het vliegtuig dus dat zijn aardig wat uurtjes. Het is een geslaagde dag met beter weer dan verwacht dus helemaal tevreden.
Vandaag 53 km gereden. We gaan dus de gekochte 3.200 km niet allemaal gebruiken. Dat is pech voor ons.
Als de wekker gaat om 8 uur blijft Hans nog liggen omdat hij niet goed heeft geslapen. Ik sta wel op, douche en ontbijt. Hans komt tegen 10 uur uit bed en doucht ook maar eten hoeft hij niet. We hebben niets van Tynehead campground gehoord voor vanavond maar rijden er gewoon heen en dan zien we wel. Vannacht heeft het geregend maar nu is het droog maar bewolkt. Rond 11 uur verlaten we Capilano River rv park en rijden o.a. via hwy 1 East (richting Hope) naar Surrey waar Tynehead is. Het is druk op hwy 1 maar goed te doen. Heel veel op- en afritten onderweg en we gaan 2 maal over grote bruggen, Vancouver Harbour (Iron Workers Memorial Bridge) en van Fraser rivier genaamd Port Mann Bridge. Bij afslag 50 verlaten we hwy 1 en we zijn al gauw in Surrey. Het doet me erg denken aan ‘suburbs’ wat je in Amerikaanse films ziet. Lange straten met vrijstaande huizen maar toch dicht tegen elkaar en een voortuin. Sommige stukken zijn ook omheind met hoge hekken. Het zonnetje is ook door de bewolking gekropen dus het is droog en wordt mooi(er) weer. Rond 12 uur zijn we bij Tynehead wat bij het Tynehead regionaal park ligt. Het is wel aan te raden met actueel navigatiesysteem te navigeren want het is een wirwar van heel veel wegen en regelmatig wegwerkzaamheden dus het systeem moet snel reageren zodat je veilig op bestemming komt. De Aziatische meneer van Tynehead biedt diverse plekken aan en aanvankelijk kiezen we voor 17 maar als ik dan vraag naar wifi zegt hij dat 71 dicht bij het kantoor dan een betere optie is, dus die plaats nemen we. Het tarief is gestegen naar C$ 65 full hook up. We rijden gelijk weer weg omdat het nog zo vroeg is en officieel incheck 13 uur is. Geen probleem maar we willen nog even van het droge weer genieten door te wandelen in de buurt. Eerst koffie drinken want dat hebben we nog niet op vandaag. Zullen we Subway of Tim Horton’s opzoeken? Hans kiest Subway want hij wil daar ook een broodje nemen. TomTom weet dicht bij een Subway dus rijden maar. We zitten in dichte bebouwing en geen grote parkeerplaatsen maar we volgen instructies van de navigatie. Ik zie bij de parkeerplaats wel Starbucks coffee maar niet direct Subway. Als we een dubbele parkeerplek zoeken, zien we een hele kleine Subway. Hans kiest een broodje wat vers wordt klaargemaakt en bij de kassa bestellen we 2 zwarte koffies maar omdat ze naast Starbucks zitten, verkopen ze geen koffie. Hans eet zijn broodje en daarna naar Starbucks voor koffie. Nemen geen zoetigheid erbij want we hebben nog wat in de camper liggen wat we kunnen snoepen vóór we in het vliegtuig stappen morgen. Zonde om weg te gooien.
Tijdens de koffie vind ik op Google maps een regionaal park wat bij de Fraser rivier ligt, Surrey Bend park en daar rijden we heen. Het zonnetje is er echt en we doen de lange wandeling langs het water door begroeiing. Bij de ingang van het wandelpad staat een waarschuwingsbord dat hier beren leven. Een gedeelte van het park is voor de mens en een groter gedeelte is verboden toegang voor de mens, dat is voor de natuur en wildlife. Er liggen veel boomstammen aan beide zijden van de rivier grotendeels in het water met gekleurde tekens en nummers. We komen wat mensen tegen en een schoolklas maar daarna is en blijft het rustig behalve van boven. In de lucht is constant een klein vliegtuig aan het rondvliegen, na een uurtje wordt het best irritant om dat laagvliegende motorgeronk aan te horen. Sommige stukken langs de rivier zijn dicht begroeid en de begroeiing vormt als het ware een boog om het wandelpad en op andere plekken is het wat meer open en komt de zon door de bomen. Het is heerlijk wandelweer met een klein beetje wind en de zon. Dan komt er een recht stuk door een open plek en zien we een paar arenden in de lucht hangen die nauwelijks hun vleugels gebruiken maar zweven op de thermiek en zich zo gracieus verplaatsen. Prachtig om te zien. Aan het einde van het wandelpad is er weer meer begroeiing en er staan een aantal blauwsparren langs het pad, sommigen enigszins overwoekerd door heesters en struiken. Ik vermoed dat later in het jaar de heesters en struiken kaal zijn en de blauwsparren pronken in december en daarna. Zulke mooie grote exemplaren zijn niet te betalen als je ze met Kerst in huis wil hebben.
Tegen 3 uur zijn we weer terug bij de camping terwijl de zon nog steeds zijn best doet. Even verzinnen hoe we de camper het beste neer kunnen zetten, mocht het gaan regenen i.v.m. inregenen bij de slide out. We kijken op de waterpas en zo staat ze goed, lekker scheef. Dan wat eten en drinken. Daarna komen de lege koffers onder uit de camper en kunnen we inpakken. Wat een feest, maar niet heus. Ook al hebben we (wat) problemen gehad in deze vakantie, ik word altijd een beetje weemoedig als een afscheid nadert. Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan is nu (bijna) gekomen. Als alles ingepakt is, wegen we de koffers en het is allemaal binnen de grenzen van KLM. Ik heb ondertussen ook ingecheckt en instapkaarten via WhatsApp ontvangen. Ja ja, ik ga meedoen met de digitale mediawereld. Geen printer bij ons dus dan maar zo.
Rond 6 uur beginnen we met eten koken. Aardappels koken, verse wortelen en kipfilet met rode ui. We hebben nog wat spullen over en ik loop over de camping om te zien of ik mensen buiten zie die misschien wat willen hebben. Ik zie een meneer die buiten aan het koken is en vraag of hij onze spullen wil hebben omdat we naar huis vliegen. Ja hoor, graag. Of hij moet meelopen? Nee. Ik loop terug en we pakken alles in zakken wat we niet meer kunnen gebruiken of opeten en ik lever het bij hem af. Hij is er blij mee en wij gunnen het Canadream niet of misschien wordt het daar zelfs weggegooid. Soms wordt het ook wel naar voedselbanken en dergelijke gebracht, heb ik begrepen. Na het eten afwassen maar eerst de tanks leegmaken want het lijkt alsof de grijze tank vol zit. We hebben een extra pakket gekocht bij Canadream wat o.a. inhoudt dat het niet nodig is de camper schoon te maken (binnen- en buitenkant) en niet met lege tanks hoeven in te leveren. Dat scheelt ons op de laatste ochtend en de dag ervoor (buitenkant schoonmaken) tijd. Benzinetank was kwart vol en mag met dat niveau worden ingeleverd, meer mag altijd natuurlijk. Gastank hoeft niet gevuld te worden.
Hans doucht vanavond en morgen gaat om 7 uur de wekker dus het wordt een lange dag want KL0682 vertrekt om 17.45 uur van Vancouver en zaterdagmiddag om 12 uur hopen we te arriveren op Schiphol. Ik slaap meestal niet in het vliegtuig dus dat zijn aardig wat uurtjes. Het is een geslaagde dag met beter weer dan verwacht dus helemaal tevreden.
Vandaag 53 km gereden. We gaan dus de gekochte 3.200 km niet allemaal gebruiken. Dat is pech voor ons.
Vrijdag 29 september 2023, van Vancouver naar Nederland - aankomst 30 september.
Ik ben ruimschoots voor 7 uur wakker en kan niet meer slapen. Was een aantal malen wakker vannacht en steeds naar toilet geweest. Heel handig, er zit een bewegingssensor met licht bij de toiletpot, wel veilig en minder storend voor mensen die slapen. Opstaan en aan onze laatste lange vakantiedag beginnen. Na het ochtendritueel doen we de laatste spullen in de koffers en wegen nogmaals. Mijn koffer is te zwaar en daarom wat eruit gehaald wat in Canada blijft en ook spullen naar handbagage geswitcht. We hebben nog wat zoetigheid en druiven. Die neem ik mee naar het vliegveld en zal daar opgepeuzeld worden. Bovendien nog wat overblijfsels zoals jerrycans water en ons kacheltje en dat doneren we aan iemand op de camping die er blij mee is. Beter dan weggooien, vindt hij.
Rond 9 uur verlaten we Tyhehead, zoals afgesproken. De plank die ons geholpen heeft om de camper zo veel als mogelijk droog te houden binnen, laten we achter op de picknickbank van de camping. Deze bank mist sowieso een plank. Het is een klein half uurtje rijden naar Canadream waar we om 9.30 uur arriveren en er zijn vele campers op de ‘drop off’ parkeerplaats. Het is een zonnige droge dag met aangename temperatuur, niet te warm. De procedure is dat je alles uit de camper haalt wat je mee wil nemen dus zeker de bagage en bij de camper blijft totdat er iemand komt van Canadream die wat vragen stelt en een rondje in- en om de camper doet om e.e.a. te controleren. Bij ons was dit een vriendelijke Engelse/Britse jongedame die dan natuurlijk vraagt hoe de vakantie is geweest. Goed maar niet dankzij de camper van Canadream. Sorry to hear that enz. Op kantoor bij de receptie kunnen we hier verder over praten en onze grieven kwijt. We vullen bij de Britse dame een survey in en geven aan niet tevreden te zijn en Canadream niet aan te bevelen. Zij vraagt wat er allemaal aan de hand is geweest en gaat dan checken of dit allemaal gemeld is en in het systeem staat. Ze komt terug en het is gemeld en staat erin. Ze noteert het ook nog eens en ze wil ook graag het hitteschild zien en waar het ligt. Het is te merken dat ze het vervelend vindt en ook nog niet heeft meegemaakt dat de afgebroken onderdelen in de camper liggen. Ze werkt hier ook pas sinds april dit jaar. We maken nog een kort praatje met haar over persoonlijke zaken en gaan naar de receptie. Daar wordt dezelfde beginvraag gesteld en wij geven wederom aan dat we niet tevreden zijn en iemand willen spreken om uit te leggen waarom we niet tevreden zijn. Neem een kopje koffie en neem plaats, er komt zo iemand bij u. Ik heb gisteravond nog een lijstje gemaakt met data en gebeurtenissen, in het Nederlands. Na enige tijd komt Heidi en we doen ons verhaal over de mankementen, dat we ons niet veilig en thuis voelen in deze Canadream camper. Hoe vaak we al in Canada geweest zijn (11x) en hoeveel campervakanties (10x) we gedaan hebben, ook dat het niet waarschijnlijk is dat we terugkeren naar Canadream. Dat we niet hebben kunnen ontspannen maar steeds op ons hoede waren en rekening moesten houden met hoe we de camper plaatsten om lekkage te voorkomen. Dat het call center/road assistance vreemde dingen zegt en voorstellen doet die eventueel niet veilig zijn voor Canadream’s klanten. Of helemaal niet terugbelt als ik voicemailberichten heb achtergelaten. Zorg dat deze camper niet in deze toestand weer op de weg komt zodat andere toekomstige klanten niet meemaken wat wij hebben meegemaakt want dat wensen we niemand toe. Heidi luistert en heeft de boodschap begrepen en vindt het vervelend om te horen. Dan vraagt ze wat we als compensatie gedacht hebben. Niets kan ons gevoel wegnemen en we balen (op zijn zachtst gezegd) dat het zo gelopen is. Wij vertellen wat wij aan camperhuur betaald hebben in Nederland. Ze noemt een bedrag als vergoeding voor de ongemakken maar realiseert zich ook dat we daar niet op uit zijn. We kunnen ook een klacht indienen bij het hoofdkantoor. Neem even tijd om na te denken wat jullie willen, zegt ze. Dat doen we dan ook met nog een kop koffie. We hebben allebei weinig trek om straks thuis weer opnieuw aan de slag te gaan met het hoofdkantoor van Canadream. Dat doen we dus niet, nog meer negatieve energie. We zullen onze ervaringen delen met mensen. Als we toch nog eens van de diensten van Canadream gebruik willen maken moeten we ons bij Heidi melden en gaat zij zorgen dat we een perfecte camper krijgen. Daar is het nu te laat voor, dat hoort Canadream altijd te doen voor iedere gast. Canadream heeft de taxi naar het vliegveld betaald, een doekje voor het bloeden. Vermaken ons enige uren op het vliegveld en het vliegtuig vertrekt met vertraging na 18 uur. Morgenmiddag aankomst op Schiphol en de buurman haalt ons op. Het was een lange dag/zit dus we zijn blij om thuis te zijn en even te kunnen slapen.
Ik ben ruimschoots voor 7 uur wakker en kan niet meer slapen. Was een aantal malen wakker vannacht en steeds naar toilet geweest. Heel handig, er zit een bewegingssensor met licht bij de toiletpot, wel veilig en minder storend voor mensen die slapen. Opstaan en aan onze laatste lange vakantiedag beginnen. Na het ochtendritueel doen we de laatste spullen in de koffers en wegen nogmaals. Mijn koffer is te zwaar en daarom wat eruit gehaald wat in Canada blijft en ook spullen naar handbagage geswitcht. We hebben nog wat zoetigheid en druiven. Die neem ik mee naar het vliegveld en zal daar opgepeuzeld worden. Bovendien nog wat overblijfsels zoals jerrycans water en ons kacheltje en dat doneren we aan iemand op de camping die er blij mee is. Beter dan weggooien, vindt hij.
Rond 9 uur verlaten we Tyhehead, zoals afgesproken. De plank die ons geholpen heeft om de camper zo veel als mogelijk droog te houden binnen, laten we achter op de picknickbank van de camping. Deze bank mist sowieso een plank. Het is een klein half uurtje rijden naar Canadream waar we om 9.30 uur arriveren en er zijn vele campers op de ‘drop off’ parkeerplaats. Het is een zonnige droge dag met aangename temperatuur, niet te warm. De procedure is dat je alles uit de camper haalt wat je mee wil nemen dus zeker de bagage en bij de camper blijft totdat er iemand komt van Canadream die wat vragen stelt en een rondje in- en om de camper doet om e.e.a. te controleren. Bij ons was dit een vriendelijke Engelse/Britse jongedame die dan natuurlijk vraagt hoe de vakantie is geweest. Goed maar niet dankzij de camper van Canadream. Sorry to hear that enz. Op kantoor bij de receptie kunnen we hier verder over praten en onze grieven kwijt. We vullen bij de Britse dame een survey in en geven aan niet tevreden te zijn en Canadream niet aan te bevelen. Zij vraagt wat er allemaal aan de hand is geweest en gaat dan checken of dit allemaal gemeld is en in het systeem staat. Ze komt terug en het is gemeld en staat erin. Ze noteert het ook nog eens en ze wil ook graag het hitteschild zien en waar het ligt. Het is te merken dat ze het vervelend vindt en ook nog niet heeft meegemaakt dat de afgebroken onderdelen in de camper liggen. Ze werkt hier ook pas sinds april dit jaar. We maken nog een kort praatje met haar over persoonlijke zaken en gaan naar de receptie. Daar wordt dezelfde beginvraag gesteld en wij geven wederom aan dat we niet tevreden zijn en iemand willen spreken om uit te leggen waarom we niet tevreden zijn. Neem een kopje koffie en neem plaats, er komt zo iemand bij u. Ik heb gisteravond nog een lijstje gemaakt met data en gebeurtenissen, in het Nederlands. Na enige tijd komt Heidi en we doen ons verhaal over de mankementen, dat we ons niet veilig en thuis voelen in deze Canadream camper. Hoe vaak we al in Canada geweest zijn (11x) en hoeveel campervakanties (10x) we gedaan hebben, ook dat het niet waarschijnlijk is dat we terugkeren naar Canadream. Dat we niet hebben kunnen ontspannen maar steeds op ons hoede waren en rekening moesten houden met hoe we de camper plaatsten om lekkage te voorkomen. Dat het call center/road assistance vreemde dingen zegt en voorstellen doet die eventueel niet veilig zijn voor Canadream’s klanten. Of helemaal niet terugbelt als ik voicemailberichten heb achtergelaten. Zorg dat deze camper niet in deze toestand weer op de weg komt zodat andere toekomstige klanten niet meemaken wat wij hebben meegemaakt want dat wensen we niemand toe. Heidi luistert en heeft de boodschap begrepen en vindt het vervelend om te horen. Dan vraagt ze wat we als compensatie gedacht hebben. Niets kan ons gevoel wegnemen en we balen (op zijn zachtst gezegd) dat het zo gelopen is. Wij vertellen wat wij aan camperhuur betaald hebben in Nederland. Ze noemt een bedrag als vergoeding voor de ongemakken maar realiseert zich ook dat we daar niet op uit zijn. We kunnen ook een klacht indienen bij het hoofdkantoor. Neem even tijd om na te denken wat jullie willen, zegt ze. Dat doen we dan ook met nog een kop koffie. We hebben allebei weinig trek om straks thuis weer opnieuw aan de slag te gaan met het hoofdkantoor van Canadream. Dat doen we dus niet, nog meer negatieve energie. We zullen onze ervaringen delen met mensen. Als we toch nog eens van de diensten van Canadream gebruik willen maken moeten we ons bij Heidi melden en gaat zij zorgen dat we een perfecte camper krijgen. Daar is het nu te laat voor, dat hoort Canadream altijd te doen voor iedere gast. Canadream heeft de taxi naar het vliegveld betaald, een doekje voor het bloeden. Vermaken ons enige uren op het vliegveld en het vliegtuig vertrekt met vertraging na 18 uur. Morgenmiddag aankomst op Schiphol en de buurman haalt ons op. Het was een lange dag/zit dus we zijn blij om thuis te zijn en even te kunnen slapen.
