Immigratie naar Canada

[Jos Krynen]

Immigratie naar Canada met een permanente verblijfsvergunning

Wanneer u naar Canada wilt immigreren, dan biedt een permanente verblijfsvergunning u de mogelijkheid om u op een permanente basis in Canada te vestigen.

Permanent residency ofwel een permanente verblijfsvergunning is een vergunning die de houder ervan permissie geeft om zonder tijdslimiet in Canada te wonen en te werken. Om de permanente verblijfsvergunning te behouden moet de houder echter ten minste twee van iedere vijf jaar in Canada verblijven.

Wanneer de immigratie-opties worden doorgenomen, is het belangrijk om het verschil te kennen tussen de federale immigratieprogramma's die de mogelijkheid tot permanent verblijf bieden en de provinciale nominatieprogramma's die dit tevens doen.

Permanent verblijf via de Canadese federale programma's

De federale immigratieprogramma's bieden de mogelijkheid een aanvraag voor een permanente verblijfsvergunning direct bij Citizenship and Immigration Canada in te dienen. Heeft de immigrant via deze route eenmaal de status van permanent resident verkregen, dan heeft hij/zij de mogelijkheid overal in Canada te leven, m.u.v. de provincie Quebec die eigen immigratieregels handhaaft.

Onder de volgende federale programma's kan er een permanente verblijfsvergunning worden aangevraagd:

The Federal Skilled Workers Permit
Family sponsorship
Business Class Immigration
The Canadian Experience Program

Permanent verblijf via de provinciale nominatieprogramma's

Het verkrijgen van permanent residency ofwel permanent verblijf via een provinciaal nominatieprogramma bespoedigt het proces van immigratie naar Canada. Immigranten die zich in een specifiek deel van Canada willen vestigen, moeten hun kwalificaties laten goedkeuren en een aanvraag voor een provinciaal nominatiecertificaat moet vervolgens worden ingediend.

Na de uitreiking van een provinciaal nominatiecertificaat kan de aanvraag bij Citizenship and Immigration Canada worden ingediend.

Hoewel de provincie de kandidaat nomineert, blijft Citizenship and Immigration Canada verantwoordelijk voor het uitvoeren van de verscheidene checks zoals een medische, achtergrond- en securitycheck . Wanneer deze positief zijn afgerond kan de status van permanent resident worden toegekend.

De details over alle provinciale nominatieprogramma's (met uitzondering van Quebec) kunnen hieronder gevonden worden:

Alberta Immigrant Nominee Program
British Columbia Provincial Nominee Program
Manitoba Immigrant Nominee Program
New Brunswick Provincial Nominee Program
Newfoundland and Labrador Provincial Nominee Program
Nova Scotia Immigrant Nominee Program
Opportunities Ontario Immigrant Nominee Program
Prince Edward Island Provincial Nominee Program
Saskatchewan Immigrant Nominee Program
Yukon Nominee Program

Waar hebben Canadese houders van een permanente verblijfsvergunning recht op?

Houders van een permanente verblijfsvergunning hebben voor een groot deel dezelfde rechten als Canadese staatsburgers, te denken valt onder andere aan:

Bescherming onder de Canadese wetgeving
Toegang tot de meeste Canadese sociale voorzieningen, waaronder medische verzekeringen
Het recht om te wonen, werken en studeren binnen Canada
Het recht om Canadees staatsburgerschap aan te mogen vragen

Restricties die verbonden zijn aan het hebben van een permanente verblijfsvergunning.
Er zijn zekere grenzen aan de mogelijkheden/ rechten die houders van een permanente verblijfsvergunning hebben, te denken valt onder andere aan:

Wanneer men veroordeeld wordt voor een zwaar misdrijf, kan men gevraagd worden Canada te verlaten
Men mag geen politieke post bekleden
Men heeft geen stemrecht
Men mag niet werken binnen een functie die een hoge graad van veiligheidsbevoegdheid vereist

[John]

CIC (Citizenship Immigration Canada) heeft ook een facebook page, voor degenen die iets met Facebook doen.

www.facebook.com/CitCanada/?fref=ts&ref=br_tf

Groetjes,

John

[Jos]

Hallo allemaal,

Deze winter hoop ik diverse in Canada woonachtige Nederlanders zo "gek" te krijgen om een stukje te willen schrijven voor het forum.
Het gaat hier om het verhaal van hun reis naar Canada en het wonen/werken aldaar en het leven dat ze daar nu hebben.
De ups, de downs en alles wat er bij is komen kijken om hun leven aldaar op te kunnen bouwen.
Kortom, heel interessant leesvoer om de winter mee door te kunnen komen!

Jos

[Jos]

Om de spits af te bijten heb ik Marjolein gevraagd om als eerste een stukje te schrijven over haar vertrek naar Canada en het leven dat ze daar opgebouwd heeft.
Marjolein ( de eerste jaren onder de naam "Kendra" ) is al vele jaren een zeer gewaardeerd lid van het Canada forum en was al actief op het oude prikbord en ook meteen vanaf oktober 2014 op het nieuwe Canada-Plaza forum, waarvoor onze dank!
Veel leesplezier toegewenst!

Jos








Een paar dagen geleden benaderde Jos me om een stukje te schrijven hoe het is om in Canada te wonen en leven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er een paar dagen over na hebben moeten denken, want ik ben zo gewend aan mijn leven hier, dat ik bijna alles vanzelfsprekend vind! Af en toe lees ik berichten hier op het forum van reizigers en dingen die hun zijn op gevallen hier in Canada, en dan heb ik zoiets van: o ja, dat is waar ook ! 😁

Ik ben in 1996 naar Canada ge-emigreert met mijn toenmalige verloofde. Hij had familie in Canada ( in Ontario en New Brunswick) die in de jaren ‘50 en ‘60 waren ge-emigreert en hij had stage gelopen op de boerderijen van zijn ooms. Zijn zus was een aantal jaren ervoor naar Alberta verhuisd en zijn beste vriend vertrok naar Ontario in 1994. Als boer zijnde, verwachtte hij een betere toekomst op te bouwen in Canada dan in NL.
Ikzelf werkte destijds als administratief medewerkster bij een ziekenfonds.
Voor ons vertrek hadden we onze bruiloft in NL geregeld. Als toerist mocht ik 6 maanden in Canada wonen, dus trouwden we zo gauw we weer in NL waren. Na onze bruiloft emigreerde ik als een ‘ landed immigrant’ met mijn man als sponsor.

Ik wist op heel jonge leeftijd al dat ik niet in Nederland wilde blijven wonen, dus toen mijn verloofde aan gaf dat hij naar Canada wilde emigreren, was ik meteen enthousiast. Ik gaf wel aan dat ik er eerst eens wilde kijken, voordat ik ‘ja’ zei, en zo zijn we eerst op vakantie gegaan, naar Ontario en Alberta. We besloten uiteindelijk om voor Alberta te kiezen, omdat het minder op Europa leek en er veel meer ruimte was, het gaf ons meer het ‘wilde westen ‘ gevoel. In dit geval werd het dus Canada, maar als het bv Nieuw Zeeland of de VS of Australië of Denemarken was geworden, had ik het ook prima gevonden, het maakte mij niet zo heel veel uit waar we terecht kwamen.

De eerste maanden waren niet gemakkelijk. Ik herinner me dat ik de eerste dagen hoofdpijn had van al het Engels en dat ik soms wilde dat de radio en TV eventjes in het Nederlands waren. We kwamen terecht in een erg Nederlandse gemeenschap, en dat had zijn voor- en nadelen. Het was handig dat je een beetje wegwijs werd gemaakt, het nadeel was dat de meesten alleen maar om gingen met andere Nederlanders en we hoopten meer Canadezen te leren kennen.

Het eerste jaar voelde het als een grote vakantie, er waren zoveel nieuwe dingen te ontdekken en te verkennen! Bijna elk weekend gingen we er op uit met de auto. We misten onze familie en vrienden in NL wel, maar internet begon net in opkomst te komen. We merkten wel dat sommige ‘vrienden’ het lieten afweten en dat mensen van wie het minst verwachtten, juist contact met ons zochten.

Ons huwelijk hield geen stand en na een paar jaar zijn we uit elkaar gegaan. In dat jaar heb ik even overwogen om voor goed terug te keren naar NL, ook omdat mijn moeder ziek werd en uiteindelijk overleed. Ik besloot om in Canada te blijven, omdat ik net mijn leven een beetje had opgebouwd: ik had een full-time baan en een eigen appartement gevonden en ik had ook net een nieuwe vriend ( wel van Nederlandse afkomst, lol)

Het werken in Canada was een uitdaging in het begin. Ik vond een aantal dingen hopeloos ouderwets, in die tijd was er vrijwel nog geen sprake van flexibele werkweken, terwijl ik dat in Nederland al wel gewend was. Het uitbetalen ging nog per cheque, die je dan naar de bank moest brengen . Gelukkig werd dat gauw veranderd naar een ‘direct deposit’. Trouwens, het hele systeem met cheques vond ik altijd vreselijk. Accept giro kenden ze hier helemaal niet. Gelukkig gaat nu bijna alles online of met credit cards, wat het allemaal een stuk makkelijker maakt.
Het aantal geringe vakantiedagen was ook even wennen . In Nederland begon ik met 22 vakantiedagen, geloof ik, terwijl het hier in Canada (en noord Amerika ) vaak 10 dagen was, soms 15.

Inmiddels woon ik hier nu 24 jaar. In 2005 ben ik opnieuw getrouwd en meteen daarna begon ik met de naturalisatie procedure.
Ik had in feite voor ‘dual citizenship’ kunnen kiezen, omdat mijn man een aantal jaar ervoor al Canadees was geworden, maar ik besloot om mijn Nederlanderschap op te geven. Misschien dat ik daarin vrij zwart/wit ben, maar het was mijn keuze om naar Canada te komen en ik wilde daar ook 100% voor gaan . Daarnaast leek het me teveel heisa om naast het vernieuwen van het paspoort, ook elke zoveel jaar de Permanent Resident card te moeten vernieuwen.
Er is een uitdrukking dat zegt: You can take a girl out of .........., but you can’t take ........... out of a girl !
De stippeltjes zijn dan voor welk land dan ook. Alhoewel ik geen Nederlands nieuws volg en eigenlijk bar weinig weet wat er allemaal speelt in Nederland, er is zeker nog een affiniteit. Nederland zit in je bloed en dat zet je niet zo maar aan de kant, en dat hoeft ook niet.
We gaan gemiddeld elke 5 jaar voor een bezoek naar Nederland ( mijn beide ouders zijn overleden nu) en dat is altijd erg gezellig, maar we willen er niet meer wonen, we vinden het er te druk en vol.
Een van de dingen die me het meest is op gevallen sinds dat ik hier woon, is het veelvuldig gebruik van verkleinwoorden in het Nederlands 😀

Het grootste probleem dat ik met Canada heb ( naast de politieke onrust die ook hier heerst, net zoals overal ), zijn de ellenlange winters van zes maanden of langer. Natuurlijk helpt het niet dat ik in Alberta woon, waar we een landklimaat hebben. We hebben op het punt gestaan om naar de westkust te verhuizen, maar door omstandigheden is dat niet door gegaan. Het is nu ons plan om dat alsnog te doen, zo gauw we met pensioen gaan. Ik kan een prachtige winterdag met een strakblauwe lucht en sneeuw op de grond best wel waarderen, hoor, maar ik ben er nog steeds niet aan gewend dat de tulpen pas eind mei of begin juni bloeien !

En nu zijn we in 2020 beland en dit jaar is toch wel heel erg anders dan wat we verwachtten tijdens de jaarwisseling !
Canada deed het redelijk goed, wat COVID-19 nummers betreft, maar ook hier zitten we nu in de tweede golf en m.n. Ontario. Quebec en Alberta worden hard getroffen. Mijn man en ik hebben geluk dat we allebei een ‘essentiële’ baan hebben en kunnen blijven doorwerken.
Met de landgrens tussen de VS en Canada gesloten en een verplichte twee weken quarantaine als je vanuit het buitenland komt, waren we min of meer gedwongen om de zomer in Alberta door te brengen, en zo bezochten we een aantal gebieden en bezienswaardigheden waar we nooit eerder waren geweest dit jaar.
Het laatste nieuws is dat Calgary als enige internationale vliegveld in het land, reizigers gaat testen op Corona, wanneer ze rechtstreeks arriveren via een internationale vlucht. Als het resultaat negatief is, dan vervalt de twee weken verplichte quarantaine.

Marjolein.

[markro]

@ Marjolein: mooi verhaal, jij hebt het goed naar je zin in Canada.

Dank voor het willen delen met ons.

[travelnorth]

Bedankt voor het delen.

[Marjolein]

Goh, ik zie nu pas dat het geplaatst is 😊

Jos, heb ik echt ge-emigreerd twee keer met een t op het eind geschreven ?! 🤣

[Jos]

Hahaha, zal de auto-correct geweest zijn die deze woorden aangepast heeft, maar dan niet goed dus...
Moet eigenlijk geëmigreerd zijn om het echt goed te schrijven.
Wil je dat ik het aan pas voor je?

Volgende stuk zal worden geschreven door Jos en Rentia trouwens!

Jos

[Marjolein]

Nee hoor, ik had even gekeken, maar had het met een d aan het eind in mijn bericht aan jou, dus het zal inderdaad de auto-correct zijn geweest.
Overigens is het soms best moeilijk om je te verwoorden in het Nederlands.  Ik denk in het Engels en mijn man en ik praten voornamelijk Engels tegen elkaar, af en toe gooien we er een paar Nederlandse woorden doorheen 😆.   Soms kan ik echt niet meer op een Nederlands woord komen en moet ik het opzoeken.  
Daarom vind ik het wel leuk om een paar NL websites te blijven volgen, zoals deze, zodat ik nog een beetje de taal bij kan houden .  

Ik ben benieuwd naar het verhaal van Jos en Rentia !

[Rentia]

Hoi allemaal,

Toen wij elkaar leerden kennen wisten wij al wel zeker dat wij niet in Nederland wilde blijven wonen. De regels, de drukte en geen saamhorigheid meer onder elkaar was voor ons de reden om te willen emigreren. We hebben naar verschillende landen gekeken, US, Thailand en Zweden, geen green card voor de eerste, tweede moet je een Thai in dienst nemen wanneer je een bedrijf opstart en de derde waren toch wel de kosten, Zweden is niet goedkoop.

Nadat wij in oktober 2003 een vakantie hadden geboekt naar Canada ( vakantie juli 2004 ) waren wij tijdens de voorbereidingen al zo onder de indruk van het land, ongekende natuur en de enorme ruimte. Door de voorbereidingen niet alleen voor de reis maar ook verder gaan kijken wat de mogelijkheden zouden zijn als wij het emigratieproces in zouden gaan, werk vooruitzichten etc.

Het bleef ons maar kriebelen.....wat als we toch..

In mei 2004 zijn we naar Buysse gegaan in Culemborg, emigratie consultant. Wat waren onze opties en kansen. Tijdens het gesprek kwamen we er achter dan we 98% kans hadden op een visum onder het Skilled Worker Program. Wij werkten beide in de gezondheidszorg en dat was ons voordeel, Canada heeft blijkbaar altijd mensen nodig in de gezondheidszorg.

Na het gesprek zijn we gelijk het proces ingegaan.... we gaan ervoor. Ook wetende dat we niet eens weten wat we moeten verwachten aangezien we nog nooit in Canada waren geweest ons eerste vakantie stond inmiddels pas gepland voor juli 2004.
Het wordt een tijd van papieren verzamelen/aanvragen en het wachten is begonnen. Het hele proces op dat moment zou zo'n 2,5 jaar in beslag nemen.

Nu was het tijd om het land te gaan ontdekken. Tijdens onze eerste reis in juli 2004 wisten we het zeker.....dit is het land waar we oud willen worden. We hadden genoten van iedere minuut. Nu was het wachten en wachten en wachten...
Lang verhaal kort i.v.m. de emigratie. In oktober 2007 was het eindelijk zover, we mochten het paspoort opsturen voor het visum. Vanaf de aanvraag waren we al 3x in Canada geweest en inmiddels waren we erachter gekomen dat Vancouver Island ons thuis zou gaan worden.
In november kregen we het paspoort terug met het lang verwachte visum erin. Via het skilled worker program moet je twee jaar aaneengesloten in het land zijn. Je hebt op het moment dat je je visum geldig laat maken ( dit kan je doen door bv. tijdens je vakantie naar de immigratiedienst te gaan op het vliegveld om het visum geldig te laten maken ) 5 jaar voordat het visum vervalt. In deze periode moet je zeker 2 jaar aaneengesloten in het land zijn dus dit betekent dat je 3 jaar hebt om alles te regelen.

Aangezien Jos een tandtechnisch laboratorium had en de crisis op dat moment toesloeg was het niet eenvoudig om het bedrijf te verkopen. In de tussentijd het huis al wel verkocht en zijn we tijdelijk gaan huren. In 2008 - 2009 en 2010 toch weer lekker op vakantie geweest en ieder jaar dachten we volgend jaar zitten we er......
We hadden het visum in 2008 geldig laten maken en met de eerste 5 jaar in het achterhoofd moesten wij voor 15 juli 2011 in Canada zijn om ervoor te zorgen dat het visum niet zou verlopen. Het was een spannende periode en we hadden al wel zoiets van 'dit gaan we niet redden'.
3 Maanden voor vertrek kregen wij een telefoontje vanuit Canada dat er een bedrijf te koop stond. We waren er inmiddels wel achter dat we niet meer in de gezondheidszorg wilden gaan werken. Ook al krijg je een visum op je papieren, wanneer je in het land bent maakt het niets meer uit wat je gaat doen. Het idee was om een RV campground te gaan beginnen welke op VI wat voeten in aarde zou kunnen hebben ivm met heel veel Native grondgebied, welke je nooit kan kopen alleen leasen en dat was zeker niet onze insteek. We wilden toch wel investeren in iets wat dan ook van onszelf zou zijn.

Het bedrijf wat te koop stond was een Whale Watch bedrijf in Campbell River. Een dag erover nagedacht en besproken of we dit wel willen gaan doen. Eind van de dag de beslissing genomen om ervoor te gaan en een bod uitgebracht op de aankoopsom. I.v.m. het tijdsverschil zagen wij de volgende dag via de email dat het bod was geaccepteerd.........uhhh okay we zijn nu dus eigenaren van een Whale Watch bedrijf. Wat nu, wat moeten we verwachten maar op dat moment vooral wanneer kunnen we gaan. De verkoop was al in vergevorderd stadium dus we konden al wat meer gaan plannen richting de enkele reis naar Canada.

Uiteindelijk was 10 juli 2011 de dag, 5 dagen voordat de laatste twee jaar van het visum inging Een emotionele dag niet wetende wat je te wachten staat aan de andere kant van de plas.
We zouden een aantal weken in een hotel verblijven aangezien de container met onze spullen nog op weg was.
De sleutel van de zaak kregen we 15 juli en hebben, omdat het seizoen al in volle swing was, op de achtergrond gestaan en notities gemaakt wat we zeker willen gaan veranderen in de toekomst. 19 Juli kregen we de sleutel van het huis en de container kwam twee weken later dan gepland omdat deze door de douane in Montreal was gecontroleerd.

Wat was 2011 een spannend jaar, nieuw land, nieuwe regels en gewoontes. Maar wat genieten we tot de dag van vandaag nog steeds van het land, de rust, de ruimte en de gastvrijheid. Voor ons geen enkele seconde spijt gehad maar eerder van 'dit hadden we veel eerder moeten doen'.
Jos is inmiddels marine biologie gaan studeren op de universiteit van Oxford. Dus we kunnen wel zeggen dat we het roer om hebben gegooid. Inmiddels heb ik ook mijn license behaald en ben gediplomeerd tandartsassistente, het bleef toch wel kriebelen. Ben nu een aantal dagen per week hierin werkzaam.

Het bedrijf hebben we inmiddels opgebouwd tot een prachtig bedrijf en tot vorig jaar ieder seizoen toch 12 mensen personeel aan kunnen nemen. Een nieuw kantoor in 2019 en de vloot uitgebreid met een nieuwe boot, welke eind vorig jaar te water is gegaan.
Maar toen kwam 2020, van een 270% omhoog met voorboekingen in januari hebben we het seizoen afgesloten met een verlies van 85% aan boekingen. Het blijft allemaal erg spannend wat het volgend jaar gaat doen. Hopelijk gaat de grens open aangezien 85% van onze gasten toch van buiten Canada komen. De Canadese markt is zoveel malen kleiner.

De twee weken quarantaine regeling moet gelift worden voordat de mensen weer deze kant op willen komen. Ben zelf in november nog in Nl. geweest aangezien mijn ouders het erg moeilijk hebben. Wat was het een vreemde manier van reizen. Niemand op het vliegveld, Vancouver was uitgestorven, KLM vlucht naar A'dam maar 50 passagiers en terug 25.......Het was fijn om zo te reizen maar aan de andere kant erg triest voor woorden!!.

Maar we zijn ervan overtuigd dat we ook dit wel weer te boven komen, de mens is toch een reiziger en zodra de grens met Canada open gaat gaan de mensen toch weer reizen. Canada blijft toch wel een populair vakantieland.

Vanuit Canada de allerbeste wensen voor iedereen. Geniet van de feestdagen en hopelijk een beter 2021.

MvG,
Jos en Rentia
Campbell River

[Jos]

Helemaal Top Rentia!
Bedankt voor jullie verhaal en van mijn kant ook hele prettige feestdagen toegewenst, zowel voor jullie als voor alle andere mensen op het forum.

Ondertussen ga ik de volgende benaderen om een stukje te gaan schrijven.

Jos Spijkerman.

[Cees A]

Leuk om de verhalen van Marjolein en Jos en Rentia te lezen.

Volgens mij hadden jullie alledrie precies de juiste emigratie-mentaliteit want ofschoon bepaalde dingen anders verliepen dan jullie vooraf hadden gepland hebben jullie je aangepast aan de nieuwe situatie of omstandigheden en de kansen gepakt die op je weg kwamen.

Ik wens jullie fijne kerstdagen, een mooie jaarwisseling en hoop dat de toekomst jullie alles zal brengen wat jullie er van verwachten.

Groetjes vanuit een deze week regenachtig Nederland, Cees

---- Edit:  Natuurlijk wens ik ook alle andere vaste leden van dit forum fijne kerstdagen, een mooie jaarwisseling en een goed maar vooral gezond 2021

[Marjolein]

Leuk om jullie relaas te lezen, Jos en Rentia ! En uiteraard wil ik ook iedereen fijne feestdagen wensen!

[markro]

Jos en Rentia, hartelijk dank voor jullie verhaal.
Hiermede wens ik iedereen fijne feestdagen en een gelukkig, en vooral gezond nieuwjaar.

[Kietree]

Rentia en Jos, Marjolein.

Dank voor het delen van jullie persoonlijke verhalen. Heel mooi.

Wij voelen ons te oud om nog te verkassen maar jullie zijn op tijd begonnen, super!

Heel veel geluk, juist in 2021 na een minder goed jaar 2020.

Voor alle forumlezers, Gelukkig Nieuwjaar.